ขออนุญาต บรรยายเพียงบางประโยคเท่านั้น

อยากให้เพื่อนๆชาวโอเค ได้รับชมภาพและความรู้สึกกันมากกว่าครับ

ยิ่งเพื่อนๆที่ไปร่วมเหตุการณ์ด้วยแล้ว คงรับทราบถึงความรู้สึกได้เช่นเดียวกันกับผม

ตามหัวเรื่องเอ็นทรี่นี้ครับ..สถานะของผม ณ วันนี้ 24 พย.2556

เริ่มจากเชิงสะพานสมเด็จพระปิ่นเกล้าฝั่งซ้ายมือ

หลังจากที่น้องสาว พามาส่ง ณ จุดนี้ เพื่อที่จะให้พี่คนนี้ไปราชดำเนิน เนื่องจากรถไปต่อไม่ได้ครับ

ลงจากรถได้ ผู้คนมากมายกำลังเดินสู่ราชดำเนินผ่านสะพานแห่งนี้ รู้สึกดีจัง ที่มีเพื่อนร่วมทางมากมาย ทุกเพศ ทุกวัย

 ภาพบนเมื่อมองลงมาที่ท่าเรือทั้ง 2 ฝั่งเจ้าพระยา 

 เริ่มลงมาจากสะพานกันแล้ว

 ลงเชิงสะพานมาขอเก็บภาพเพื่อนๆร่วมอุดมการณ์สักนิด ผู้คนยังคงหลั่งไหลมาอย่างต่อเนื่อง

ผ่่่านสนามหลวง ด้านขวามือ ซึ่งมีผู้คนมากมายเช่นกัน ผมแวะดูเหตุการณ์ชั่วครู่เท่านั้น

เพราะจุดหมายอยู่ที่ราชดำเนิน

พบผู้ใหญ่ใจดี 2 ท่าน รอแจกน้ำดื่มให้กับผู้ที่ลงมาจากสะพาน ขอขอบคุณครับ

เริ่มเข้าสู่ราชดำเนินแล้วครับ

ถึงเต้นท์พยาบาล ซึ่งผมทราบมาก่อนแล้วว่า น้องตุ้ยที่เรียนจบมาพร้อมกันมาประจำอยู่ที่นี่ วันนี้

คนซ้ายมือ พี่ที่เดินทางมาจากต่างประเทศสหรัฐอเมริกา มาช่วยที่เต้นท์นี้ด้วยครับ

นี่ล่ะครับ น้องตุ้ยของผม  เจอกันกระโดดกอดกันกลมเชียว แล้วก็ถ่ายภาพเป็นที่ระลึก ระหว่างพี่กับน้อง

ธงชาติไทยผืนใหญ่มาแล้วครับ 

ขอเข้ามาอยู่ใต้ร่มธงไทยด้วยคนครับ ช่างร่มเย็นจริงๆ

เต้นท์นี้มีผู้คนมาต่อแถวยาวมาก..ขอบคุณผู้ที่นำของว่างมาบริการครับ

ร่างกายเริ่มล้า ขอเดินย้อนกลับมา ณ สนามหลวง รถเคลื่อนตัวได้ทีละนิดๆ เนื่องจากประชาชนยังคงหลั่งไหลมาตลอด

 ผมเองต้องใช้เดินอย่างเดียวเลย เพื่อที่จะหารถกลับราชบุรีก่อนที่จะมืดค่ำกว่านี้

เดินขึ้นสะพานสมเด็จพระปิ่นเกล้าเช่นเดียวกับที่เดินขึ้นมา เพื่อนร่วมทางมากมายเช่นเคย

สวนทางกับอีกฝั่งหนึ่งของสะพาน ซึ่งพวกเขาก็กำลังเดินเข้าสู่ราชดำเนินเช่นกัน

แสงอาทิตย์ยามนี้ ช่างสวยงามเสียจริงๆ 

 ผมว่านะ...ธงชาติไทยหรือธงไตรรงค์ วันนี้ ช่างสวยงามและร่มเย็นเสียจริงๆเลย หรือเพื่อนๆว่าอย่างไรครับ

 ขอบคุณชาวไทยทุกๆท่านครับ