เมื่อวานตอนเช้าก่อนออกจากบ้าน ข้าเจ้าถอยรถมารับลูกสาวที่บันไดบ้าน พอขึ้นรถใบเตย(คนสวย)ก็บอกว่า แม่....ลูกลืมของ....แล้วก็วิ่งขึ้นไปหยิบของบนบ้าน....กลับลงมาก็ยื่นกล่องให้..."สุขสันต์วันเกิดค่ะแม่".....ลูกเก็บเงินซื้อเองนะแม่....ส่วนเจ้าลูกชายที่กำลังนั่งใส่รองเท้าอยู่ที่บันได หันมามองหน้า....ทำหน้างง งง .....รายยยยฟะ.....

      ข้าเจ้าก็ขับรถออกมา....กล่องนี้ข้าเจ้าเห็นลูกสาวห่อตั้งแต่เดือนที่แล้ว (พ.ย.) เห็นเอาโบว์ติดผมที่ติดไปโรงเรียนแปะไว้ ก็ไม่ได้คิดอะไรคิดว่าทำเล่นไปตามประสา......แท้ที่จริงแล้ว....เป็นการเตรียมการล่วงหน้าที่ไกลมาก เพราะต้องเก็บเงินไปซื้อของขวัญให้แม่.....ดีใจจังค่ะคุณ....พอส่งลูกสาวเรียบร้อย ก็เลยซื้อข้าว ขนม น้ำ และซองปัจจัย ไปถวายพระดีกว่า....ทำบุญวันเกิดง่าย ๆ พอให้เป็นมงคลชีวิต หลวงพ่อพอรู้ว่าเป็นวันเกิด ก็บอกให้เณรไปหยิบฝ้ายมัดมือบนวิหารมามัดมือให้.....เอ้า "ฮับปอน" รับพรหลวงพ่อบอก

     กลับจากวัดมาแกะกล่องของขวัญกล่องใหญ่ของลูกสาว....เป็นตุ๊กตา....เจ้าประจำ....ที่ลูกสาวชอบวนเวียนไปดูบ่อย ๆ ตอนที่เราไปขายของ(ถนนคนเดิน)......

     เจ้าตุ๊กตาตัวน้อย นอนหลับตาพริ้ม.....ส่วนใจข้าเจ้ามันปริ่มสุข....จวนจะล้น....เมื่อเช้ามืด....มีเจ้าชายปลุกด้วยอ้อมกอดและหอมฟอดใหญ่(เขาเรียกว่าหอมเอาบุญ)......"วันเกิด.....มีความสุขนะแม่....วันนี้แม่อายุเท่าพ่อแล้วนะ".....ฮ่า....ฮ่า....ปกติข้าเจ้าจะอ่อนกว่าป้อละอ่อน ๑ ปี จริงด้วย....วันนี้เราอายุเท่ากันแล้ว....."อย่าเลย.....วันนี้อายุเท่ากัน.....เดี๋ยวเดือนมีนาพ่อก็จะแก่หนีแม่ไปอีก....อยู่ดี"...อิ...อิ...ซักพัก....แม่ของข้าเจ้าก็โทรมา....อวยพรวันเกิดให้ลูกสาว(ตอนเย็นกลับจากงานเลี้ยงข้าเจ้าก็แวะเข้าไปขอพรจากตากับยายก่อนเข้าบ้านอีกรอบนึง)

     อืมมมม......วันนี้มีแต่คนแย่งกันเลี้ยงข้าว(คิดเอาเอง) ที่จริงข้าเจ้าต้องไปปฏิบัติภารกิจนอกสถานที่ มื้อกลางวันเจ้า(ของ)ภาพก็เลยเลี้ยงข้าวกลางวัน  เย็นที่ทำงานก็เลี้ยงฉลองก่อนปีใหม่ให้อีก เลยโมเมเอาว่าเขาเลี้ยงวันเกิดให้ตัวเอง....แห่ะ.....

     สุดท้าย......เราก็ต้องกลับมากินข้าวที่บ้านเพราะ.....ยังมีคนรอเราอยู่......๔๓....ปีแล้วเหรอเนี่ยยยยย......ไม่เคยแก่ขนาดนี้มาก่อนเลยจริง ๆ ให้ตายเถอะ......โรบิน.....

     ตอนกลับบ้านป้อละอ่อน บอกว่าพอแม่ออกบ้านไปลูกชายถามพ่อว่า "วันนี้วันเกิดแม่เหรอพ่อ" แล้วก็วิ่งไล่รถตะโกนเรียก....แม้......แม่......แต่แม่ออกไปแล้ว....อืมมมม.....นี่คือลูกชาย....แมนมั่ก ๆ ....ตอนข้าเจ้าเข้าบ้านมาหนุ่มน้อยก็ยื่นการ์ดให้ ๑ ใบ (เป็นการ์ดวันแม่ที่ใช้ส่งครูตอนอยู่ ม.๓ แล้วเขียนเพิ่มว่า....สุขสันต์วันเกิดครับแม่.....หึ....หึ....แมนจริง ๆ)

     ก็เลยทำให้นึกถึงเรื่องของลูกตอนเด็ก ๆ ทั้งคู่ ลูกสาวยังพูดไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ ข้าเจ้านึ่งปลาให้ลูก.....ลูกชายวิ่งมา.....แม่ทำอารายยยหอมจัง....เปิดฝารังถึงดู....อู้....หู.....ปลานึ่งน่ากินจังเลยยยย......แล้ววิ่งจากไป....ซักพักลูกสาววิ่งมาดูในครัวแล้วถามคำถามเดิม.....พอข้าเจ้าเปิดฝารังถึงให้ดูลูกสาวร้อง.....โอ๊ยยยยย........ฉงฉานมันเน๊าะ.....แม่เน๊าะ.....ลูกชายกับลูกสาวนี่ต่างกันมากจริง ๆ

     สวัสดีปีใหม่อีกครั้งด้วยดอกบัวหน้าห้องทำงานนะคะ วันนี้ดอกบัวมีเพื่อนแล้ว.....และยังมีเจ้าแมลงตัวน้อยเกาะอยู่เหมือนเดิม......สะหรีสวัสดีปี๋ใหม่(สากล)......เจ้า....ปี้น้อง.....มิตรแก้ว....สหายคำ...กู้คน(ทุกคน)