เรื่องของคนขี้จิ๊(ขี้เหนียว)

สมัยพระเจ้าเหา

มี ปี้ - น้อง สองคน เป๋นคนขี้จิ๊ขนาด(ขี้เหนียวมาก ๆ)

จ๋นเลื่องลือไปตึงบ้านเหนือบ้านใต้

วันหนึ่ง....บ่าอ้ายจิ๊สุดปิด...บ้านเหนือ

(ขี้เหนียวที่สุด..ของบ้านเหนือ)

เกิดกึ๊ดเติงหา(คิดถึง).....บ่าน้องเก็ม(เค็ม)เหมือนเกลือ....บ้านใต้

ก็เลยเตียว(เดิน)ไปหาน้องตี้บ้านใต้

อู้กั๋นจ๋นค่ำจ๋นมืดจ๋นได้ต๋ามโกม(โคมไฟ/ตะเกียง)นั่งอู้กั๋นต่อ

อู้ไปซักกำ.....บ่าอ้ายจิ๊สุดปิด....บ้านเหนือ...

ก็บอกน้องขึ้นมาว่า

"น้อง....อ้ายว่าเฮาดับโกมอู้กันก็ได้กา....หา....

(น้อง...พี่ว่าเราดับตะเกียงคุยกันก็ได้กระมัง)

ไหน ๆ เฮาก็อู้กั๋นบ่าดายโล่.....เนาะ....

(ไหน ๆ เราก็แค่คุยกันเฉย ๆ นี่...นะ)

บ่าไจ้ได้แยงหน้ากั๋น.....อ้ายว่าดับโกมเหียเต๊อะ....

(ไม่ต้องเห็นหน้ากันก็ได้....ดับตะเกียงซะ)

มันเปลืองน้ำมันนา....ต๋ามโกม(จุดตะเกียง)อู้กั๋นเนี่ย....."

บ่าน้อง เก็มเหมือนเกลือ....บ้านใต้...ก็ดับโกมบ่าดิดบ่าเดี่ยว

(น้องชายก็ดับตะเกียงทันทีทันใดเลย)

ปากก็ว่า..."แต๊....เลยอ้าย....เฮาดับโกมอู้กั๋น....

จะได้ประหยัดน้ำมันเนาะ....แต่.....เอ.....

น้องว่า...ไหน ๆ เฮาก็ดับโกมอู้กั๋นแล้ว....

น้องว่าเฮาถอดเตี่ยวตวยบ๋อ.....

(ไหน ๆ ก็ดับตะเกียงคุยกันแล้ว เราถอดกางเกงด้วยดีไหม)

เพราะเฮานั่งอู้กั๋นเมิน ๆ ก้นถูไป ถูมา กับแป้น

(เวลาคุยกันก้นเราจะถูไปกับพื้น)

เตี่ยวเฮามันจะปุ๊ดไปเหียนา......อ้าย

(กางเกงเรามันจะขาดเอา...นะพี่)

มะ...อ้าย.....น้องว่าเฮามาถอดเตี่ยวอู้กั๋นดีกว่า"

(มาเถิดพี่....น้องว่าเรามาถอดกางเกงคุยกันจะดีกว่า)

บ่าอ้ายจิ๊สุดปิด....บ้านเหนือ....ก็เอ่ยขึ้นมาว่า

"ปู้ด...โธ....ฮาว่าฮาจิ๊แล้วหนาบ่ะ....ก๊าน.....ฮาตึงยอมก๊าน"

(พุทโธ....เราว่าเราขี้เหนียวแล้วนะ....ต้องยอมแพ้จริง ๆ)

ว่าแล้วสองปี้น้องก็แก้เตี่ยวอู้กันซุ่มมืดไปจ๊ะนั้น.......แล

(ว่าแล้วก็ถอดกางเกงนั่งคุยกันในความมืด...ทั้งสองคน)

^-^