กันว่าไปก็ไปหายแซ๊บ(พอได้ไปก็หายเงียบไปเลย)

กันว่าหลอบแหล็บก็บ่ได้หันหน้า(พอจะแอบไปก็ไม่ได้เห็นหน้าอีกเลย)

กอนว่าได้ปิ๊กมา.....ก็มาตึงวันนนนนน(แต่พอได้กลับมา...ก็มาทู้กกกกวัน)

ฮ่า ฮ่า ว่าให้ตัวเองค่ะ....

ความจริงวันนี้ก็ยังคงอยู่ในช่วงเวลาของการพักผ่อนของใครอีกหลาย ๆ คน

แต่บังเอิญว่าไม่ใช่เรา....ไม่เป็นไรค่ะ

อยู่เวร....ก็มาพักผ่อนที่ทำงาน

หาอะไรที่เราไม่สามารถทำในระยะเวลาที่ทำงานอยู่ได้

เขียนบล็อคดีกว่า....ห่างหายไปนานเลยเรา

วันนี้....ฉันมีภารกิจค่ะต้องอยู่เวรที่ทำงานค่ะ

อืม....วันหยุดรถราไม่น่าเยอะนะคะ

แล้วส่วนใหญ่วันนี้ผู้คนยังอยู่ในวัดในช่วงเช้า

ปั่นจักรยานไปดีกว่าเรา....๑๘ โลเอง

ว่าแล้วก็แจ้งความจำนงค์กับผู้คุ้มกฏประจำบ้าน

แม่จะปั่นจักรยานไปอยู่เวรนะคะ

ว่าแล้วก็ละเลงครีมกันแดดจัดเตรียมเสื้อผ้าให้พร้อมสำหรับการปั่นระยะไกล

ผู้คุ้มกฏจึงขมีขมันไปตรวจสภาพเช็ครถและลมล้อ

แล้วก็จูงออกมา...เรียบร้อยครับ.....เข้าสายในหมู่บ้านนะ

อย่าออกซูเปอร์ไฮเวย์นะอันตราย

ลูกชายที่ยังนอนงัวเงียตะโกนออกมาจากกองผ้าห่ม

"ขี่รถดี ดี นะแม่ ระวังรถนะครับ"......ครอก.....แล้วก็หลับต่อ

 ฉันใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปนะคะ

ภาพอาจจะไม่ค่อยชัดแต่เราไม่ต้องสะพายกล้องตัวโต ๆ 

คุณภาพของมือถือราคาถูกก็ถูกตามราคาไปด้วย

แต่ไม่ใช้ประเด็นค่ะ....ฉันจะใช้ของที่พอเหมาะกับกำลังของตัวเองเท่านั้น...อิ อิ 

ฉันพกมาแต่อุปกรณ์ที่จำเป็นเท่านั้นค่ะไม่เกะกะ

เอาใส่เป้เล็ก ๆ สะพายหลังมา

ฉันชื่นชมกับวิถีชีวิตของผู้คนตามรายทาง

วันนี้จะเห็นภาพคนแต่งตัวสวยงามไปวัด

แถวบ้านฉันบ้างหมู่บ้านจะมีการแห่ไม้กำ๊ศรี

เป็นไม้ง่ามเหมือนไม้ง่ามลูกเสือแต่มีขนาดใหญ่กว่า

ประดับประดาตกแต่งให้สวยงาม

เอาไปค้ำต้นโพธิ์....นัยว่าเป็นการค้ำจุนพระพุทธศาสนา

ให้ยั่งยืนสืบไป....แต่เจตนาจริง ๆ คงจะเป็นการนำไม้ไปถวายให้กับวัด

เพื่อทางวัดจะได้นำไปใช้ประโยชน์ต่อไปได้

 ฉันลัดเลาะเข้าเมืองโดยใช้เส้นทางผ่านหมู่บ้านริมน้ำวังค่ะ

บ้านฉันอยู่ห่างจากตัวเมืองประมาณ ๑๕ ก.ม.

แต่ที่ทำงานห่างจากตัวเมืองอีก ๓ ก.ม. สิริรวมประมาณ ๑๘ ก.ม. 

ปกติวิ่งรถประมาณครึ่งชั่วโมงค่ะ

แต่วันนี้ฉันคงเถลไถลแวะเก็บภาพบรรยากาศมาเผื่อคุณ

คงใช้เวลาประมาณชั่วโมงนิด ๆ นะคะ

 ลัดเลาะแม่น้ำวังถนนร่มรื่นไปด้วยไม้ดอกยืนต้น

ที่กำลังเบ่งบานต้อนรับสงกรานต์อย่างเต็มที่

อากาศเช้านี้เย็นสบายดีค่ะ....ไม่ร้อนเลย

ค่อย ๆ ปั่นมาสบาย ๆ 

ปล่อยให้สายลมโชยลูบไล้ผิวสาวอย่างเต็มที่ค่ะ....ฮี่ ฮี่....ผิวสาว

ลำปางเป็นเมืองรถม้า....ที่ยังคงเหลือรถม้าให้บริการนักท่องเที่ยวอยู่

คนเลี้ยงม้าต้องหาทำเลที่พักให้ติดแหล่งน้ำค่ะ

ส่วนใหญ่จะเป็นริมน้ำวังค่ะ

เพราะม้าจะต้องอาบน้ำทุกวันค่ะดูเหมือนจะต้องอาบเช้า เย็น ด้วย

วันนี้โชคดี.....เจอคนจูงม้ามาเล่นน้ำ.....เลยได้รูปมาฝากคุณด้วย

เส้นทางนี้นอกจากคนในชุมชนแล้ว

ไม่ค่อยมีคนใช้หรอกค่ะ

แล้ววันนี้ก็เป็นวันหยุดรถเลยไม่มากปั่นสบาย ๆ ค่ะ

มาถึงที่ทำงานก็เก้าโมงนิด ๆ ใช้เวลาไปชั่วโมงกว่า ๆ 

ไม่เหนื่อยหรอกค่ะเพราะปั่นสบาย ๆ 

ฉันเริ่มปั่นจักรยานมาหลายปีแล้ว

เริ่มจากมองหาวิธีออกกำลังกายสำหรับตัวเองอยู่

ฉันเป็นคนไม่เคยเล่นกีฬาเลย

ครั้งแรกฉันใช้วิธีเดิน วิ่ง ผลก็คือเหนื่อยมากและไม่ไหวค่ะ

จึงลองปั่นจักรยานดู....แต่ก็ไม่ติดต่อ

มักอ้างกับจัวเองว่าไม่มีเวลาอยู่เรื่อย ๆ

จนกระทั่งรู้ว่าตัวเองเป็นไทรอยด์

รักษาตัวอยู่สองปี.....จึงคิดได้ว่าถ้าเราไม่รักษาสุขภาพ

เห็นทีจะไม่ได้อยู่ดูลูกหลานเป็นแน่แท้

จึงคว้าเอาจักรยานมาปัดฝุ่นใหม่

ประจวบเหมาะกับสถานีข้างเคียงเกิดอาการ

ปวดหัวเข่าเนื่องจากการเตะบอลและเล่นกีฬามาตั้งแต่เด็ก ๆ

พอปวดเข่าก็ทำให้วิ่งออกกำลังไม่ได้เตะบอลไม่ได้

แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเลิกนะคะ

ตอนนี้ก็ยังเล่นให้กับทีมบ้างและปีหน้านี้คงต้องเล่นในโซนอายุ ๕๐ แล้วค่ะ

ฉันจึงมีคู่ปั่น.....และเจ้าหมูอ้วนของฉัน

ลูกสาวตัวน้อยที่น้ำหนักตัวปาเข้าไปถึง ๘๐ ก.ก.

เราจึงได้จังหวะเหมาะที่จะออกกำลังเพื่อสุขภาพกัน

 ในวันที่เราพร้อม....เราจะปั่นกันสามคัน

เรียงลำดับอายุ....คันแรกของสถานีข้างเคียง

จักรยานคันนี้อายุกว่า ๓๕ ปีแล้วค่ะ เป็นจักรยานสั่งตัด

ตั้งแต่สมัยเป็นนักเรียนมัธยมใช้ขี่ไปโรงเรียน

ของฉันอายุสิบกว่าปีเป็นจักรยานที่หลานให้มา

เพราะเจ้าตัว....ตัวโตขึ้น....จักรยานคันนี้ไม่เหมาะกับเขาอีกต่อไป

ส่วนคันท้ายสุดของลูกสาวค่ะ

ก่อนซื้อต้องถามกันให้มั่นเหมาะว่าซื้อแล้วปั่นแน่นอนนะ

และช่วงนี้กระแสจักรยานแรงมาก

ปั่นไปทางไหนก็จะพบเจอและได้ทักทายกันอยู่เสมอ

เมื่อได้ปั่นเป็นประจำความขี้เกียจก็น้อยลง

เราก็ใช้รถได้ดีขึ้น.....หัวใจแข็งแรงขึ้น

นำ้หนักไม่ลดนะคะ.....แต่สังเกตได้ว่าตัวเราเรากระชับขึ้น

ไขมันที่พอกพูนอยู่แถว ๆ ลำตัว ต้นแขน ลดลง

และปั่นได้นานและอึดขึ้น.....อีกทั้งยังปั่นโดยไม่ต้องมีคู่ก็ได้

ฉันปั่นคนเดียวบ่อยค่ะ โดยเฉพาะตอนที่ไปเจอเส้นทางสวย ๆ 

ก็มักจะเถลไถล....ถ่ายรูป

ถ่ายวิว.....ถ่ายดอกไม้....ใบหญ้า.....และสิ่งต่าง ๆ 

ที่พบเจอระหว่างทางอยู่เสมอ

ฉัน....ให้ความสำคัญระหว่างทาง.....พอ ๆ กับระยะทางค่ะ

และเมื่อปั่นได้ดีขึ้น.....เป้าหมายต่อไปคือ

ปั่นลดพุงค่ะ.....อยากลดขนาดเอวลงอีกนิด....และลดน้ำหนักลงไปอีกหน่อย 

แต่ที่สำคัญกว่าทุกสิ่ง.....คือ

สุขภาพที่ดีของเราที่ได้จากการออกกำลังกาย....ทั้งร่างกายและจิตใจค่ะ

และที่สำคัญการปั่นจักรยานจะทำให้หลับสบายจนถึงเช้าเลยล่ะค่ะ

ลองดูนะคะ

สวัสดี.....วันพญาวันค่ะ....พี่น้องโอเคทุกท่าน