(ภาพจาก www.chula.ac.th)

ก่อนหน้านี้ ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ถูกหมุนเวียนใช้อยู่ในระบบอย่างพอเหมาะ
กระทั่งเมื่อป่าไม้ ซึ่งเป็นผู้บริโภคก๊าซเหล่านี้ลดจำนวนลง
ซ้ำด้วยกระบวนการผลิตและการบริโภคที่ไม่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมของมนุษย์
ที่เพิ่มเติมก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เข้าสู่ชั้นบรรยากาศอยู่ทุกขณะ
ทำให้วันนี้เราต้องประสบภาวะใกล้วิกฤติ...................

คิดว่าทุกท่านคงได้เห็นสารพัดวิธีแก้ปัญหาโลกร้อนกันมาบ้างแล้ว
ซึ่งปีที่ผ่านมา (2550) มีการสำรวจพบว่า...................
"ข่าววิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่คนไทยให้ความสนใจเป็นอันดับ 1 คือ วิกฤติการโลกร้อน"
นั่นหมายความว่า คนไทยให้ความสนใจและติดตามสถานการณ์
พร้อมทั้งมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องนี้มากพอสมควรเลยทีเดียว

(ช่วยกันลดปริมาณการใช้ถุงพลาสติกค่ะ ; www.greenzonethailand.com)

โดยวิธีการชะลอภาวะโลกร้อน และปรับตัวอยู่ร่วมกับสถานการณ์เลวร้าย
ซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกคนกำลังร่วมมือร่วมใจกันทำอยู่ในขณะนี้
ที่เห็นได้ชัดคือ การประหยัดพลังงาน และการใช้ถุงผ้า ((รณรงค์ลดการใช้ถุงพลาสติก))
ในด้านของการประหยัดพลังงานนั้น นับว่าเป็นโอกาสเหมาะกับที่น้ำมันแพง
ส่งผลให้เราทุกคนลดการใช้พลังงานเกินความจำเป็น
ที่ไม่เพียงช่วยลดค่าใช้จ่ายเท่านั้น แต่ยังลดการเผาไหม้ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ด้วย
ทว่า.....................ก็ยังไม่เพียงพอ

ดังนั้น... เอนทรีนี้จึงขอเสนอ
"วิศวกรรมแห่งอนาคต...วิธีแก้ไขภาวะโลกร้อนอย่างเร่งด่วน"
มีอะไรบ้าง...มาดูเลยค่ะ

(เอ่อ คงไม่ใช่ร่มแบบนี้ ; www.subtletea.com)

@ ร่มอวกาศ @
โรเจอร์ แองเจล ผู้อำนวยการศูนย์เลนส์ปรับค่าทางดาราศาสตร์ มหาวิทยาลัยแอริโซนา
เสนอแนวคิดว่า "หากดวงอาทิตย์เจิดจ้าเกินไปก็กางร่มสิ"
เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น แองเจลเสนอให้ใช้แผ่นฟิล์มโปร่งใส 16 ล้านล้านชิ้น
โดยแต่ละชิ้นหนา 0.005 มิลลิเมตร กว้าง 0.61 เมตร และมีมวลประมาณหนึ่งกรัม
นำทั้งหมดนี้มาประกอบกันเป็นร่มกรองแสงอาทิตย์ให้ส่องลงมาในปริมาณที่พอดี
หากนึกภาพไม่ออก ให้คุณลองจินตนาการถึงพิซซาชิ้นเล็กๆ จำนวนมหาศาล
แผ่ตัวเป็นร่มทรงกระบอกยาว 90,000 กิโลเมตร และอยู่สูงจากพื้นโลกขึ้นไป 1.5 ล้านกิโลเมตร
กางกั้นระหว่างโลกกับดวงอาทิตย์ ทำหน้าที่กรองแสงอาทิตย์เพื่อลดอุณหภูมิของโลก
แต่...............ปัญหาใหญ่ก็คือ เราจะหาเงินห้าล้านล้านเหรียญที่ไหนมาสร้าง???

(ก็คง...ไม่ใช่ผ้าห่มแบบนี้ด้วย อิอิ ; http://mng.uru.ac.th)

@ ผ้าห่มกันร้อน @
พอล เจ. ครูตเซน นักวิทยาศาสตร์แผนกเคมีบรรยากาศ สถาบันแมกซ์พลังก์ เยอรมนี
ผู้ได้รับรางวัลโนเบล สาขาเคมีประจำปี 2538 ด้วยผลงานการศึกษาชั้นโอโซน
ได้เสนอวิธีแก้ไขในเชิงภูมิวิศวกรรมที่แหวกแนวเป็นมาตรการฉุกเฉิน
ในการชะลอภาวะโลกร้อน ด้วยการ ยิงกระสุนปืนใหญ่
บรรจุผงกำมันถันละเอียดขึ้นไปบนชั้นสตราโตสเฟียร์
ซึ่งเมื่อกระสุนระเบิดออก จะทำให้เกิดฝุ่นคลุมไปรอบโลกเหมือนผ้าห่ม
(อาจใช้บอลลูนพิเศษหรือจรวดส่งกำมันถันขึ้นไปก็ได้)
ทฤษฎีมีอยู่ว่า ผ้าห่มฝุ่นดังกล่าวจะสะท้อนแสงจากดวงอาทิตย์กลับออกในอวกาศ
ทำให้โลกเย็นลง...........................................
หลักการของทฤษฎีนี้ได้มาจากการที่อุณหภูมิของโลกลดลง
หลังการระเบิดของภูเขาไฟพ่นฝุ่นเถ้าขึ้นไปสู้ชั้นบรรยากาศ
อย่างไรก็ตาม ครูตเซนได้ชี้ให้เห็นด้วยว่า วิธีที่ดีที่สุดในการแก้ภาวะโลกร้อน
คือ ลดการเผาผลาญเชื้อเพลิงฟอสซิล

(เมฆอ้วนๆ นี่แหละ คือ เมฆสตราโตคิวมูลัส ; http://upload.wikimedia.org)

@ เพิ่มขนาดก้อนเมฆ @
จอห์น ลาแทม นักวิทยาศาสตร์ที่ศูนย์วิจัยบรรยากาศแห่งชาติ โคโลราโด
เสนอวิธีที่ดูเหมือนจะเป็นไปได้และอาจใช้ในทางปฏิบัติได้มากกว่า
นั่นคือ การพ่นละอองน้ำทะเลขึ้นไปในชั้นบรรยากาศ
เพื่อเพิ่มปริมาณเมฆสตราโตคิวมูลัส ให้สะท้อนแสงอาทิตย์กลับออกไปในอวกาศ
ลาแทมให้เหตุผลว่า การเพิ่มขนาดเมฆเพียงร้อยละสอง
อาจมากเพียงพอที่จะสู้กับผลกระทบของคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศที่ทำให้โลกร้อนขึ้น
แต่จะทำให้กองเรือทั่วโลกจะเดินทางไปในมหาสมุทร
พร้อมกับพ่นละอองน้ำขึ้นไปในอากาศเหมือนขวดยาพ่นจมูกขนาดยักษ์ได้อย่างไร???

(คงจะคล้ายๆ กับเครื่องฟอกอากาศแบบนี้ละมั้ง ; www.topcoolair.com)

@ ดูดซับให้สะอาด @
อันที่จริงการดูดซับคาร์บอนไดออกไซด์ออกจากอากาศไม่ใช่เรื่องใหม่
ที่ผ่านมา ลูกเรือดำน้ำกับนักประดาน้ำต่างก็ใช้อุปกรณ์ที่เรียกว่า “เครื่องฟอกอากาศ”
มาเป็นเวลาหลายสิบปีแล้ว..................เช่นเดียวกัน
การใช้หลักการเดียวกันนี้ อาจดูดซับคาร์บอนไดออกไซด์นับล้านตันออกจากชั้นบรรยากาศได้
เดวิด คีท คณะกรรมการวิจัยแคนาดา จากคณะพลังงานและสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยคัลแกรี
ได้ทดลองสร้างเครื่องดูดซับก๊าซต้นแบบที่ดูดอากาศเข้าไปผ่านโซเดียมไฮดรอกไซด์
คีทบอกว่า เนื่องจากอุปกรณ์ที่สร้างขึ้นสามารถดูดซับคาร์บอนไดออกไซด์ได้เพียงเล็กน้อย
ดังนั้น การใช้อุปกรณ์นี้ดูดซับก๊าซที่ปล่อยออกมาจากโรงไฟฟ้าก็ดูจะแพงเกินไป
อย่างไรก็ตาม การใช้อุปกรณ์นี้เพื่อดูดซับคาร์บอนไดออกไซด์จากแหล่งเล็กๆ
เช่น เครื่องบิน หรือรถยนต์ ดูเหมือนจะคุ้มค่ามากกว่า
ยิ่งไปกว่านั้น คีทก็เชื่อว่า ทางที่ดีเราควรพยายามลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกเป็นอย่างแรก

(สาหร่ายสดๆ ; www.fisheries.go.th)

@ ให้วิตามิน @
รู้กันมานานแล้วว่า สาหร่ายทะเลขนาดจิ๋วในมหาสมุทรทั่วโลก
สามารถดูดซับคาร์บอนไดออกไซด์ปริมาณมหาศาลจากอากาศในช่วงสังเคราะห์แสงได้
อย่างไรก็ตาม ยังมีพื้นที่มากมายในมหาสมุทรที่มีสาหร่ายเจริญอยู่น้อย
เพราะขาดธาตุเหล็กที่จำเป็นต่อการเจริญเติบโต
ดังนั้น ในช่วงทศวรรษ 1990 จอห์น มาร์ทิน นักสมุทรศาสตร์ผู้ล่วงลับ
แห่งศูนย์ปฏิบัติการทางทะเลมอสแลนดิงในรัฐแคลิฟอร์เนีย
ได้เสนอให้เพาะเลี้ยงสาหร่ายเพื่อดูดซับคาร์บอนไดออกไซด์ให้มากขึ้น
ด้วยการเติมธาตุเหล็กลงไปในทะเลบริเวณที่ขาดแคลน
ตั้งแต่นั้นมา ก็ได้มีการทดลองดังกล่าวอยู่หลายครั้ง และเทคนิคนี้ได้รับการขนานนามว่า “ยาน้ำเจอริทอล”
(ตามชื่ออาหารเสริมธาตุเหล็กยอดนิยม)
อย่างไรก็ตาม ยังเป็นที่วิตกกังวลว่า หากนำวิธีนี้ไปใช้กันอย่างกว้างขวาง
อาจส่งผลให้มหาสมุทรเสียสมดุลก็เป็นได้

เป็นอย่างไรคะ 5 วิธีจากมันสมองนักวิทยาศาสตร์
ดูเหมือนจะได้ผล แต่ก็ไม่ใช่วิธีการที่ง่ายและถูกที่ถูกทางนัก
สิ่งสำคัญทุกวันนี้ คือ เราทุกคนต้องไม่เห็นแก่ตัว
แม้ว่าเราจะเป็นแค่คนๆ หนึ่งในโลกสีน้ำเงินใบนี้
แต่สิ่งละอันพันละน้อยที่เราพอจะช่วยเหลือกันได้ ย่อมมีประโยชน์แน่นอนค่ะ
ดังนั้น ขอฝากทุกท่านว่า ให้พยายามปรับตัวอยู่ร่วมกับภาวะโลกร้อน
ลดการบริโภคที่ไม่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม และลดการใช้พลังงาน
ขอบคุณจากใจค่ะ ^^

 
ป.ล. เรื่องยาวโคตรๆ อีกแล้ว และจะหายหัวไปทำธุระที่ต่างจังหวัดอีก 2 วันค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่มาเม้นไว้ล่วงหน้านะคะ

(น้ำแข็งขั้วโลกละลาย ; www.tpa.or.th)

Ref : Reader's Digest, mar 08.