ภารกิจตามล่าความดี (คนที่ 5)

เมื่อวานนี้ผมไปจ่ายค่าโทรศัพท์มือถือ

ออกจากที่ทำงานเย็นแล้ว

ไปถึงก็ใกล้ๆเวลาที่ร้านจะปิดรับชำระ

ลูกค้ารายหนึ่งก็รีบซื้อโทรศัพท์รุ่นใหม่

พนักงานก็รีบที่จะให้บริการ 

คงไม่อยากกลับบ้านเกินเวลา

ผู้ชายคนที่มาก่อนหน้าผมคงมีปัญหา

แอบฟังด้วยความสู่รู้

พอจะจับประเด็นได้ว่า

เขาออกค่าโทรศัพท์ให้ใครก็ไม่ทราบ

อีก 2 เบอร์ ที่ถูกระงับไปแล้ว

นั่นจึงเป็นสาเหตุให้เรื่องจึงยาวกว่าการรับชำระปกติ

ผู้หญิงคนหนึ่งมาไล่เลี่ยกับผม

จึงปล่อยให้เธอชำระก่อน

คุณผู้ชายยังไม่จบเรื่องเบอร์ที่ถูกระงับสัญญาณ

ผู้หญิงท่านนั้นจึงข้ามไปจ่ายอีกเครื่อง

ที่เพิ่งเสร็จภาระออกใบเสร็จขายโทรศัพท์

เธอรอใบเสร็จอยู่ 

เจ้าหน้าเครื่องที่ผมยืนรอ

คงจะเริ่มรำคาญคุณพี่ผู้ชาย

"ขอเบอร์มาเลยครับ"  เขาตัดบทการตอบคำถาม

ผมยื่นกระดาษจดเบอร์ไปให้

"มีค่าบริการ....... 25 สตางค์

....มี 25 สตางค์ มั้ยครับ"

"ไม่มีครับ"  ผมตอบ  ในใจคิด  ใครจะพกเหรียญสลึงวะเนี่ย

"น้องคิดเป็นจำนวนเต็มบาทไปก็ได้ครับ"

ผมตัดปัญหาให้  จะได้ไม่ต้องวุ่นวายกันด้วยเงิน 1 สลึง

ขณะที่เจ้าหน้าที่กำลังนับเงินทอน

"เอานี่ก็ได้"

มือน้อยๆของสาวที่รอใบเสร็จเครื่องข้างๆผมยื่นเหรียญสลึงให้เจ้าหน้าที่

ผมหันไปขอบคุณเธอด้วยความซาบซึ้ง

เธอกับผมไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

แต่เธอก็หยิบยื่นน้ำใจไมตรีอันดีงามให้

แม้ความดีที่เธอทำจะมีราคาเพียงแค่ 1 สลึง

แต่คุณงามความดีที่ผมจะจดจำเธอราคาเกินล้าน

บางทีการคิดทำความดี  ไม่ต้องใช้เงินทองมากมาย

ความดีอาจทำได้ด้วยเงินเพียงสลึง

สลึงที่ไม่เอาเปรียบใคร

สลึงที่ไม่คดโกง

มันคือ "สลึง" ที่ยิ่งใหญ่

ยิ่งใหญ่กว่าหลายหมื่นล้านที่แล้งน้ำใจ

ยิ่งใหญ่กว่าหลายหมื่นล้านของความเอารัดเอาเปรียบ

ดังนั้นขอบันทึกความดีที่มีราคาแค่สลึง  แต่คุณค่าเกินล้านของเธอผู้นี้ไว้

เรื่องราวความดีที่เกี่ยวข้อง

http://www.oknation.net/blog/khunrin/2008/06/10/entry-1

http://www.oknation.net/blog/khunrin/2008/06/09/entry-1

http://www.oknation.net/blog/khunrin/2008/06/06/entry-1