ช่วงนี้ภารกิจของฉันไม่ค่อยราบรื่นค่ะ......งานเยอะพันรัดตัวไปหมด

กระดิกกระเดี้ยไม่ค่อยได้......พอว่าง ๆ ถึงได้กลับมาพาคุณเที่ยวชมเวียดนามต่อ

เราจะไปต่อกันที่สุสานไคดิงห์ค่ะ.....

สุสานนี้เป็นของจักรพรรดิ์ไคดิงห์ (Khai Dinh)

พระองค์มีพระชนม์ชีพระหว่าง ๘ ตุลาคม ๑๘๘๕ – ๖ พฤศจิกายน ๑๙๒๕

ที่มา : http://en.wikipedia.org/wiki/Khai_Dinh

พระองค์เป็นจักพรรดิ์องค์ที่ ๑๒ ของราชวงค์เหวียน

เป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญแห่งหนึ่งเมืองเว้ (Hue) ซึ่งเป็นเมืองหลวงเก่าของเวียดนาม

ตั้งห่างจากเมืองเว้ ๑๐ กิโลเมตร ตั้งอยู่บนเนินเขาที่ถือว่ามีชัยภูมิที่ดี

ตามหลักฮวงจุ้ยของจีนและเป็นสุสานที่สวยงามที่สุด(ที่เหลืออยู่)ของราชวงศ์เหวียน

(กระซิบ).....ไกด์บอกว่าที่เหลืออยู่เพราะ

พระองค์เป็นลูกน้องของฝรั่งเศสที่นี่จึงไม่โดนทิ้งระเบิด.....

ขนาดพระราชวังต้องห้ามยังไม่เหลือซากเลย

สุสานนี้เริ่มสร้างสร้างในสมัยพระเจ้าไคดิงห์ ในขณะพระองค์ยังมีชีวิตอยู่

มีการบังคับเก็บภาษีเพื่อนำเงินมาสร้างสุสานของพระองค์เอง

ทั้ง ๆ ที่ประชาชนยังยากจน และขาดแคลนอาหาร

สร้างความเดือดร้อนและความเกลียดชังไปทั่ว

ผู้ชายที่นี่ชอบสังสรรค์กันค่ะที่เห็นบ่อย ๆ ก็เป็นร้านเบียร์

เวลาตอนนี้เกือบสิบโมงค่ะ.....ลูกค้ามาแล้ว

เห็นดื่มกันทั้งวันล่ะค่ะ.......ออกมานอกเมืองก็ยังเห็นอยู่......

(เอิ่ม......มันเรื่องอะไรของสู......แห่ะ.....เล่าสู่กันฟังเฉย ๆ นะคะ)

บรรยากาศเหมือนรีสอร์ทเลยนะคะ

เราต้องข้ามเขากลับย้อนไปทางเดิมค่ะ

โน่นค่ะ......สันเขาข้างหน้าโน่นเดี๋ยวเราจะไปอยู่ตรงนั้นกันค่ะ

เลนสวนกับเรามีรถหนักนำหน้าค่ะรถติดเป็นขบวนยาวเลยค่ะ

มองลงไปข้างล่างลิบ ๆ ค่ะ เป็นทุ่งนา บ้านเรือน อากาศที่นี่เย็นสบายมากเลยค่ะ

อากาศที่นี่เย็นสบายมากเลยค่ะ

เด็ก ๆ แก้มแดง ปากแดง น่ารักมากค่ะ

ส่วนสาว ๆ ก็ขาวววววววผิวพรรณเกลี้ยงเนียนเหลือเกิน

คงเพราะภูมิอากาศแน่ ๆ ทำเอาแอบเคลิ้มว่า

หากเราได้อยู่ในภูมิประเทศแบบนี้.....อิ อิ

คงสวยไม่เบา(ยังไงก็สวยแบบหนัก ๆ เหมือนเดิมล่ะค่ะ)

ในช่วงที่ฝรั่งเศสครอบครองเวียดนาม

หากจะล้มล้างระบอบกษัตริย์ก็เกรงจะทำให้ประชาชนลุกฮือขึ้นต่อต้าน

จึงใช้วิธีที่นุ่มนวลกว่า(ฉันคิดเอาเองนะคะ)

คือเลือกบุคคลที่อ่อนแอ หัวอ่อน ปกครองง่ายที่สุดขึ้นเป็นกษัตริย์

จึงเลือกองค์ไคดิงห์ขึ้นมาแต่งตั้งเป็นกษัติรย์

เพื่อให้ง่ายต่อการชักโยง.....เชื่อฟัง และไม่ต่อต้านฝรั่งเศส

พระองค์เป็นชายร่างเล็ก บอบบางสะโอดสะอง.....มีบุคลิกลักษณะกระเดียดไปทางผู้หญิง

ภารกิจหน้าที่ของพระองค์จึงมีเพียงการทำตามคำสั่งของผู้ปกครอง

เช่น ยิ้มสวย ๆ เดินทางไปเยี่ยมชมท้องถิ่นต่าง ๆ และรับรองแขกบ้านแขกเมือง

เดินทางเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ไมตรีกับต่างชาติ

(การเป็นผู้ปกครอง......บางครั้ง......ก็ง่ายดายปานนี้)

ผลของการกระทำในครั้งนี้ของฝรั่งเศส

ทำให้เวียดนามได้กษัตริย์ที่ประชาชนไม่ลืมเลือนหนึ่งพระองค์

เพราะพระองค์ไม่สามารถปกป้องประชาชนของพระองค์ได้

แถมยังรีดภาษีมาสร้างสุสานสวย ๆ อีก

ชาวเวียดนามจึงไม่มีความภักดีต่อสถาบันกษัตริย์เหมือนคนไทย

ภาพที่มีอยู่ทุกบ้านของชาวเวียดนามจึงเป็นภาพของลุงโฮ

ท่านโฮจิมินห์ ซึ่งเป็นผู้นำพาชาวเวียดนามต่อสู้จนได้รับอิสรภาพ

เรามาถึงสายมากแล้วแต่สภาพอากาศยังคงอึมครึม ฝนโปรยปรายบางเบา

ไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่ค่ะ(เมษายน)

สุสานนี้สร้างขึ้นตามความเชื่อของชาวเวียดนาม

ที่ได้รับอิทธิพลจากการอยู่ภายใต้การปกครองของจีนมานานปี

มีลักษณะเป็นสถาปัตยกรรมแบบจีนผสมฝรั่งเศส

ใช้เวลาสร้างนานถึง ๑๑ ปีจึงแล้วเสร็จ

รถจะจอดอยู่ด้านล่างค่ะมีเวลาให้เราเยี่ยมชมหนึ่งชั่วโมง

สำหรับฉันไม่พอหรอกค่ะอยากอยู่นานกว่านี้อีกนิด

และรถจะจอดตรงใต้ต้นไม้ใหญ่นี้นะคะ

ถ้าฉันหารถไม่เจอ(ประจำ)คุณบอกทางฉันด้วยนะคะ

พี่เสื้อส้มเป็นช่างถ่ายภาพค่ะ

ใบละยี่สิบบาทบ้างสี่สิบบาทบ้างถ่ายปุ๊บได้ปั๊บ

และหากคุณยังอยู่ในเมืองนี้......และยังไม่ได้จ่ายตังค์

รับรองว่า.....พี่เค้าจะหาคุณพบเสมอ

ทางเดินขึ้นจะมีหุ่นปั้นขนาดเท่าคนจริงของ

เหล่าอำมาตย์ ช้าง ม้า สำหรับติดตามรับใช้องค์จักรพรรดิ์ 

ไกด์ชี้ให้เห็นข้อสังเกตว่าสมัยนั้นเวียดนามมีความยากจนมาก

ประชาชนยากจนอาหารการกินฝืดเคือง

กษัตริย์มีการรีดภาษีจากราษฎรเพื่อนำเงินมาสร้างสุสาน

เหล่าขุนนางอำมาตย์ก็ยากจนด้วยสังเกตได้จากรูปปั้น

ที่ไม่ได้ใส่รองเท้าและมีรูปร่างเล็กแคระแกรนเพราะขาดอาหาร

อีกทั้งยังมีใบหน้าที่หมองเศร้าไร้สุข

สุสานนี้มีภาพวาดที่มีชื่อเสียงคือภาพมังกรในม่านเมฆ

ซึ่งเป็นภาพที่จิตรกรใช้เท้าวาด(สามารถมาก)

แต่ความจริงแล้วก็ใช้มือวาดนั่นแหล่ะค่ะ

เรื่องมันมีอยู่ว่า......

แสง การปรับที่แตกต่าง.......ภาพก็เลยแปลก ๆ ไปบ้าง

ฉันเพิ่งถอยกล้องมาใหม่ค่ะตอนที่ไป

เลยได้ภาพที่ไม่ค่อยถูกแสงถูกอารมณ์เท่าไหร่

เล่าเรื่องภาพที่วาดด้วยเท้าต่อดีกว่า

เมื่อครั้งที่องค์ไคดิงห์เสด็จตรวจความก้าวหน้าของการสร้างสุสาน

ครั้นจิตรกรผู้วาดภาพทราบว่าพระองค์เสด็จเข้ามา

จึงเปลี่ยนเป็นใช้เท้าจับพู่กันเพื่อแสดงความเกลียดชังของตนเองที่มีต่อกษัตริย์

แต่เมื่อพระองค์ตรัสถาม.......จิตรกรตอบว่า

ที่ต้องใช้เท้าวาดภาพเพราะขณะที่วาดภาพนั้น

ต้องนอนหงายเพื่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อดูมังกรตัวจริงไปด้วย

ภาพที่ออกมาจึงจะสวยงามสมพระเกียรติ

ภาพนี้จึงเป็นภาพที่ใคร ๆ ก็อยากเห็นว่าวาดด้วยเท้าอย่างไร

เมื่อเข้าไปในตัวสุสานข้างในจะเป็นพิพิธภัณฑ์ที่จัดแสดง

ของใช้ส่วนพระองค์ ของขวัญ ที่ได้รับจากประเทศต่าง ๆ

ชุดน้ำชา

เข็มขัดค่ะ......ดูรอบเอวซิคะ

ฉันจะพาคุณชมเงียบ ๆ นะคะเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวน

ภาพถ่ายของกษัตริย์ และรูปปั้นขนาดเท่าองค์จริงของกษัตริย์ไคดิงห์

ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพระองค์มีรูปร่างบอบบาง อรชร อ้อนแอ้นมาก

ไกด์ชี้ให้ดูพระหัตถ์ที่สวมแหวนแทบทุกนิ้ว

และบอกว่าพระองค์ทรงออกแบบฉลองพระองค์ทุกชุดด้วยพระองค์เอง

ชอบส่องกระจกทั้งวัน

พระองค์มีพระมหเสีด้วยนะคะ

แต่ “วิกิ” บอกว่าพระมเหสีของพระองค์บรรยายถึงพระองค์ว่า

“ไม่สนใจที่จะมีเซ็กส์และสุขภาพอ่อนแอ”

(ข่าวในพระราชสำนัก.....ไม่ต้องไลค์.....ไม่ต้องแชร์นะคะ)

พระองค์มีพระโอรสบุญธรรมที่ได้สืบทอดราชบัลลังค์ต่อจากพระองค์

เป็นจักรพรรดิ์องค์ที่ ๑๓ ของราชวงค์เหวียน

ทรงพระนามว่า “บ๋าวได๋”

บรรยากาศช่างเงียบเหงาเสียนี่กระไร

ไกด์บอกว่านกกระสากับเต่าแสดงถึงความอายุยืน

แต่จริง ๆ แล้วมีนัยยะหมายถึง

องค์จักรพรรดิ์ที่แทนด้วยเต่า.....พูดอะไรไม่ได้เพราะคาบดอกบัวอยู่

โดยมีนกกระสาซึ่งหมายถึงฝรั่งเศสเหยียบหลังเต่าไว้

(นี่ก็เป็นเรื่องกระซิบอีกเหมือนกันค่ะ)

ภาพมังกรในม่านเมฆอยู่บนเพดานค่ะ

ว่ากันว่าใต้ฐานรูปแทนพระองค์นี้เป็นหลุมพระศพ

แต่จริง ๆ แล้วหลุมพระศพอยู่ที่ไหนเป็นความลับ

(กระซิบ.....อีกแล้ว......ว่า......ที่เป็นความลับเพราะ

เกรงว่าคนจะไปขุดพระศพมาทำลายเพราะความเกลียดชัง)

(กระซิบ.....อีกที.....แหวนค่ะ....แหวน)

ออกมาด้านนอกแล้วค่ะ

ฉันมีนายแบบมาเองค่ะ.....เอามืด ๆ แบบนี้ล่ะค่ะหล่อเข้มดี

สุสานตั้งอยู่บนเขามองออกไปก็มีเขาล้อมรอบ

นายแบบคนนี้ไม่ใช่ของฉันนะคะ

แต่เวลาก็จวนตัวเข้ามาทุกขณะ......รูปฉันก็อยากได้

จะตะโกนบอก "เฮ้ย.....ออกไปหน่อย.....พี่จะถ่ายรูป" ก็กระไรอยู่

(หวังว่าน้องรูปหล่อคงไม่เข้ามาอ่านนะคะ.......เค้าเป็นเพื่อนร่วมอาชีพกับฉันเองล่ะค่ะ)

น่าเศร้าจริง ๆ นะคะ ยืนตากแดด ตากฝน นานจะร้อยปีแล้วนะ

ฉันนับวันสวรรคตของพระองค์ก็ ๘๘ ปีแล้วค่ะ

แล้วก็ถึงเวลาที่ฉันต้องอำลาพระองค์แล้วล่ะค่ะ

บ่นตลอดทางที่เดินมาขึ้นรถเลย

แค่ฟังไกด์ก็ไม่พอแล้วหนึ่งชั่วโมงเนี่ย

ไหนจะถ่ายรูปอีก.....น่าจะชั่วโมงครึ่งก็ยังดี บ่น บ่น บ่น

แต่พอมาถึงรถ......ฉันเป็นคนสุดท้ายเลยล่ะค่ะ

กลับดีกว่าเรา.......เดี๋ยวไกด์จะเอาเราไปล่อยที่ร้านไข่มุกค่ะ

นโยบายรีดเงินออกจากกระเป๋านักท่องเที่ยวที่นี่เจ๋งจริง ๆ ค่ะ

ที่แพงอาคารก็สูงขึ้นไป

ทาสีด้านหน้าก็พอ....เพราะเดี๋ยวคนข้าง ๆ มาสร้างก็จะไม่เห็นแล้ว

ต้องรวยจนเงินเหลือเท่านั้นถึงจะทาสีทั้งหลัง ฮี่ ฮี่

สาวน้อยคนนี้กำลังขายสินค้า

ดิฉันเรียนจบจากราชภัฎอุดรธานี.....ค่ะ

อืมมมมมไม่น่าจำผิดนะคะเธอพูดไทยดีพอ ๆ ที่จะล้วงเงินในกระเป๋าเราได้ล่ะค่ะ

ครีมไข่มุก ไข่มุก ครีมหน้าเด้ง.....อิ อิ ไม่ได้แอ้มฉันหรอกค่ะไปดีกว่า

แอบดูค่ะ......สวย

ภาษาเวียดนามค่ะ......เป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ

แต่มีสัญลักษณ์ที่แม้แต่เจ้าของภาษาเองก็อ่านไม่ออก

เรื่องหน้าฉันจะพาคุณไปชมหุ่นกระบอกน้ำนะคะ.......สวัสดีค่ะ