วันนี้พวกเราที่ต้องพึ่งพารถร่วมฯ  คงลำบากมาก..กว่าจะถึงที่ทำงาน...กว่าเด็กๆจะถึงโรงเรียน  เพราะพี่ๆรถร่วมฯ เขาประท้วงอยู่ที่หน้ากระทรวงคมนาคม  เขาขอค่าชดเชยน้ำมันแพง  รอรถกันนานนน...จนใกล้ถึงเวลาร้องเพลงชาติ  เด็กบางคนตัดสินใจ  ไม่ไปเรียน

          พวกเราที่มีรถส่วนตัว  แม้ไม่ลำบากเท่า  แต่เวลาผ่านป้ายรถเมล์  เราเห็น..เราก็เห็นใจ  เพราะพวกเรามีจิตสำนึกที่ดีของการอยู่ร่วมกัน

          คนที่ยืนรอรถเมล์นานวันนี้  โชคไม่ดี  ที่มีบ้านอยู่ในเส้นทางต้องพึ่งพารถร่วมฯ

          คุณพี่รถร่วมฯ โชคไม่ดี  ที่ไม่ได้เป็นพี่ๆ ขสมก. โชคไม่ดีที่ต้องมาขับรถร่วมฯในยุคน้ำมันแพง

          คนที่กระทรวงคมนาคม  คงบ่น "เราโชคไม่ดีเลย  ดันมาเป็นรัฐมนตรีฯในกระทรวงที่เกี่ยวข้องกับน้ำมัน  ความสามารถแก้ปัญหา..มีที่ไหนล่ะ  เรามาเพราะโควต้าของลูกพี่เว้ย!  ดูสิ..มันมาประท้วงกันเต็มไปหมด"

          รัฐมนตรีพลังงานก็คงบ่น "โชคไม่ดีเล้ย..มาเป็นเพราะแทนโควต้าสามีแท้ๆ"

          รัฐบาลชุดนี้ก็โชคไม่ดี  ที่ดันชนะเลือกตั้งในยุคข้าวยากหมากแพง  แถมโชคไม่ดีซ้ำซ้อนเข้าไปอีก  ที่บรรดา ส.ส.ในพรรคแกนนำ  มีสมองคิดเห็นว่ารัฐธรรมนูญสำคัญกว่าน้ำมันแพง  มันถึงเฮละโลไปแก้ตรงนั้น

          เราที่เป็นผู้นำจะทำไงได้  สั่งกันก็ไม่ฟัง  มีฝีมือแค่ทำอาหาร  ส่วนฝีปากมีไว้บ่นและร้องเพลงให้เด็กๆฟังบ้าง..บางโอกาส  อุตส่าห์บอกจะทำประชามติ  ใช้เงิน 2 พันล้าน  แหม! ปากไวไปนิด  ที่พูดว่า .."ซื้อความรำคาญ" สื่อแซวกันซะจะเป็นจะตาย

          "โชคไม่ดี..จริงๆ  พูดอะไร สั่งอะไรใครไม่ได้"

          "อีตานั่นก็อะไรไม่รู้  บอกให้ลาออก  ดั้นลากิจ  ส่วนพ่อนั่น..ไม่ได้ดูทิศทางลมเล้ย  จัดงานวันเกิดซะใหญ่โตมโหฬาร..เฮ้อ!  ร้องเพลงดีกว่า"

          ภาพทั้งหมดข้างต้น  จาก "ศูนย์ภาพเนชั่น" ที่บันทึกผู้คนที่โชคไม่ดีร่วมกันวันนี้ ส่วนภาพล่าง  จากอินเตอร์เน็ท  เรื่องในวันนี้..ทำให้นึกถึงสมัยที่คนรุ่นผม  เคยเป็นไอ้ห้อยไอ้โหนทุกเช้า (ไม่เกี่ยวกับห้อยโหนคนไหน) 

          ต้องทำแบบนี้ทุกวัน  ไม่งั้นไปไม่ทัน  เจอรถเมล์คันไหนบันไดปริ..เหมือนจะฉีก  ก็เสียวหน่อย

          เดี๋ยวนี้..ผม "ห้อยโหน" ไม่ไหวแล้ว  อยู่ในช่วงหมดสภาพ..จึงได้แต่เห็นใจทุกๆคนที่โชคไม่ดี..