กลับมาแล้วค่ะ....หายไปนานเลยคราวนี้

ยังคิดถึงกันอยู่นะคะ......วันนี้กลับมาเพื่อโม้ต่อค่ะ

คราวที่แล้วฉันพาคุณไปเที่ยวชมสุสานกษัตริย์ไขดิงห์

ฉันคิดว่าให้เวลาน้อยไปหน่อยจะละเมียดละไมชมสิ่งต่าง ๆ ก็ไม่จุใจ

แต่พอกลับมาถึงรถกลายเป็นเราเป็นคู่สุดท้ายที่มาขึ้นรถ

เราเดินทางกลับไปนอนที่เว้อีกคืนนึงค่ะ

แต่คนละโรงแรมกับคืนก่อน

ก่อนเข้าที่พักไกด์นำชมหุ่นกระบอกน้ำก่อนค่ะ

ไกด์บอกว่า......มีเฉพาะทัวร์ที่เราซื้อเท่านั้นที่มีการนำชมการแสดงนี้

หุ่นกระบอกน้ำเป็นการแสดงอันเป็นเอกลักษณ์ที่มีเฉพาะเวียดนามเท่านั้น

ไกด์อธิบายว่าเวียดนามเป็นเมืองอู่ข้าวอู่น้ำ

หน้าน้ำก็จะมีน้ำท่วมเป็นระยะเวลานาน

ชาวบ้านจึงคิดหาอะไรมาทำคลายเครียด

จึงเกิดศิลปะการแสดงหุ่นกระบอกน้ำขึ้นมา

สถานที่ ๆ เราจะไปชมชื่อว่าโรงหุ่นกระบอก “เว้ เมืองหลวงเก่า”

ไปถึงเราจะได้รับแจกแผ่นพับบรรยายการแสดงคนละหนึ่งแผ่น

พิมพ์เป็นภาษาไทยค่ะ.....แสดงให้เห็นว่านักท่องเที่ยวชาวไทยมากจริง ๆ

เราไปถึงครู่เดียวก็มีการแสดง.....เป็นการแสดงเกริ่นโดยพ่อหนุ่มชาวนา

คล้าย ๆ กับการออกแขกของลิเกไทยเราค่ะ

มีการเปิดเสียงเพลงทำนองสนุกสนาน

แล้วก็มีเสียงผู้บรรยายฟังดูแล้วเหมือนหนุ่มชาวนาคนนี้กำลัง

พูดคุยกับเราอย่างคนบ้านนอกด้วยกันดูเอะอะมะเทิ่งตลกโปกฮาไม่เบา

พอพ่อหนุ่มคนนี้ผลุบเข้าหลังฉากไปก็มีมังกรโผล่ออกมาเล่นน้ำ

มังกรถือเป็นสัตว์เทพเจ้าที่มีอยู่ในตำนานค่ะ

เป็นสัญลักษณ์ของความยิ่งใหญ่ ความดีงาม และอำนาจบารมี

ต่อมาก็มีการเชิดสิงโตแย่งลูกบอล

ซึ่งสิงโตเป็นสัตว์หนึ่งในสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ๔ ชนิด

อันได้แก่ มังกร สิงโต เต่า และนกฟีนิกซ์

สิงโตสองตัวแย่งลูกบอลกันอย่างรวดเร็ว สนุกสนานมากค่ะ

 ต่อมาก็เป็นระบำนกฟินิกซ์

นกชนิดนี้เป็นสัญลักษณ์ของชนชั้นสูง

และความไม่สิ้นสุดของความรักระหว่างชายและหญิง

ซึ่งการแสดงทำให้เรารู้สึกเหมือนเรากำลังแอบดูนกพลอดรักกัน

แล้วผลุบหายไปหลังฉาก......แล้วก็มีวัตถุสีขาว ๆ ลอยออกมาด้านหน้า

ขณะที่เรากำลังสงสัยว่ามันคืออะไร

วัตถุนั้นก็แยกออก.....แล้วก็มีลูกนกตัวเล็ก ๆ โผล่ออกมา

ทำเอาคนดู.....เฮ......เลยค่ะ

เจ้านกสามตัวพอ แม่ ลูก ก็ว่ายน้ำเล่นอย่างเพลินใจ

ต่อด้วยการแสดงวิถีชีวิตชาวเวียดนามค่ะ

เริ่มด้วยเจ้าเด็กเลี้ยงควาย.....วิถีชาวนา

คนตกปลา......ผัวเมียเลี้ยงเป็ด.....

แล้วก็มีผู้ร้ายค่ะ......เจ้าหมาจิ้งจอกตัวนี้จ้องจะกินเป็ดอยู่

 ตอกแรกก็จ้องอยู่บนต้นไม้ค่ะ

แผล็บเดียวโดดลงน้ำไล่คว้าเป็นที่เตลิดเปิดเปิงหนี

คาบเป็ดได้ตัวนึงก็เผ่นแผล็วขึ้นบนต้นไม้เลยค่ะ

ไวมาก......มองไม่ทันเลยค่ะว่าขึ้น ลง อย่างไร

 จบด้วยระบำบ๊าตเตียนที่เป็นระบำที่ใช้แสดง

ในพิธีทำบุญฉลองอายุต่าง ๆ ของชาววัง

เป็นการแสดงที่นุ่มนวล พร้อมเพรียง และสวยงามมากค่ะ

สุดท้ายก็เปิดม่านออกให้เห็นเหล่านักแสดง ชาย หญิง ที่อยู่ด้านหลัง

ฉันว่าทั้งหมดต้องแข็งแรงมาก ๆ เลยล่ะค่ะถึงจะทำการแสดงแบบนี้ได้

ล่ำลากันด้วยความประทับใจค่ะ

เดินออกมาเราจะพบกับนักแสดงรุ่นเก่า

ที่ชำรุด ใช้การไม่ได้แล้ว นำมาวางแสดงให้เราได้ชมกัน

ทานข้าวเย็นกันก่อนนะคะ.....เดี๋ยวเราค่อยเข้าที่พัก

อาหารเย็นวันนี้.....

มีหมูทอดค่ะ....ต้มจืดฟักแม้ว(ฉันคิดชื่อภาษากลางไม่ออกค่ะ)

หมูพันอ้อย ปอเปี๊ยะญวน(ของแท้) แล้วก็ขนมเบื้องญวน(ของแท้อีกเหมือนกัน)

ข้าวที่นี่เม็ดอ้วน ๆ เหนียว ๆ ค่ะ จึงเหมาะกับการใช้ตะเกียบ

อร่อยค่ะ.....แฮ่......ไม่เห็นมีอะไรไม่อร่อยซักอย่างนึงเลย

แล้วก็ปิดท้ายด้วยไทยมุงของแท้อีกเหมือนกันค่ะ

มีความสุขกันทั้งคนขายคนซื้อ 

เราเข้าที่พักก่อนนะคะ.....

พักที่นี่ค่ะ.....ล้างหน้าล้างตาแป๊บนึงนะคะเดี๋ยวค่อยไปเดินเที่ยวต่อ

เราเดินออกมาซักพักเจออาคารหลังนี้ล่ะค่ะ

ตัดสินใจเดินเข้าซอยด้านซ้าย.....มีแต่ผับ บาร์ เยอะแยะไปหมดเลยค่ะ

มีแต่นักท่องเที่ยวชาวตะวันตกดื่ม กิน กันอย่างมีความสุข

รถซิกกาโล่.....สำหรับบริการนักท่องเที่ยวค่ะ

เราก็เลยเดินกลับออกมาผ่านหน้าโรงแรมไปอีกด้าน

มาทางนี้เป็นย่านชาวบ้านค่ะ.....มีร้านขายหมึกย่าง(แห้ง)

ฝรั่ง มะม่วง น้ำหวาน ก็จะมีวัยรุ่นขี่จักรยานยนต์มานั่งกินเป็นกลุ่ม

เราลองสั่งหมึกย่างดูค่ะ ๒๐,๐๐๐ ด่อง ประมาณ ๘๐ บาท

มีน้ำจิ้มสองอย่าง.....ปลาหมึกย่างออกรสจืด ๆ ค่ะ ก็ยังอร่อยอยู่.....แฮ่

เสร็จแล้วเดินดูบ้านเมืองเจอรถเข็นขายขนมปังฝรั่งเศสค่ะยาวประมาณครึ่งศอก

ผ่าตามยาวแล้วใส่ไส้มีหมูบด ผัก เยอะแยะไปหมด

แต่เราอิ่มแล้วเลยไม่สามารถชิมได้

กลางคืนที่นี่หากไม่ใช่ถนนท่องเที่ยวก็เงียบ ๆ ค่ะ

มีบริการปะยางด้วยนะคะอุปกรณ์ใส่มาในกระบะนี้สำหรับลูกค้ากลางคืน

ตอนเราถ่ายรูปสาว ๆ หนุ่ม ๆ ร้องกรี๊ด......วิ่งหนีกันหมดค่ะ

คนที่หนีไม่ทันก็นั่งหันหลังให้เรา.....เอามือปิดหน้า

เหลือสาวน้อยคนสวยคนนี้คนเดียวค่ะ.....ยิ้มให้กล้อง.....น่ารักค่ะ

ที่นี่.....ไม่ค่อยมีคนอ้วนเลยค่ะ.....สงสัยมีฉันอ้วนอยู่คนเดียว.....เศร้าเลย

เดินชมเมืองพอสถานประมาณ......เราก็ชวนกันกลับมานอนเก็บแรง

สำหรับการเดินทางกลับเส้นทางเดิมสู่ด่านลาวบาว

และแวะไปเที่ยวชมอุโมงค์หลบภัยใต้ดิน

ที่เรียกว่า “อุโมงค์วินห์ม๊อก” กันค่ะ

สวัสดีกันก่อน.......สำหรับวันนี้นะคะ