ฉันพาคุณมาค้างเติ่งในบล็อค.......ที่ปางอุ๋งหลายวันเลย.....ค่ะ

คราวนี้เราจะไปแบบรถด่วนเลยนะคะ

ออกจากปางอุ๋ง.....เราไปบ้านรักไทยต่อ

จะไปรับประทานอาหารกลางวันที่นั่น

เส้นทางคดเคีั้ยวและแคบเป็นบางช่วงค่ะ

บนเส้นทางเราขับรถข้ามดอยกันมาหลายดอยแล้วนะคะ

แถวบ้านฉันเรียกภูเขาว่าดอยค่ะ.....

อ่านไปคุณก็จะคุ้นชินกับคำว่าดอยไปเองนะคะ....ฮี่ ฮี่

แล้วเราก็จะพบกับ "ดอยกระหล่ำ" ตลอดเส้นทางค่ะ

ต้นไม้ใหญ่ต้องเอาออกให้หมดเพราะกระหล่ำต้องการแสงแดดในการปรุงอาหาร

เราขับรถ....(แห่ะ....ไม่ใช่เราหรอกค่ะ....มีคนขับอยู่คนเดียวเท่้านั้นแหล่ะค่ะ).....

บนเส้นทางคดเคี้ยว.....เลี้ยวลด

แบบนี้ไปเรื่อย ๆ นะคะ ประมาณเกือบชั่วโมงจากปางอุ๋งก็ถึงบ้านรักไทยแล้วค่ะ

คุณอย่าเอาเวลาอะไรแน่นอนกับฉันนะคะ.....เริ่มจะแก่แล้ว

จดจำอะไรก็ลืม ๆ เลือน ๆ ไปบ้างเป็นไปตามวัยค่ะ

ใกล้หมู่บ้านเข้ามาเราเริ่มเห็นชาวบ้านเก็บใบชากันทั้งสองข้างทางเลยค่ะ

ตอนสืบค้นข้อมูลในอินเทอร์เน็ต

บ้านรักไทยเป็นหมู่บ้านสุดท้ายปลายโต่งของเส้นทางนี้

พ้นจากภูเขาแถบนี้ไปจะเป็นประเทศเพื่อนบ้าน"เมียนมาร์" (ไม่คุ้นชื่อนี้เอาซะเลยค่ะ)

บ้านรักไทย เป็นหมู่บ้านของชาวจีนยูนาน

ซึ่งเป็นอดีตทหารจีนคณะชาติ(กองพล 93) ก๊กมินตั๊ง

มาตั้งรกรากส่วนหนึ่งที่นี่

อากาศที่นี่หนาวเย็นค่ะเหมาะสำหรับการปลูกชาพันธุ์ดี

ภูมิประเทศสวยงามเชียวค่ะ มีอ่างเก็บน้ำอยู่ตรงกลาง

แล้วก็มีหมู่บ้านโอบรอบ.....ถึงแล้วค่ะ

ทางเข้าหมู่บ้านเป็นร้านอาหารและร้านขายของเรียงรายไปค่ะเดี๋ยวค่อยออกมาดู

เรา(อีกแล้ว)ขับรถเข้าไปเที่ยวในหมู่บ้านก่อน

เดี๋ยวค่อยกลับมาดูของค่ะ

บ้านนี้เที่ยวแบบบริโภคนิยมค่ะ.....ไม่เน้นของสะสมของที่ระลึก

น่าอยู่จังนะคะ.....หากเราอยู่ที่นี่

มองลงมาจากบ้านของเรา

จะเห็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่แบบนี้ทุกวัน

อากาศเย็น สบาย โอ๊ย แค่คิดก็สุขแล้วค่ะ

ร้านค้าเป็นบ้านดินแบบนี้อยู่ในหมู่บ้านค่ะ

เหมือนที่เราเคยเห็นในหนังจีนกำลังภายในไหมคะ

สาวน้อยคนนี้เชิญชวนเราดื่มชาของเธอค่ะ

ไม่ซื้อไม่เป็นไรค่ะ.....ลองชิมดูก่อนค่ะ

เธอยิ้มแย้ม.....เต็มอกเด็มใจนำเสนอสินค้า......น่ารักมากค่ะ

เราก็เลยใจอ่อนทั้ง ๆ ที่เดินผ่านมาแล้วตั้งหลายร้าน

แก้วเซรามิกจากจีนค่ะ บางใส

แสดงถึงคุณภาพดินที่ดีเนื้อบางละเอียดวาดภาพสวยเชียวค่ะ

เธอลวกแก้วด้วยน้ำร้อนทั้งสองใบโดยใช้คีมคีบที่ทำจากไม้

จะทำให้ใบชาไม่เสียรสชาติ

ลวกน้ำชาทิ้งหนึ่งครั้งเพื่อล้างฝุ่นละอองและความเฝื่อนของใบชา

แล้วจึงรินให้เราดื่มค่ะ

แก้วชาสองใบเธอรินน้ำชาใส่ใบสูงก่อนค่ะ

แล้วคว่ำด้วยการจับคีบหัวท้ายจอกชา

พลิกข้อมืออย่างเร็วให้กลับหัวใบใหญ่อยู่ข้างล่าง

หยิบแก้วใบสูงออก....

เอามาอังใต้ตาหรือประคบเข้าที่ตาเป็นการถนอมดวงตาค่ะ

แล้วเราก็จิบชาจากถ้วยใบเตี้ย

ชาบางชนิดชิมแล้วหอม.....มาก

บางชนิดมีรสหวาน......ติดปลายลิ้นค่ะ

เธอหยิบขนมหวาน ถั่วเปลือกแข็งมาให้เรากินคู่กับชาค่ะ

ก็เลยต้องอุดหนุนใบชาน้ำค้างเธอมาหนึ่งห่อ

ติดใจค่ะ....หมดแล้วต้องหาซื้ออีกแน่ ๆ ค่ะ

คนที่เต๊ะท่าถ่ายรูปนี่.....เพราะไม่เห็นตัวเองนะคะ

ถ้าเห็นตัวเองในนี้ต้องโวยวายแน่นอน

แล้วเราเดินออกมากินข้าวกลางวันที่นี่ค่ะ

ลีไวน์รักไทย

ดูท่าทางดีกว่าที่อื่นค่ะ....

หน้าตาดี....นิสัยจะดีหรือไม่ต้องลองค่ะ

คนตัวจะเท่าตู้แล้วค่ะ....

ถ่ายรูปแล้วไปเติมพลังกันค่ะ

ด้านข้างร้านเป็นร้านขายของเหมือนกันค่ะ 

ขายใบชา....จอกชา....

ราคาสูงกว่าที่ซื้อจากในหมู่บ้านเกินครึ่งเลยล่ะค่ะ

(ไม่อยากบอกเลยว่า....จอกชาสวย ๆ

ที่ซื้อมาเอามานั้น.....

ใช้ได้แค่สองสามวันก็ต้องเปลี่ยนมาใช้แก้วใบโต ๆ เหมือนเดิมค่ะ)

มองออกไปเป็นอ่างเก็บน้ำค่ะ

รอบ ๆ บริเวณยังปลอดภัยจากการคุกคามของทุนนิยม

................

สั่งกับข้าวกันดีกว่าเรา

ยังไม่ทันสั่งข้าวเขาเอาชาจีนหอม ๆ มาให้อีกแล้วค่ะ

คนติดน้ำแข็งอย่างฉันแย่เลยค่ะ.....

ต้องขอน้ำแข็งมาเคี้ยวให้หายมันเขี้ยว

ความจริงเมนูแนะนำของที่นี่

จะเป็นหมูพันปีค่ะ

แต่ฉันสั่งขาหมูหมั่นโถว.....ไม่ได้สั่งหมูพันปี

เพราะตอนที่ถามน้องบอกว่าหมูพันปีเป็นสามชั้น

แต่เราชอบกินขาหมูทั้งบ้านก็เลยเลือกขาหมู(เอาพันปีมาเลย)

หอมเครื่องเทศค่ะ.....

แต่บ้านเราติดหวานเสียแล้ว

คิดว่าถ้าหวานอีกหน่อยก็แจ่มเลยค่ะ

แพะแดดเดียวค่ะ.....ทั้งแข็ง.....ทั้งแห้ง.....

ฟันไม่ดีเคี้ยวจนน้ำลายยืดล่ะค่ะ

ไม่หมดค่ะเมนูนี้เลยใส่ถุงเอาไปแทะต่อที่ปาย

ให้คนขับรถแกล้มเบียร์ดีกว่า

ต้มจืด.....หน้าตาดี......นิสัยก็ดีค่ะ

อร่อย......หอมกระเทียมเจียวฉุยยยยย

ปลาทับทิมทอดกระเทียมค่ะ

กระเทียมแก่ไฟไปนิด....ออกขมหน่อย ๆ .....แต่ก็หมดค่ะ

แล้วข้าวอีกโถนึงค่ะเบ็ดเสร็จก็พันกว่านิด ๆ ค่ะ 

กินข้าวเสร็จเราไปนอนที่ปายคืนนึงก่อนกลับบ้านนะคะ