จากเรื่องที่แล้วเราออกจากปางอุ๋งแล้วไปทานอาหารกลางวันที่บ้านรักไทย

เรียบร้อยแล้วเราก็ไปปายต่อค่ะ

เส้นทางสายนี้สบาย ๆ ค่ะ ไม่สูงชันมากนัก

เราออกจากบ้านรักไทยตอนบ่ายถึงปายราว ๆ เกือบห้าโมงค่ะ

เราพักที่นี่ค่ะ......วิลล่าเดอปาย

ไปดูข้างในค่ะ......แถวนี้เรียกถนนฝรั่งค่ะ

มีแต่ฝรั่งทั้งนั้นค่ะ(ตอนกลางคืน)ส่วนกลางวันเงี๊ยบเงียบค่ะ

เข้าไปข้างในค่ะ.......ขับรถเข้าไปจอดข้างในได้เลยค่ะ

สวยไหมคะ.....นี่ยังไม่ถึงห้องที่เราเลือกนะคะ

นี่เป็นบ้านแถวที่สองค่ะยังไม่ใช่ที่เราเลือกไว้

หลังที่เราเลือกเป็นบ้านที่มองออกไปแล้วจะเห็นลำน้ำปายค่ะ

เราเลือกบ้านไว้สองหลังค่ะเด็ก ๆ ขอนอนเองหนึ่งหลัง

ปล่อยให้พ่อกะแม่นอนอีกหนึ่งหลังห้องน้ำในตัวค่ะ

วันที่เราเข้าพักเป็นช่วงโลว์ซีซั่นค่ะได้ห้องในราคา ๓๕๐ สองหลังก็ ๗๐๐ ค่ะ

หลังเล็ก ๆ น่ารักดีค่ะ

รีบถ่ายไว้ก่อนค่ะ.....ไว้เอามาสร้างที่สวนของเราบ้าง

เล็ก ๆ น่ารัก ๆ แล้วถ้าทำแบบนี้คงพอสู้ไหวอยู่ค่ะ

จ่ายเงินแล้วรับกุญแจพร้อมรหัส Wifi ก็เข้าห้องได้เลยค่ะ

ห้องเล็ก ๆ น่ารักดีค่ะ......ห้องพัดลมแต่ไม่ได้ใช้หรอกค่ะ

ขนาดตอนที่เรามาเป็นเดือนเมษายังหนาวอยู่เลยค่ะ

ห้องน้ำอยู่ข้างในค่ะมีน้ำอุ่นด้วยค่ะแต่ว่ายังไงก็หนาวววววววมากอยู่ดีค่ะ

พอมองออกไปเห็นโต๊ะตั้งริมน้ำเราก็เลยคิดว่า

เราออกไปเที่ยวบ้านสันติชลก่อนแล้วค่อยกลับมาซื้ออะไรมานั่งกินริมน้ำกันค่ะ

เราเดินออกมาดูที่ทางกันแล้วก็ไปบ้านสันติชลก่อนค่ะ

ออกไปไม่ไกลหรอกค่ะมีป้ายบอกทางตลอดเลยค่ะ

เราขับรถตามป้ายไปเรื่อย ๆ ประมาณ ๔ กิโลกว่า ๆ ก็ถึงแล้วค่ะ

เราไปถึงช่วยเย็นมากแล้วค่ะ

คนที่มาเที่ยวก็เลยน้อย ๆ เราเดินเที่ยวสบาย ๆ ค่ะ

บ้านสันติชลเป็นหมู่บ้านที่จำลองชีวิตความเป็นอยู่ของชาวจีนยูนานค่ะ

หากมาตอนกลางวันจะมีบริการขี่ม้าชมหมู่บ้านด้วย

แต่ตอนที่เรามาเขาเก็บม้าเข้าคอกแล้วค่ะ

ชิงช้า.....มีคนสนใจมากเลยค่ะ

มีอยู่ข้าง ๆ ร้านที่เรากินข้าวแล้วก็อยู่ในหมู่บ้านอีกอันนึงค่ะ

เดินเที่ยวกันก่อนค่ะ ส่วนใหญ่ร้านปิดไปแล้วค่ะ

ก็เลยเดินชมภายนอกและบริเวณโดยรอบแทน

ร้านกาแฟที่ยังไม่ปิดร้านค่ะ

สิ่งก่อสร้างแบบจีนยูนานแปลกตาดีค่ะ

เดินไปเดินมา.......ก็........หิวแล้วค่ะ

หาอะไรกินดีกว่าค่ะ......ฮ่า ฮ่า ขาหมูหมั่นโถวอีกแล้วค่ะ

ดูซิจะอร่อยไหมขาหมูนี่สองร้อยค่ะ

......ขาหมูนี่อร่อยกว่าที่บ้านรักไทยจริง ๆ ค่ะ

หอมมมมมเครื่องเทศและหมูนุ่มลิ้นมาก ๆ เลยค่ะ

หมั่นโถวลูกละแปดบาทค่ะ

หอมเหมือนกันค่ะเนื้อนุ่มละมุนลิ้นเชียวค่ะ

เราสั่งของมากินเล่น ๆ ก่อนค่ะ

เป็นออเดิฟค่ะ

จำราคาไม่ได้แล้วค่ะ

อิ่มแล้วก็เกือบมืด......กลับดีกว่าเดี๋ยวเอารถเข้าที่พักไม่ได้

เพราะที่พักเราพอตอนเย็นจะเป็นเส้นทางเดินรถทางเดียวค่ะ

เราต้องรีบเอารถเข้าไปเก็บก่อน

แต่ก่อนเก็บเราก็ขับรถเที่ยวในตัวเมืองปายก่อนค่ะ

แล้วก็แวะตลาดอีก......ซื้อของมานั่งกินริมน้ำปายอีกค่ะ

เราซื้อกับข้าว.....ขนม.....ผลไม้......ที่ตลาด.....เทียนด้วยค่ะ

พอนั่งได้แป๊บเดียว.......ฝนตกค่ะ

ตอนตกปรอย ๆ ก็นั่งดื้ออยู่ค่ะ......ตกปลอม ๆ น่า

พูดยังไม่ทันขาดคำฝนตกลงเม็ดเป้ง ๆ เลยค่ะ

เก็บของวิ่งแจ้นขึ้นไปนั่งกินต่อที่ชานบ้าน

ฝนตกแป๊บเดียวเองค่ะเราเลยชวนกันเดินออกมาเที่ยวถนนคนเดิน

พอฝนตกหลายร้านก็เก็บของ

เหลืออยู่ไม่กี่ร้านเองค่ะ.......คนเดินก็น้อย

คนขายบ่นอุบเลยค่ะ.......ฝนไล่คนจริง ๆ เลย

พอเป็นเมืองท่องเที่ยว......ใคร ๆ ก็หลั่งไหลมา

รวมทั้งพ่อค้า แม่ค้า หลาย ๆ แผงที่เป็นคนต่างถิ่น

บางร้านก็เคยเป็นนักท่องเที่ยว

ที่หลงรักเมืองนี้.......จึงลงหลักปักฐานอยู่ที่นี่

แต่ผู้ค้าบางคนก็แค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

บางคนเช่าที่......หน้าร้านเป็นปี.......แต่เวลานักท่องเที่ยวน้อย

จะไปขายของที่อื่นก่อน เช่น อัมพวา จตุจักร หรือสถานที่ท่องเที่ยวอื่น ๆ

และเมื่อช่วงที่นักท่องเที่ยวมาเที่ยวปายมาก ๆ

จึงจะกลับมาเปิดแผงที่นี่อีกครั้ง

แต่ก็ไม่ทั้งหมดนะคะ......บางเจ้าก็จะเป็นคนที่นี่

ค้าขาย และใช้ชีวิตที่ต้องยอมรับความเปลี่ยนแปลงของปายอย่างเงียบ ๆ

ปายวันนี้......วันที่ไม่มีทางกลับไปเป็นชุมชนที่เงียบสงบอย่างเดิมอีกต่อไป

หนุ่มน้อยนายนี้......ขายเครื่องดื่มในราคาแก้วละสามสิบบาทค่ะ

แก้วใช้กระบอกไม้ไผ่และรับประกันว่าล้างทุกกระบอก

และลีลาคารมในการขายที่ทำให้เราต้องหยุดมองและอุดหนุนค่ะ

เพราะ........ชมแล้ว........สนุกมากกกกกกกกกกก

ดึกแล้วค่ะ........พอฝนตกคนก็น้อย

คนขายของก็น้อย......เราก็เลยกลับค่ะ

ขากลับ.....ซอยฝรั่งของเรา.....มีแต่ฝรั่งจริง ๆ

เพราะถนนทั้งถนนเป็นร้านเหล้าทั้งสองฝั่ง......

สงสัยจะมีแต่เราสี่คนเท่านั้นที่เป็นชนกลุ่มน้อยของถนนสายนี้

เช้าแล้วค่ะคุณ......ตื่นดีกว่าทั้ง ๆ ที่ยังมีแรงดึงดูระหว่างเรากับผ้าห่มอยู่

เราอกมาดูลำน้ำปาย.......อันแห้งขอด

แต่ก็ยังมีไอหมอกจาง ๆ ให้เห็น

ดอกไม้หน้าบ้านค่ะ......พุทธรักษาดอกไม้พื้นบ้านของเราเองค่ะ

จากลำน้ำปายมองกลับมายังที่พักของเราค่ะ

แต่สายแล้ว.......ไปหาอะไรกินกันค่ะ

เดินออกมาเห็นภาพนี้ค่ะ......ชอบจังค่ะคุณ

ที่นี่......คนเก่าแก่ก็ใช้ชีวิตตามปกติท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงได้อย่างกลมกลืน

เราชวนกันเดินออกมาหาโจ๊กกินค่ะ

เพราะมีข้อมูลของโจ๊กสมุนไพร......ต้องไปหาก่อนค่ะ

เดินออกมาถึงถนนสายกลางก็เจอร้านนี้ค่ะ

ฉันเดินไปซื้อปาท่องโก๋มากินคู่กับกาแฟและโจ๊ก

แล้วระหว่างทางเราก็เจอร้านเช่าจักรยานและจักรยานยนต์ค่ะ

ค่าเช่าคิดเป็นรายวันค่ะ ๘๐ บาทสำหรับรถ ๑๐๐ ซีซี

และ ๑๐๐ บาทสำหรับรถที่สูงกว่า ๑๐๐ ซีซี

และ ๕๐ บาทสำหรับรถจักรยาน

อิ่มเรียบร้อยแล้วเราก็กลับมาเก็บของ.......กลับบ้านกันค่ะ