วันหนึ่งเมื่อผมอยู่ในวัยเกษียณ  ผมจะตื่นเช้าขึ้นมาในบ้านริมน้ำ  อ่านหนังสือพิมพ์จิบน้ำเต้าหู้ร้อนๆบนระเบียงเล็กๆ..หากหนังสือพิมพ์สูญสลายไปกับกาลเวลา  ผมก็จะต่อแล็บท็อป  มาดูข่าวคราวและแชทกับคุณๆที่ระเบียงนั่นแหละ

          ตอนนั้นผิวผมคงเหี่ยวย่นท้าสายลมชายคลอง  แต่หน้าผมยังคงความรื่นรมย์  แจ่มชัดถึงเรื่องราวเก่าๆ  และผมยังโบกมือทักทายนักท่องเที่ยวที่นั่งเรือผ่านไปมาไหว

          ผมจะดูเด็กรุ่นใหม่อ่านข่าวผ่านทีวีออนเน็ท  ผมจะเขียนหนังสือเล็กๆน้อยๆถึงเหตุการณ์ย้อนยุค   จากปี พ.ศ.นั้น มาถึงปี พ.ศ.แถวๆ 2550 นี้  หากเขียนย้อนกลับไปสมัยที่ผมยังเด็ก  ไม่แน่ใจ..สมองผมยังมีพลังจำได้มั๊ย?  แต่แน่นอนว่า..ผมต้องเขียนถึงท่านบล็อกเกอร์ทั้งหลายว่า  ครั้งหนึ่งเราเคยรู้จักกัน

          หากท่านทั้งหลายผ่านไปที่ "อัมพวา" อย่าลืมแวะขึ้น "เรือนริมน้ำ" คุยกับผมนะครับ

          2 ภาพนี้ริมคลองอัมพวายามน้ำลด

                                                วัดไม่ร้าง..แต่เหงา

         ภาพจาก 2 ฝั่งคลองบางลี่ (ตำบลบางนางลี่ อำเภออัมพวา) และคลองแควน้อย  ฝีมือโดย "กนก รื่นรมย์" กดชัตเตอร์จากเรือหางยาวลุงนัด

         เพลงบรรเลง สงบๆ ชื่อ "เรือนริมน้ำ" ของคุณจำรัส เศวตาภรณ์