ผมรู้สึกตื่นเต้นเมื่อนึกขึ้นมาถึงเรื่องเมื่อวานนี้

มันต่างจากกล่องข้าวของผม สามารถได้ยินเสียงที่ไพเราะ กล่องข้าวเมื่อวานนี้มันพิเศษจากวันอื่น พึ่งเป็นเวลาสิบโมงแค่นั้น แต่ก็คิดแต่เรื่องของกล่องข้าวอย่างเดียว

ทำไมกล่องข้าวเมื่อวานนี้ถึงได้พิเศษ เป็นเพราะว่ามันเป็นวันแรกที่ได้ใช้กล่องข้าวของคุณพ่อ ตั้งแต่ที่คุณพ่อจากไป ผมเหงาและโศกเศร้ามากอย่างยิ่งครับ..

งานของคุณพ่อคือทำร้านอาหารเทมปูระ ของทอดที่คุณพ่อทำให้มันอร่อยที่สุดในโลก เมื่อผมทานได้ยาก คุณพ่อจะหั่นกุ้งให้เล็กลงทำเทมปูระที่มีขนาดเหมาะกับผมให้กิน  ในห้วงเวลาเหล่านั้นผมรู้สึกดีใจมากที่เป็นคนเดียวเท่านั้นที่ได้ของพิเศษเหล่านั้น จากสิ่งนั้นเพราะทำให้ผมทานได้มากและพยายามในเรื่องคาราเต้ กล่องข้าวที่ใช้อยู่จึงเริ่มไม่เพียงพอครับ

เมื่อผมบอกว่า  "อยากใช้กล่องข้าวที่ใหญ่ขึ้น"

คุณแม่หยิบกล่องข้าวที่คุณพ่อเคยใช้อยู่ออกมาจากชั้นวางออกมาให้

และพูดว่า "จะทานไหมหรือเปล่าน๊า อย่างหนูน้อย ยูคุง..เนี่ย.."

จากนั้นเวลาของกล่องข้าวที่ได้รอแล้วรออีกตั้งแต่เช้าก็มา ผมสามารถรัปประทานได้จนหมด ถ้าหากกินได้ก็จะได้เป็นเหมือนคุณพ่อที่เข้มแข็งและใจดี ผมอยากพบกับคุณพ่อ เดี๋ยวนี้เมื่อนึกขึ้นได้ยังรู้สึกตื่นเต้นดีใจถึงกล่องข้าวแสนพิเศษแสนอร่อย

 ถ้าหากขอพรจากพระเจ้าได้ อยากจะอยู่ร่วมกันกับคุณพ่อคุณแม่ ผมและน้องสาว แต่คุณพ่อได้แต่อยู่ห้องข้างบนและเฝ้ามองดูแลลงมาแก่พวกผม

 คุณพ่อไม่ได้อยู่ด้วย มันเหงาหงอยจริง แต่ว่าในครอบครัวผมเป็นลูกผู้ชายคนเดียว ต้องปกป้องดูแลคุณแม่และน้องสาวแทนคุณพ่อ ผมตั้งใจทานข้าวจากกล่องข้าวของพ่อ จะกลายเป็นเด็กผู้ชายที่แข็งแรง แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ และใจดี

ขอบพระคุณคุณพ่อ ที่ให้ผมยืมกล่องข้าวของคุณพ่อครับ..