ผมผวาตื่นมาตอนตี 3 ครึ่งของเช้าวันเสาร์

จินตนาการไม่ค่อยถูกว่าคน 50 คนที่จะต้องไปต้อนรับหน้าตาเป็นอย่างไรบ้าง

จะพาไปปลูกป่าชายเลน  แล้วปลาตีนจะโอเคมั้ย เมื่อเจอพวกเค้า

แปดโมงเช้าผมและอีกสองหน่อ BG-ณดาว และ BG-เสือน้อย

ออกไปกินข้าวเลือดหมูย้อมใจ  ฟาดข้าวซะสองถ้วย

เผื่อกลางวันอาหารกล่องไม่อร่อย  ยังพอได้เคี้ยวเอื้องข้าวเลือดหมู

    BG-เสือน้อย

   BG-ณดาว

26 ก.ค. วันดีๆที่น่าจดจำอีกวัน

เหล่าคนโอเคมาเยี่ยมผมถึงเมืองเพชรฯ

ผมเกิดที่นี่  และแม่ผมตายที่นี่

ต้องขออนุญาตอ้างอิงแม่ก่อน  เพราะผมยังไม่รู้ชะตาตัวเอง

ว่าจะไปเฉาเท้าวัยรุ่นตายที่ไหน

โครงการพระราชดำริแหลมผักเบี้ย  พ่อหลวงของเราทรงเมตตาคนเมืองเพชรฯ

ใครรู้จักนำแนวคิดไปใช้  ไม่ยาก  ไม่แพง  ใช้ได้ผล

ไม่ต้องตามก้นฝรั่ง  ไม่ต้องบ้าของนอก ธรรมชาติไม่ถูกทำลาย

หนึ่งบทบาทของป่าชายเลน ที่ช่วยบำบัดน้ำเสีย

ที่นี่ใครรักนกที่ไม่ใช่เมียฉัตรชัย หรือเมียจอห์นนี่

แวะมาดูมาชมได้ครับ เยอะมาก หลากพันธุ์ ประมาณ 200 ชนิดเอง

ตาไม่แฉะไม่ต้องกลับ

   แหลมผักเบี้ย

ตัวเงินตัวทองที่ชาวบ้าน และภาษาไทยแท้เรียกว่า “ตัวเหี้ย”

ขออนุญาตเรียกด้วยคำไทยแท้นะครับ  เพื่อสนองนโยบายอนุรักษ์คำไทย

ตามรอยท่านนายกฯ  ลองไปถามท่านดูได้ว่าคำนี้หยาบมั้ย

ไม่หยาบหรอกครับ เพราะเป็นคำไทยแท้ๆที่ควรอนุรักษ์

คำนี้ยังนิยมใช้เรียกเพื่อนสนิทโดยการนำหน้าชื่อเพื่อน

เสียดายท่านนายกฯไม่ใช่เพื่อนสนิทผม

วันนี้ตัวเหี้ยมาเสนอหน้าให้พวกเราถ่ายรูปเพียบ

เห็นแล้วอยากจัดงานวันเกิดให้จริงจริ๊ง  ผมรักสัตว์ครับ...รักสัตว์

    เหี้ยอาบแดด

พวกเราพักที่สถานีพัฒนาทรัพยากรป่าชายเลนที่6 บางขุนไทร

หน้าสถานีเป็นวัดครับ ป่าช้าก็ใกล้กับที่เราปลูกป่า

ขนาดว่า BG-ลูกเสือหมายเลข 9 อดใจไม่ได้ที่จะต้องขอจับจอง

ที่ดินเพื่อเป็นเรือนพักที่นี่ไว้เผื่อเก็งกำไรในอนาคต

การปลูกป่าย่านนี้  เราใช้ต้นโกงกางใบเล็กครับ

เพราะป่าเดิมนั้นเป็นต้นแสม  มีอายุไม่ยืนเท่าโกงกาง

เมื่อครบอายุ ครบวาระก็จะต้องออกจากวงจรป่าชายเลนไป

โดยไม่ต้องห่วงใยแก้รัฐธรรมนูญ  เพราะมันตาย

ต้นโกงกางที่พวกเราปลูกแซมไว้จะขึ้นมาแทนที่

เหมือนเลือดใหม่ให้ได้..ปลื้ม..ยังไงยังงั้น

เฮ้อ...(เหนื่อยใจแทนป่าชายเลน)

  BG-ลูกเสือหมายเลข 9 เจ้าของโครงการข้างหลัง (สังเกตป้ายจอง)

   ฝักโกงกาง

พวกเรามีโอกาสร่วมเสวนากับแกนนำกลุ่มอนุรักษ์ในพื้นที่

พวกเขาเข้มแข็งด้วยหัวใจอนุรักษ์

แต่อ่อนแอด้วยกฏหมายที่จะใช้จัดการกับคนภายนอก

ที่เข้าไปทำลายวงจรการประกอบอาชีพ “จับหอยแครงด้วยมือ”

มือคนทั้งหมู่บ้านมีแค่จำนวนประชากรคูณสอง

ถ้าบางคนแขนด้วน ก็ลบออกตามสัดส่วน

เก็บเท่าไหร่  หอยก็ไม่สะท้าน  โตทันให้เก็บ

แต่คนนอกเอาเรือและอุปกรณ์การคราด

หอยตัวเล็กแค่ไหนก็โดนเก็บไปด้วย  หมดแน่ๆครับ

ต่อให้เป็นแหล่งหอยแครงธรรมชาติที่ใหญ่สุดในประเทศไทย

ก็พร้อมจะ “บรรลัย” ครับ

นั่นจึงเป็นที่มาของการอยากเรียกร้องภาครัฐ

เหลียวแล  ลงพื้นที่  อย่ามั่ว  ออกกฏหมายเฉพาะถิ่น

เพื่อจัดการกับพวกทำลายทรัพยากรของชุมชน 

   ลานจับหอยแครง

หลายคนหลงใหลบรรยากาศ Out Door มีเต็นท์มากางเอง

กางกันเป็นหมู่บ้านเล็กๆหน้าห้องส้วม

คงจะสะดวกตามคัมภีร์ว่าด้วยตำแหน่งตั้งเต็นท์ที่ฮวงจุ้ยดี

หลังเป็นห้องน้ำ  หน้าเป็นป่าชายเลน

ส่วนผมไม่กล้านอนที่นั่นครับ  เพราะได้ข่าวว่า

มี “ผีเด็กช่างกล” นัยว่ามาปลูกป่า  บ้าพลังแบบพวกโอเคเนชั่นนี่แหละ

ของชาวโอเคปลูกไปพันกว่าต้น  แต่เด็กช่างกล ปลูกไปสองพันกว่า

ขาดใจตายคาฝักโกงกาง

ตำนานเรื่องนี้จริงหรือเท็จ  ผมก็ไม่ใช่ป๋อง มิติพิศวง

หรือพระเอกลองของ 2 จะได้กล้าท้าผี

กลางคืนที่ริมเลป่าชายเลน  โรแมนติคครับ

สะพานที่ทอดยาว  แสงดาวที่พร่างฟ้า

อาจทำให้ใครหลายคนลืมกรุงเทพ

และอยากเป็นปลาตีนอยู่ที่นั่น  เพื่อชมแสงดาวริมทะเลได้ทุกค่ำคืน

สาวๆกลุ่มหนึ่งตัดสินใจถือไฟฉายออกไปค้นหาความหวังของชีวิต

นำโดย BG- ครูเจี๊ยบ  พวกเธอไปส่องดูงูทะเลยามราตรี

ที่ออกมาล่าเหยื่อริมเลน  ส่องดูตัวจริงไว้

เพื่อเป็น Inspiration ให้ฝันถึง

ฝันถึง “งู” โบราณว่า “มีลุ้น”

แต่เช้ามาเห็นบางคนหน้ามุ่ย  ไม่อยากเดาว่าปลาตีนคงมาเข้าฝันแทน

   BG-ครูเจี๊ยบ

มื้อเย็นวันนั้น...จริงๆต้องบอกว่าขอขอบคุณทุกมื้อ

มื้อกลางวันอาหารกล่อง  มื้อเย็นอันยิ่งใหญ่คล้ายงานบวชดั่ง BG บางคนว่า

มื้อเช้าข้าวต้มปลาทูเลิศรส  ต้องขอบพระคุณสถานีฯ6

ที่ปกติคนไปปลูกป่าต้องจ่ายค่าอาหาร

แต่งานนี้ฟรีสำหรับชาวโอเคทั้งกินทั้งนอน

ฝีมือดีขนาดนี้ “ป้าบัวขวัญ” คงแจ้งเกิดได้ไม่ยากในหมู่นักปลูกป่าชายเลน

โดยเฉพาะหอยแครง  มากันชนิดว่ามีแหยง

เห็นหอยแล้วไม่กล้าเข้าหา...อีกนาน (เยอะจนกินไม่ไหว)

   ต้นชะครามขึ้นตามชายเลน เอามาแกงและต้มจิ้มน้ำพริก

   ชะครามต้มจิ้มน้ำพริก

  หอยเสียบผัดฉ่า  หอยเสียบตัวแบน หอยหลอดตัวกลม

ทั้งสองเป็นตะกูลเดียวกัน  หอยหลอดมีแถวแม่กลอง

หอยเสียบมีที่บางขุนไทร  แต่ถึงจะแบนอย่างไรก็อร่อย

เวลาสั่งอย่าสั่งว่า..หอยเสียบแบนนึง..เพราะจะได้แค่ตัวเดียว

   แกงชะครามกับหอยแครง

  ป้าบัวขวัญ  แม่ครัวฝีมือเยี่ยม 

ข้าวต้มปลาทูมื้อเช้าอันแสนอร่อย

บางคนมีอาการหนาว “น้ำเคย”

ดั่งน้องยุ้ยสาวงามประจำทริปเป็นต้น

เธอได้ยินเรื่องน้ำเคยจนงูไม่กล้าเข้าฝัน

เกรงจะโดนดองเค็ม เลยน้ำเคยสวมรอยเข้าฝันแทน

“น้ำเคย” คือ By Product ของการทำกะปิครับ

เมื่อหมักกะปิจะมีของเหลวรสชาติเค็มอมหวานออกมา

เรียกว่า “น้ำเคย”  ใช้ปรุงอาหารแทนน้ำปลา

จะจิ้ม  ผัด ทอด ต้ม แสนอร่อย คู่ครัว... “น้ำเคย”

แค่น้ำเคยซอยพริกกระเทียมหรือหอมซอย

คลุกข้าวยามสิ้นเดือน...ประทานอภัย ...US Beef ยังไม่อยากมอง

(เพราะไม่มีปัญญาซื้อ)

ในที่สุดผมพาหลายท่านไปล่อซื้อน้ำเคยที่แสนหายากได้สำเร็จที่หาดเจ้าสำราญ

ลุงจ่าง ชาวไทยวัย 81 ที่อารมณ์ดี  จิตใจดี มีความสุข

แกขายน้ำเคยมานานย่านนี้  บ้านแกทำกะปิขาย

หลายคนซื้อโดยเฉพาะ BG-คุณนายจำเป็น

เหมาร้านเอาขึ้นเครื่องบินกลับเชียงใหม่

โชคดีสมัยนี้ห้ามของเหลวขึ้นเครื่อง (เข้าห้องโดยสาร)

ไม่งั้นงานนี้ขวดแตกบนเครื่องมีหวังเปลี่ยนพรมทั้งลำ

...เหม็นน้ำเคย...

   ลุงจ่างขายน้ำเคยแถวๆหาดเจ้าสำราญ

   3 คน รวมกันพันกว่า....

  BG-คุณนายจำเป็น / น้องยุ้ย / BG-Supermom

ลุงจ่างแกขายของไม่งกครับ มีโปรโมชั่น

แบบ Event เล็กๆ ทายอายุถูกรับฟรี 1 ขวด

ทายจริง  แจกจริง  รับกันเห็นๆครับ

แล้วน้ำเคยลุงจ่างก็หมดลงอย่างรวดเร็ว

กะปิก็แทบไม่เหลือให้ลิงกลัว

แต่ที่แน่ๆ BG-ครูเก๋ น่าจะเกิดปีลิง...กลัวกะปิครับ...

  BG-ครูเก๋

ย้อนกลับไปตอนเช้าที่สถานีฯ6

ผมได้มีโอกาสไถ่ถามครับว่าตำนานผีเด็กช่างกลเป็นอย่างไร

จะเฮี้ยนตามตำนานหรือไม่

แม้จะกลัวผี  แต่คนช่างแส่อย่างผม

ก็อดไม่ได้ที่จะต้องขออัพเดทซะหน่อย

BG-Supermom เล่าด้วยสีหน้าซีดเซียว

และแฝงด้วยอาการกังวลเหมือนยังเกรงอิทธิฤทธิ์

“ส่งเสียงดังสนั่นเลย”

คือถ้ามีคนจะบุกเข้ามาคงล่าถอย

ปลาตีนมุดเข้ารู  ปูก้ามดาบหัวหดทั้งที่เดิมก็ไม่มีหัวอยู่แล้ว

กุ้งดีดขัน ดีดไม่ออก  ด้วยเสียงคำรามลั่นป่า

“เสียงผีเด็กช่างกล” เนี่ยหรือครับ

เปล่าเสียงพวกที่นอนในเต็นท์.. “กรน”

รัวใส่กันชนิดไม่มีใครฟังใคร  สะท้านทั้งป่า

ปู้โธ่...นึกว่าเป็นผีเด็กช่างกล  จะเอากันให้ตาย

ที่แท้ก็เสียง... “ผู้ใหญ่ช่างกรน” นี่เอง