ในช่วงเวลา ร่วมเดือนที่ผ่านมา

เกิดอะไรมากมายกับประเทศไทย

ความเดือดร้อน มารุมเร้าคน กทม.

โชคดีที่ผมเป็นคนต่างจังหวัด

อยู่บ้านนอก เลยไม่ค่อยได้รับผลกระทบ

มาธุระที่ กทม.เมื่อสัปดาห์ก่อน

แวะไปนอนที่คอนโด แถวแจ้งวัฒนะ

มีป้ายติดมากมายตามถนน

"สงบ สันติ ยุบสภา คือทางออกของประเทศ"

ประมาณๆ นี้ จำได้ไม่แม่นทุกคำ

ปลายสัปดาห์ มีการปิดล้อม

ตามมาด้วยมีการเจรจา ดูว่าน่าจะมีอะไรดีขึ้น

แต่ก็เป็นตามคาดหมาย แม้ใจจะไม่อยากคาดเช่นนั้น

นั่งคุยกันเรื่อง "ยุบสภา" เวลาต้องเท่านั้นเท่านี้

แล้วจะตามมาด้วยความสงบ สันติ

ฟังแล้วเข้าใจว่าเป้าหมายน่าจะเป็นอย่างนั้นนะ

ได้ยินหมอเหวงพูดตอนหนึ่งว่า

เสื้อแดงมีมวลชนอีก 20 ล้าน

ที่ต้องการให้ยุบสภา ผมเข้าใจว่าประเทศนี้มีคน 60 ล้านคนนะ

ดังนั้น ตัวเลขที่พูด มันแค่ 1 ใน 3 เท่านั้นเอง

แล้วอีก 2 ใน 3 ล่ะ ควรเอาตัวเองไปยืนอยู่ตรงไหนดี

ตั้งแต่เด็กๆ เวลาเล่นกีฬา ชนะกัน 2 ใน 3 เกม

ก็ถือว่าชนะ...แล้วทำไมกติกาประชาธิปไตย

มันชนะกันแค่ 1 ใน 3 เองเหรอ?

ผมไม่ค่อยแน่ใจตัวเองว่า "งง" หรือ "โง่" เกินกว่าจะเข้าใจเรื่องนี้

นั่งคิดทบทวนชีวิตก่อนวันที่ 12 มีนาคม 2553

ผมอาจรู้สึกไปเองหรือเปล่าว่า

ชีวิตผมก็สงบสุขดี เข้าใจว่าประเทศไทยมีสันติดีอยู่

การคิดเห็นแตกต่าง

การแลกวาทกรรมกันผ่านสื่อ ก็เป็นเรื่องปกติ

กระทั่งหลังวันที่ 12 เป็นต้นมา

ผมว่าความสุขผมน้อยลง ทุกครั้งเมื่อฟังข่าว

ขบวนรถที่ตระเวน กทม.ในครั้งแรก กทม.ป่วน

จนเพื่อนหลายคนที่ไม่สามารถใช้เส้นทางได้สะดวก

ต้องโทรไประบายอย่างหัวเสีย

...อีกไม่นานก็จะครบเดือนแล้ว

ที่พวกเขามานั่งร้องหาสงบกับสันติ

วันที่ไม่มีคนเสื้อแดง หรือเสื้อสีไหนๆ บนท้องถนน

ผมว่าทุกๆ วัน เป็นวันที่ "สงบ" และ "สันติ" อยู่แล้ว

แล้วพวกเขาจะมาทำให้คน กทม. เดือดร้อน

เพื่อตะโกนหาความสงบ กับสันติอีกทำไม หรือเพื่ออะไร

เพราะ "สงบ" และ "สันติ"

อยู่ใกล้แค่ปลายขนตา

นั่นอาจเป็นสาเหตุให้มองเห็นได้ยากกระมัง

แค่วันนี้พวกคุณทุกคนกลับบ้านใครบ้านมัน

"สงบ" และ "สันติ"

ก็บังเกิดขึ้นแล้ว

กทม. ก็จะสงบเหมือนที่เคยเป็นมาก่อนการเริ่มชุมนุม

แล้วทำไม...ไม่กลับไปซะที

สงบ และ สันติ เกิดได้ แค่กลับบ้านไป เท่านั้นเอง

///////////////////