พี่สะใภ้ เป็นเชฟหรือกุ๊ก ก็ไม่รู้ล่ะ อยู่ที่ ร.ร.สตาร์ระยอง ในวันว่างก็เลยให้ตำส้มตำให้กินหน่อย อร่อยดีจนต้องเก็บภาพเอาไว้มาบอกเล่าให้ฟัง

ด้วยเรื่องส้มตำมะละกอ เป็นส้มตำที่มีเทคนิคทำให้อร่อยได้ โดยไม่ต้องคิดสูตรอะไรมากมาย ตัวเราเองก็ทำได้เอง จำได้ว่า ที่ระยอง มีร้านส้มตำป้าอายุ 60 กว่า ตำได้อร่อยมาก ร้านเล็กๆ ไม่ใหญ่โตอะไร อยู่ที่ปากน้ำระยอง นิสเป็นนักสังเกตการณ์ ทำไมป้าตำได้กรอบ รสชาติครบรสมากเลยเปรี้ยวอมหวาน ตามมาด้วยเค็มที่พอดี ไม่มีอะไรมากกว่ากัน จนคนกินต้องสั่งเพิ่มอยู่เรื่อยๆ กินกันลืมอิ่มเลยแหละ...

นิสเห็นว่าป้าจะไม่ซอยมะละกอรอเอาไว้จนมะละกอนิ่ม แต่ป้าจะปอกมะละกอ ผ่าเอาเม็ดออก แล้วแช่พักไว้ในกะละมังที่มีน้ำแข็ง พอป้าตำเครื่องเสร็จ ป้าถึงจะหยิบเอามะละกอมาซอยลงครก คลุกเคล้าให้เข้ากัน โดยไม่ตำน่ะ จากนั้นตักใส่จานส่งมาเสริฟลูกค้า รสชาติจึงชัดเจน มะละกรอบอร่อยจนลืมอิ่มจริงๆ........เป็นสิบปีแล้วล่ะ ไม่รู้ว่าป้ายังตำอยู่ไหม ไม่ได้ไปกินนานแล้วด้วย......

ให้พี่สะใภ้ตำอย่างที่จำได้ให้ จึงอร่อยจนลืมอิ่มได้เหมือนกัน จะตำอะไรก็อยู่ที่เราพลิกแพลงเองให้อร่อยได้อยู่แล้ว ตำไทย ตำปู ตำไข่เค็ม ตำผลไม้ ตำข้าวโพด ตำถั่ว.......สารพัดอร่อย

วันเกิดหลานๆ   เลยทำเลี้ยงมีทั้งส้มตำ ปีกไก่ทอด พิซซ่าที่สั่งมาให้เด็กๆกินกัน......อันที่จริง สนุกและอร่อยได้อย่างไม่แพง อยู่ที่เราพลิกแพลง ดัดแปลงเองก็ได้.......รัฐบาลยิ่ง(อัป)ลักษณ์ ที่เอาไม่ได้จริงๆ ยังไม่มีใครออกมาสะบัดแข่งสะบัดขา เตรียมตะเพิดให้ออกไปนอกโลก  คนไทย ก็คงต้องช่วยตัวเองกันไปก่อนล่ะน่ะ...

นิส.