#17

“พี่ภูมิจะไม่พูดอะไรเลยเหรอคะ” ภัทราทำเสียงออดๆเป็นมอดกัดไม้

ถามพี่ชายสุดที่รักอย่างเกรงใจ เมื่อภาคภูมิออกรถมาได้สักระยะ

ภาคภูมิทำหน้าที่ดูแลน้องๆ ทั้งภัทรและภา หลังจากที่แม่เสีย

เขาทำหน้าที่ได้ไม่ขาดตกบกพร่อง

ภาคภูมิยุติธรรม ใจดี ใจเย็น เป็นที่พึ่งให้น้องๆด้วยดีเสมอมา

และหากเทียบบารมีทางสังคมหน้าที่การงาน  ภาคภูมินับว่าเป็นต่อกว่าวิชชาญหลายก้าว

.

“จะให้พี่พูดอะไร”

“เรื่องวันนี้...”

“ภัทรมาถึงเมื่อไร ทำไมพี่ไม่รู้เรื่อง”

“ภัทรมาวันจันทร์ค่ะ ถึงก็บ่ายแก่แล้ว ...”

“วันนี้วันอังคาร ...ภัทรมาไม่ถึงสองวันดียังเกิดเรื่องขนาดนี้ จะกลับวันไหน?”

“วันพฤหัสค่ะ”

“คุ้มไหม?”

.

ภัทราเงียบ ไปพักหนึ่ง ..ก่อนจะตอบ

“ภัทรไม่ตั้งใจให้เป็นแบบนี้ ภัทรขอโทษค่ะ ..พี่ภูมิโกรธ..?”

ภัทราพูดพลางเอนศรีษะซุกแขนพี่ชาย

“...ภัทรทำเหมือนเล่นขายของ...วิชไม่ใช่คนที่ภัทรจะเล่นด้วยแล้วปลอดภัย”

“ภัทรแค่..อยากถามวิชเรื่องลูก”

“ถามทำไม เจ็บแล้วไม่รู้จักจำ” น้ำเสียงภาคภูมิเข้มขึ้นเพียงนิด

แต่ภัทรารับรู้ได้ว่าพี่ชายเริ่มไม่พอใจจริงๆ

“ภัทร.. เพียงแต่คิดว่า ทำถูกหรือทำผิด ที่ห้ามเขาสองคนพ่อลูกรู้จักกัน

หรือ...พี่ภูมิจา...มีข้อแย้งอื่น..” ภัทรแย้งพี่ชายเสียงอ่อยๆตัวลีบเล็ก

.

“ วิชชาญไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีหรอก เชื่อพี่”

ภัทราหัวดื้อ ภาคภูมิไม่อยากโต้เถียงอะไรกับน้องสาวอีก

พูดไปก็ไร้ประโยชน์ อาจต้องรอเก็บศพอย่างเดียว

“ลูกอยู่กับใคร”

“เข้าค่ายค่ะ”

“ทะเลาะกับอ.ชล?”

“ก็...นิดหน่อย...ภัทรแค่..”

“พรุ่งนี้ไปจัดการเรื่องที่บ้านวิชชาญให้เรียบร้อย ถ้าอยากให้พี่ช่วยก็บอก”

“ภัทรจะทำเองค่ะ คงรบกวนพี่ภูมิเท่านี้”

ภัทราไหว้พี่ชายก่อนลงรถ

เขาจงใจส่งน้องสาวเพียงหน้าประตูบ้านบิดา

แต่ครั้นเห็นภัทราหน้าจ๋อยๆ เดินไปให้อดสงสารไม่ได้

“มีอะไรให้รีบโทรมา”  ภาคภูมิบอกน้องก่อนออกรถกลับบ้านตัวเอง

.

.

นวนิยาย เรื่อง หลักสูตรรัก30 ชั่วโมง

ซมจ.เขียน 

หมีอินดี้ วาด