ผมเคยดูหนังสั้นเรื่องหนึ่งที่ทำโดยนักศึกษา

ถ่ายด้วยกล้องแฮนดี้แคมธรรมดา

โฟกัสเบลอร์ไปมาตามสภาพแสง

แต่หนังเรื่องนั้นกับไม่ได้สร้างความหงุดหงิด

เพราะเนื้อเรื่องดี  ชื่อเรื่องคือ  "เปลือก"

เนื้อเรื่องอาจจะแรงสักนิด

ที่ให้อาจารย์..เช้าทำหน้าที่สอนอย่างดี

กลางคืนแปลงร่างเป็นตุ๊ดซะนั่น

นักศึกษาหนุ่มที่อยู่กับนักศึกษาหญิงร่วมบ้าน

คงไม่ต้องบอกนะว่ามีอะไรกัน

เพราะคงไม่อยู่ช่วยกันทำก๋วยเตี๋ยวหรอก

นักศึกษาหนุ่มคนนี้ฐานะทางบ้านไม่ดี

กลางคืนยอมขายตัว..เพื่อเงิน..ช่วยทางบ้าน

แล้วแน่นอนหนึ่งในลูกค้า..คืออาจารย์

แล้วเช้ามาเขาทั้งคู่ก็ทำหน้าที่ตาม.."เปลือก"

คนหนึ่งเป็นอาจารย์มาดแมน

อีกคนเป็นลูกศิษย์ที่มุ่งเรียน

........

ทุกวันนี้เราอยู่กับ "เปลือก" มากน้อยแค่ไหน

ทุกวันนี้เราต้องทนอยู่กับคนที่เปลือกหนากี่คน

แน่นอน..เราคงหนีไม่พ้นที่ต้องมีเปลือก ตามสมควร

แต่เราไม่ควรยกย่องคนที่ "เปลือก"

"ความดี"  ไม่มีเปลือกหุ้ม

แต่ "ความรวย"  เปลือกหนา

สังคมไทย  ยกย่อง "คนรวย"  มากกว่า "คนดี"

เราถึงเดินมาถึงจุดนี้  จุดที่วุ่นวาย..ชิบ...ตุ๊ด..ตุ๊ด..(เซ็นเซอร์)

เราทุกคนต้องมีเปลือก  พระสอนให้เราหมั่นขัดเปลือกให้บางลง

ทุกวันนี้เรามีรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง

รมต.หลายคน "เปลือกหนามากกกกกก"

หนาจนไม่แน่ใจว่า...

..ใบหน้าที่แท้จริงนั้น...

ใหญ่ถึงขนาดกำมือหรือไม่...

*** ขออนุญาตภาพเปลือกจากอินเตอร์เนตครับ ***