ทุกๆคนต้องมี “ฝัน”

แต่ฝันของใครจะแรงกล้าจนทำให้เขามุ่งมั่น  แม้ไม่รู้ว่าจุดสิ้นสุดอยู่ตรงไหน

มุ่งมั่นที่จะทำตามฝัน

ทำคนเดียว  แม้ไม่มีใครเห็นค่า

ผมรู้จักกับลุงกิตติ สินอุดม  มาตั้งแต่ปี 2542

เพราะตอนนั้นต้องไปทำงานที่สุราษฎร์

ด้วยความที่ชอบเที่ยวซอกแซกไปเรื่อยจึงพบกับ

“พิพิธภัณฑ์ปลาหิน”

ลุงกิตติสร้างขึ้นเพียงลำพัง ...ตามฝัน

ฝันที่อยากจะบันทึกเรื่องราวของปลาหลากชนิดในทะเล

ที่ชั่วชีวิตของการเป็นชาวประมงของลุงได้เจอะเจอ

“ทำยังไงให้อยู่ถึงลูกถึงหลานได้ดู

ผมเลยใช้ก้อนหินมาทำ”

คำอธิบายสั้นๆ  ที่บอกถึงความตั้งใจแน่วแน่

บวกกับเครื่องมือชิ้นเดียวคือ “เครื่องเจียรหิน”

ที่เหลือคงเป็นจินตนาการ  และความมุ่งมั่น

แม้ไม่ใช่คนร่ำเรียนมาทางศิลปะ

การศึกษาไม่สูง  ออกทะเลแต่เด็ก

พื้นเพเป็นคนบ้านแหลม เพชรบุรี

แต่ออกทะเลไปไกลยันสุราษฎร์

เลยไปตั้งรกรากที่นั่น

คำว่าพิพิธภัณฑ์ต้องหน้าตาเป็นอย่างไร

ผมไม่เคยรู้นิยาม

แต่ทุกครั้งที่ผ่านไปสุราษฎร์  ผมจะแวะไปหาลุง

ไปให้กำลังใจ

สร้างผลงาน  ก็คงอยากให้คนได้ชื่นชม

ผมไปเพื่อชื่นชม

ไม่เคยมีหน่วยงานไหนเข้าไปสนับสนุน

หรือคิดจะสนับสนุนอย่างจริงจัง

ทั้งที่ผมมองว่าคุณค่าของงาน

และการบันทึกท้องทะเลของลุงกิตตินั้น

“มีคุณค่า” น่าต่อยอด

กลับไปครั้งล่าสุด  น่าเศร้าใจ

ที่ดินผืนใหญ่  ลูกชายไปก่อหนี้

โดนแบงก์ยึด...

แบงก์ยึดที่ดินได้..แต่ยึดความมุ่งมั่นไม่ได้

ลุงกิตติแบ่งที่ดินน้อยนิดที่เหลือ

ให้เป็นที่แบ่งปันศรัทธา..

พิพิธภัณฑ์ปลาหิน ยังไม่ตาย

กว่า 1,500 ก้อนหิน ที่กลายเป็นปลา

คงน้อยกว่า 3,000 วัน ที่ผมรู้จักลุงกิตติมา

ก้อนหินย่อมต้องแข็งแกร่งโดยธรรมชาติ

แต่ใจลุงกิตตินั้นยังคงแข็งแกร่ง  ด้วยแรงศรัทธา

และความมุ่งมั่น  ที่จะบันทึกเรื่องราวของท้องทะเล..ต่อไป

** พิพิธภัณฑ์ปลาหิน **

     ติดโรงพยาบาลดอนสัก

     อ.ดอนสัก จ.สุราษฎร์ธานี

ลุงกิตติ สินอุดม  ผู้เฒ่าแห่งท้องทะเลไทย ที่ใช้ก้อนหินบันทึกเรื่องราว

เครื่องเจียรหินเพียงอันเดียว  ที่สลักหินไปแล้วร่วม 2,000 ก้อน

เพิงน้อยๆที่ลุงเรียกว่า "พิพิธภัณฑ์"

ฝีมือไม่ธรรมดาแม้ว่าไม่เคยร่ำเรียนศิลปะ

มองเผินๆนึกว่าปลาจริงๆ

สารพัดพันธุ์ปลา

อยู่เป็นหมู่ตามโขดหิน

ฝูงปลาเพื่อนกัน

อารมณ์ขันบางเวลากับ "ปลาตีน" ชัดๆไม่ต้องแปลความ

สารพัดสัตว์ในท้องทะเล

นี่ก็สวยเกินบรรยาย

หน้าคล้ายๆปลาเสือเหมือนกันนะเนี่ย

ที่ผนังอีกด้านก็อยู่กันเป็นฝูง

นี่ก็อีกฝูง ไม่แย่งแดนกัน

ใส่จานอย่างนี้อาจมีฟันหัก  ถ้าเผลอกิน

นี่ก็อีกตัว  ปูทะเลบนจาน

ตัวนี้ถ้าจะทอดแล้ว  เห็นอ้าปากร้องว่า "ร้อน"

โต๊ะอาหารทะเล  ส่วนอีกภาพคือกระท่อนน้อยที่สร้างสรรค์ผลงาน