เราลงมาจากวัดเฉลิมพระเกียรติ ฯ ประมาณเที่ยงพอดีค่ะ

แต่เรายังไม่รู้สึกหิว.....ข้าวเหนียวนี่อยู่ท้องจริง ๆ ค่ะ

เราไปต่อนะคะ.....บ้านป่าเหมี้ยงจะอยู่เลยอุทยานแจ้ซ้อน(อ.เมืองปาน)ไป

เราไม่แวะแจ้ซ้อนเพราะมาหลายครั้งแล้ว

ปกติถ้าเราแจ้งที่ด่านเก็บเงินว่าเราจะไปป่าเหมี้ยง

เจ้าหน้าที่จะไม่เก็บเงินค่ะ....

แต่วันนี้อาจจะมีนักท่องเที่ยวมาก และมักจะโกหกว่าไปป่าเหมี้ยง

แล้วก็แอบแวะแช่น้ำร้อน.....ทำให้ไม่เสียเงินค่าผ่าน

ครั้งนี้เมื่อเราแจ้งว่าจะไปป่าเหมี้ยง.....เจ้าหน้าที่ก็ยังเก็บค่าผ่านคนละ ๕๐ บาทอยู่ดี

ฉันบ่นล่ะค่ะ....ว่าหน้าเราเหมือนคนขี้โกงหรืออย่างไร

สถานีข้างเคียงก็ปรามว่า....น่า....ถือว่าจ่ายค่าผ่านทาง

เข้าอุทยานมาเราก็เลี้ยวซ้ายค่ะ 

บ้านป่าเหมี้ยง เป็นหมู่บ้านที่ตั้งอยู่ในอุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อน

ห่างจากตัวอุทยานฯประมาณ ๑๔ กม.

อากาศเย็นสบายตลอดปี พื้นที่ส่วนใหญ่เป็น ภูเขาสลับซับซ้อน

สูงจากระดับน้ำทะเลปานกลางประมาณ ๑,๒๐๐ เมตร  

มีจำนวนครัวเรือน ประมาณ ๑๒๖ ครัวเรือน

 ใกล้ถึงหมู่บ้านเราจะเห็นไร่เหมี้ยงถี่ขึ้น ค่ะ

ระหว่างทางฉันชี้ให้สมาชิกดูต้นดอกเสี้ยวหรือชงโคป่า

ตอนนี้ยังไม่ออกดอกถ้ามาช่วงปลายเดือนมกราคม -  เดือนกุมภาพันธ์

จะเห็นดอกเสี้ยวบานกระจายไปทั่วหุบเขา

ขาวโพลนไปทั่วบริเวณและหมู่บ้านจะมีเทศกาลชมดอกเสี้ยวบาน

โดยมีการจัดงานบริเวณลานดอกเสี้ยว

ฉันไปหาภาพดอกเสี้ยวมาให้คุณชมด้วยนะคะ

 พอดีในภาพมีที่มาของภาพด้วยจึงไม่ได้อ้างอิงให้ค่ะ

เราขับรถแล้วเปิดกระจกยิ่งเข้าใกล้หมู่บ้านยิ่งหนาวเย็นชื่นใจค่ะ

แวะอุดหนุนร้านค้าชุมชมก่อนนะคะ

เจ้าของร้านใจดีค่ะ....ฉันมองเห็นกล้วยป่า

จึงเอ่ยปากขอ....ไปปลูกที่บ้านซักต้นสองต้น....เอาไว้เก็บใบ

โดยเราจะเดินหาแล้วถอนต้นเล็ก กลับไปปลูกที่บ้าน

ปรากฏว่าเจ้าของร้านรีบบอกให้สามีไปขุดให้เราเลยทันที

 มองจากร้านกาแฟค่ะ.....อากาศหนาวเลยล่ะค่ะ

เสียงน้ำในลำธารไหลซู่ซ่า.....

นึกถึงครั้งที่มาทำงานในชุมชนแล้วค้างคืนที่โฮมเสตย์

เรากินยำใบเหมี้ยงแล้วก็ชมว่าอร่อยกินกันยกใหญ่

ปรากฏว่าใบเหมี้ยงก็คือใบชาอัสสัมกินแล้วตาแข็งนอนไม่หลับทั้งคืน

ตื่นเช้ามาก็บ่นว่าไม่ไหวนอนข้างลำธารน้ำไหลดังซู่ซ่าทั้งคืน

ทำเอานอนไม่หลับเลย.....คนแก่บอกว่า

กินใบเหมี้ยงเยอะเกินทำให้นอนไม่หลับ

ไม่ใช่นอนไม่หลับเพราะน้ำเสียงดังหรอก

ขับรถเลยหมู่บ้านออกมาทางซ้ายเพื่อไปบ้านแม่กำปองต่อค่ะ

ตลอดทางจะมีลำห้วยไหลผ่านถนน

คนขับรถก็ช่างตามใจลูกทัวร์เหลือเกิน

มองกระจกหลังแล้วไม่มีรถตามมาก็จอกให้เราเล่นน้ำ

โห.....น้ำเย็นเจี๋ยบ.....ใสแจ๋ว....เลยล่ะค่ะ

พอจะถ่ายรูปน้ำใส ๆ มาอวดคุณ

เจ้าหมาน้อยก็โผล่หัวออกมา.....ถ่ายลูกด้วยแม่.....ถ่ายลูกด้วย

เส้นทางนี้ถนนดีลาดยางตลอดสายเลยค่ะ

แคบนิดหน่อยแต่ว่าไม่ค่อยมีรถ

ผู้คนไม่ค่อยรู้จักเส้นทางนี้เท่าไหร่นัก

แล้วเราก็หิว.....หมูกับน้ำพริกเมื่อเช้ายังเหลืออยู่เลย

จอดดีกว่า....กินข้าวกันก่อนนะคะ

ฟ้ามืดครึ้มเหมือนฝนจะตกค่ะ

เรารีบกินข้าวฝนตกลงมา ปุ ปุ แล้วก็หายไป

ระยะทางจากป่าเหมี้ยงมาแม่กำปองไม่ไกลค่ะ 

แต่ก็เป็นทางขึ้นเขาตลอดเส้นทางยาวประมาณ ๒๓ ก.ม.

เส้นทางมีต้นไม้สูงใหญ่ สวยงาม และเย็นสบายค่ะ

พอพ้นเขตลำปางเข้าเชียงใหม่ก็เป็นทางลงตลอดค่ะ

โค้งสวย ๆ ก็เยอะนะคะ

แวะน้ำตกหน่อยไหมคะ....ติดถนนเลยน่าสนใจค่ะ

น้ำใสแจ๋ว เย็นเจี๋ยบอีกแล้วค่ะ

เดินเข้าไปประมาณ ยี่สิบเมตรก็ถึงน้ำตกแม่กำปอง

น้ำตกเล็ก ๆ กำลังน่ารักเชียวค่ะ

มีกระต่ายตัวอ้วน ๆ ด้วยนะคะ

แวะแป๊บนึงค่ะแล้วไปต่อ

ค่อย ๆ ลงนะคะ มีป้ายเตือนเป็นระยะ ระยะค่ะ

เริ่มเข้าเขตหมู่บ้านแม่กำปองแล้วค่ะ

เริ่มมีโฮมเสตย์ บ้านพัก ร้านค้า ร้านกาแฟ เรียงรายสองข้างทาง

แวะไหว้พระก่อนนะคะ

วัดเก่าแก่ประจำหมู่บ้านค่ะ

วัดอยู่ติดถนนค่ะเดินไปด้านหลังจะเป็นลำห้วย

มีวิหารปลูกอยู่กลางลำห้วยด้วยนะคะ

งานฝีมือชาวบ้าน.....เดินเข้าไปใกล้ ๆ ช้างมีขนตาด้วยนะคะ

ที่นี่อากาศเย็นพอ ๆ กับที่ป่าเหมี้ยงเลยค่ะ

นอกจากใบชาแล้วที่นี่ก็ปลูกกาแฟด้วยค่ะ

ที่นี่ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระราชนินี

ทั้งสองพระองค์เคยเสด็จมาที่นี่ด้วยนะคะ

ตอนที่เรามาเส้นทางยังลำบากน่าดู

ดูจากภาพทั้งสองพระองค์คงเสด็จพระราชดำเนินมาถึงที่นี่ด้วยความยากลำบากแน่ ๆ ค่ะ

ไก่ต๊อกค่ะ....ลูกสาวไม่เคยเห็นค่ะ

ตื่นเต้นน่าดู.....แม่ แม่ เค้าเลี้ยงนกยูงด้วย....ฮ่า ฮ่า

ยังคงมีบ้านแบบเดิม ๆ ผสมกลมกลืนไปกับร้านกาแฟ ที่พัก

เราพบว่ามีที่พักหลายแห่งทิ้งร้าง

ปิดประกาศ ขาย เซ้ง เช่า เยอะแยะไปหมดค่ะ

นักท่องเที่ยววันนี้มากเหมือนกันค่ะ

ถ่ายรูปเก็บบรรยากาศสองข้างทาง

สองหนุ่มตะโกนมาว่า.....พี่ครับถ่ายผมด้วยยยยยย

น่ารักจริง.....ค่ะ

เราอำลาอากาศเย็น ๆ หมู่บ้านน่ารัก น่ารัก เดินทางต่อไปแม่ออน

ตามป้ายบอกทางเพื่อไปต่อ "โครงการหลวงตีนตก"ค่ะ

ฉันส่งคุณตรงนี้เลยนะคะ......เพราะพอออกจากโครงการหลวงตีนตก

ลูกสาวขอไปถ่ายรูปกับสนู้ปปี้ที่เซ็นทรัล

แล้วเราคงต้องหาอะไรรองท้องก่อนกลับบ้าน

เชียงใหม่ของกินอร่อย ๆ ถูก ๆ เยอะแยะเลยค่ะ

ต้องปลอบขวัญคนขับรถด้วยเบียร์เย็น ๆ ซะหน่อย

จะได้มีกำลังใจขับรถกลับบ้าน

สวัสดีค่ะ