เจ้าข้าเอ้ย.....ผมอยากมีเมีย...

                ถ้าย้อนไปเมื่อ ๓ ปีที่แล้ว หลายท่านคงจะได้รับรู้เรื่องราวของผมบ้างแล้ว ตอนนี้ผมเป็นหนุ่มแล้วครับ คราวนั้น นายผู้ชายไปรับผมถึงนครไทยเลยทีเดียว การันตีว่าผมเป็นบางแก้วร้อยเปอร์เซนต์ทั้งโครตเหง้าเหล่ากอ ไม่เชื่อไปถามนายได้เลย ใครอยากรู้เรื่องของผม ลองย้อนไปอ่าน “นินจาหมาแห่งมิตร” ดูเองนะครับ จะว่าไปแล้ว นายก็ใจดีเหลือเกิน เป็นมิตรกับคนเขาไปทั่ว โดยที่ไม่ค่อยคิดเลยว่าคนอื่นเขาจะเป็นมิตรกับเราหรือเปล่า ผมอยู่ที่บ้านนี่ต้องคอยดักไว้ ใครไว้ใจได้ไม่ได้ แต่ส่วนใหญ่จะดักหมดทุกคน

                ทุกวันนี้ผมอยู่บ้านที่คลองสาม นับได้ว่าตั้งแต่ผมมาอยู่นี่ บ้านรกขึ้นเยอะ คนในไม่อยากออก คนนอกไม่อยากเข้า ถ้าคนในจะออก ผมจะวิ่งออกด้วย ถ้าคนนอกจะเข้า ผมจะเห่าไล่ ตกลงเลยไม่ได้ทำอะไรกัน บ้านก็เลยรกมาก

                 ตอนเด็ก ๆ ผมซนมาก แต่ยังไม่ค่อยมีพิษสงอะไร ผมชอบลอดรั้วออกไปวิ่งเล่นข้างนอก เดิมผมชื่อหมูปิ้ง ตั้งแต่นายไปรับมา ผมก็ได้ชื่อว่า “นินจา” เหมือนกับผมพยายามแสดงความเป็นนินจาให้สมชื่อ รั้วกว้างแค่ ๑๐ ซม. ผมก็ลอดมันได้ทุกวัน จนโตขึ้น ผมก็ยังลอดอยู่ ง่ายมากเลย แค่เอาหัวมุดออกไปก่อน แล้วก็หมุนตัวตาม แค่นี้ก็ผ่านไปได้แล้ว

                แต่ด้วยความนิสัยไม่ดีของผม เวลาออกไปแล้ว ตัวโตขึ้น เริ่มไปวิ่งไล่รถจักรยาน หรือ มอเตอร์ไซค์ที่ผ่านหน้าบ้าน จนคนเริ่มขยาด นายผู้หญิง เริ่มบ่น แล้วไปหาซื้อตาข่ายมาล้อมรั้วเอาไว้ ตอนนั้นสมาชิกที่บ้านก็มีพี่โทโทโร่ ดังนั้นจึงมีพี่เลี้ยงอีกคน พวกเขาเฝ้าระวังคุมประพฤติผมกันยกใหญ่

               แต่แล้วตาข่ายพลาสติกก็ไม่สามารถทานทนต่อความเพียรพยายามลอดรั้วออกไปของผมได้ พวกนายผู้หญิงจึงเปลี่ยนไปเป็นตาข่ายลวด ปัดโธ่ ฟังชื่อผมสิครับ “นินจา นินจา” อะไรจะเอาผมอยู่ รั้วตาข่ายสูงราว ๑ เมตร เลยขึ้นไปก็เป็นรั้วเหล็ก ผมก็ปีนรั้วตาข่ายแล้วลอดออกไปได้อีก ผมสามารถทำให้นายผู้ชายแปลกใจได้ที่ตื่นเช้ามาจะไปทำงานก็เห็นผมนอนเฝ้ารถอยู่นอกบ้านแล้ว

                แต่ก็อีกนั่นแหละ ทุกคนคิดว่า ผมเป็นตัวอันตราย สุดท้าย เดือดร้อนถึงนายผู้ชาย ที่ต้องทนแรงกดดันของฝ่ายนายผู้หญิงและแม่ของนายเองไม่ได้ไหว จึงต้องไปจ้างคนมาทำรั้วเหล็กอย่างแน่นหนา หมดเงินไปเป็นหมื่นกว่าบาท

                วีรกรรมของผมไม่ได้สิ้นสุดลงเพียงเท่านั้น แต่ก่อนตอนที่ผมเป็นเด็ก ผมได้สิทธิ์ในการเข้ามาเล่นมานอนในบ้าน แต่โตขึ้นหน่อย ผมก็ทำนิสัยไม่ดีอีก ดันไปเขย่งขาตามเสา ตามซอก ทำให้แม่ของนายโกรธมาก หลังจากนั้นก็พยายามกีดกันไม่ให้ผมเข้าไปในบ้านอีก เจริญจริง ๆ นิสัยของผม ต้องเรียกว่า สันดานผมแก้ไม่หาย ตอนหลังโดนนายตีอย่างแรง ก็หาได้หลาบจำไม่ ถ้ามีโอกาสเข้าไป ก็ไปประกาศเขตแดนอีกเหมือนเคย คนเขาก็เกลียดกันทั้งบ้านเลยทีนี้

                ผมก็เลยต้องมาอาศัยอยู่นอกบ้าน เวลาฝนตกฟ้าร้องนี่ กลัวสุด ๆ พยายามเก็บอาการก็แล้ว เก็บหางก็แล้ว กลัวมากเลย แต่คนในบ้านเขาก็รู้แล้ว ผมก็ตะกุยกระจกอยู่นั่นแหละ แต่ไม่มีใครเห็นใจผมเลยสักคน  ที่บ้านทั้งกระจกและมุ้งลวดก็เลยเละเทะไปหมด มุ้งลวดทั้ง ๔ บ้านของประตูบ้านชั้นล่าง ยับเยินด้วยน้ำมือของผมเอง แค่เอามือเกาเบา ๆ เท่านั้นเอง

                ประตูบ้านแบบเลื่อน ถ้าไม่ล๊อกข้างในละก้อ ผมเปิดได้สบาย เอามือแต่ให้มันไสลด์ไปด้านใดด้านหนึ่งก็เสร็จละ เรื่องกล้วย ๆ ที่เขาไม่ให้ผมเข้าบ้านก็ด้วยเหตุที่กล่าวมาแล้ว

                ยังมีอีกนะ ครั้งหนึ่ง ผมเคยลองเปิดประตูดู ปรากฎมันไม่ได้ล๊อค ผมเลยเข้าไปได้สบาย ได้กลิ่นปลาทูทอด หอมมากเลย ผมเลยย่องเข้าไปดูที่ตู้กับข้าว มีก้าวอี้วางอยู่ แล้วก็เจอสิ่งนั้น ลาภปากผมเลยวันนั้น แต่สักพัก ทุกขลาภก็ตามมา โดนแม่นายหวดด้วยไม้หลายที แต่ได้ยินคนในบ้านเขาพูดกัน ผมละก็ขำเหมือนกัน คือตอนที่ผมไปเอาปลามากิน ตู้มันเปิดอยู่ แต่พอผมขโมยไปแล้ว ก็มีคนไปปิดตู้ คนในบ้านเขาเถียงกันเรื่อง ทำไมผมเปิดตู้กับข้าวได้ แถมปิดให้อีกด้วย รู้จักนินจาน้อยไปนะครับ

                นายก็หวังดีกับผมเสมอ ไม่ว่าบางวันได้รับคำบ่นจากคนในบ้านเพียงใด ถึงขนาดจะส่งผมไปฝึก หรือยกให้กับตำรวจทหารอะไรก็ไม่รู้ แต่นายไม่ยอม นายไปวานคนที่ทำงานของนายทำบ้านให้ แล้วเอามาตั้งหน้าบ้าน ผมไม่เคยเข้าไปนอนเลย ไม่รู้เป็นไง ผมไม่ชอบ ทุกวันนี้มันก็ตั้งอยู่อย่างนั้นแหละ

 ช่วงที่ผมเป็นหนุ่มใหม่ ๆ ผมจะห้าวมาก ๆ เลย ได้ยินแม่ของนายบอกว่า “นินจามันเป็นสัด” ฟังแล้วยังงง ๆ ว่าไอ้ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ไม่ใช่สัตว์หรือยังไงนะ

                เวลามีแขก แน่นอนว่าผมก็ต้องถูกล่ามไว้ แต่แขกของนายบางคนไว้ใจไม่ได้จริง ๆ หรือน่ามันเขี้ยว ผมเลยกัดทุกอย่างที่อยู่รอบ ๆ บริเวณ ขนาดว่าตั้นโมกเท่าแขน ที่นายปลูกไว้ ผมกัดขาดไม่มีเหลือ รวมไปถึงบ้านที่นายทำมาให้ก็เหมือนกัน แทะหมดไปแล้วข้างหนึ่ง ต้นพลูของแม่นาย ถ้าผมตะกายไปถึง ผมก็กวาดไปหลายเครือ แต่แม่นายก็เอาไปปลูกต่อ

                ผลงานของผม คือไปงับคนงานก่อสร้างบ้านข้าง ๆ ครั้งหนึ่ง ดีที่ว่าไม่แรง แม่ของนายฟ้องนายใหญ่เลยตอนเย็น มีอยู่ช่วงหนึ่ง พี่สาวของนายชอบปล่อยให้ผมไปวิ่งเล่นตอนกลางวัน แต่แล้วยายป้าโชคร้ายก็ขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมา ผมเลยงับเข้าไปได้ทีหนึ่ง พี่สาวของนายต้องพาเขาไปหาหมอ หมดเงินไปหลายตังค์ ครั้งนี้เอง นายกลับมาแล้วโกรธมาก ผมโดนทุบไปหลายตุ๊บ ตั้งแต่นั้นมา ทุกคนในบ้านระวังผมมาก ไม่ยอมให้ออกไปไหนเพียงลำพังอีกเลย

 ช่วงที่ผมยังเล็กอยู่ ยังพอมีเพื่อนเล่นอยู่บ้าง คือพี่บี แต่ช่วงหลัง ๆ นี่ไม่รู้พี่บีหายไปไหน นาน ๆ จะมาทีหนึ่ง แล้วมาแต่ละครั้งใครจะไปจำได้ แต่ก่อนผมสีแดง มาทีหลังนี่ทำผมสีใหม่อีกแล้ว ดีนะที่เราจมูกไว พอดมกลิ่นได้เลือนลาง แต่นายเรียกว่า “ไอ้หัวขี้เถ้า”

                เวลาครอบครัวของนายไปต่างจังหวัด แรก ๆ เขาก็พาผมไปด้วย ไม่ว่าจะไปเพชรบูรณ์ หรือว่าไปโคราช อย่างผมนี่หรือ ก็ตื่นเต้นไม่เคยมาบ้านนอก ทั้ง ๆ ที่เกิดจากบ้านนอก เขาไม่กล้าปล่อยผม แต่นายลองปล่อยดู ป๊าด ผมวิ่งรอบบ้าน เป็ดไก่กระจุยกระจาย สนุกผมละ คนเขาต้องล้อมจับผม แต่พอดีเชือกไปติดที่กอหญ้า ทำให้ผมไปไหนไม่ได้ โดนจับมัดเช่นเคย แต่ที่โคราชนี่ เป็ดหนีหมดเล้าเลย นายต้องไปตามหาเป็ดที่บ้านอื่น ทำงามหน้ามาตลอดเลย

                ตอนนี้ผมเป็นหนุ่มแล้วครับ เวลาไปไหน นายไม่ยอมเอาไปด้วยแล้ว เขาจะปล่อยให้ผมอยู่คนเดียว เหงาสุด ๆ เอาอาหารใส่กระบะไว้ให้มอง หึ..ไม่กินหรอก แต่หิวมาก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน ไปนานสุด ๔ วัน ไอ้ตายนะมันไม่ตายหรอก แต่เวลาฝนตกฟ้าร้องใครจะอยู่เป็นเพื่อน

                ไม่มีใครใจดีเหมือนนายผู้ชายอีกแล้ว นายไม่ค่อยมีเวลาหรอก ช่วงหนึ่งผมป่วย ขนหลุดหมด นายผู้หญิงขี้บ่น แต่ก็ใจดีไม่แพ้กับนายผู้ชายแหละ ไปหายาจากไหนก็มารู้มาทาให้ผม ตัวมอมไปหมด พวกกำมะถันผสมน้ำมันเครื่องนี่นะ เหม็นสุด ๆ ตอนที่ขนร่วงนี่ผมทุเรศตัวเองมากเลย ยี้..ไม่กล้าโผล่หน้าออกไปให้ใครเห็นเลย แต่ไม่นาน ผมก็หาย นายไปหาซื้อยาอะไรมาให้กินก็ไม่รู้

                เวลานายพาไปฉีดยานี่ผมไม่ชอบเลย โดนนายตบไปหลายที เพราะจะไปกัดหมอเข้าให้ แต่ก็ยอมให้ฉีดยาแต่โดยดี ผมทำให้นายหมดเงินไปหลายบาท ไม่ว่าสร้างรั้ว จ่ายค่ายากให้กับยายป้านั่น แถมมีขู่อีก ยายป้านั่นก็งกเกิน ค่าวัคซีนอะไรต่าง ๆ ผมยังไม่ได้ทำประโยชน์อะไรมากไปกว่า กันไม่ให้ใครเข้าบ้าน

                นายกลับบ้านค่ำเสมอ ผมดีใจที่เห็นหน้านาย ชอบกระโดดโลดเต้น จนเสื้อผ้านายเปื้อนหมดก็มี นาน ๆ นายจะมีเวลาอาบน้ำให้ แต่ก่อนนายผู้หญิงก็เคยอาบให้ เพราะบ่นว่านายผู้ชายไม่ค่อยอยู่บ้าน ขนาดว่านายผู้หญิงบ่นว่าจะเอาผมไปทิ้งนะ ก็ยังทำไม่ได้

                หลัง ๆ นี่ผมจะมีโอกาสออกไปข้างนอกด้วยวิธีเดียวคือ นายพาไปเดินเล่น ผมละชอบมากเลย ออกแรงดึงสุดฤทธิ์ ขนาดนายก็เกือบเอาไม่อยู่ นี่แหละ ไม่มีใครกล้าพาผมไปเที่ยวหรอก ผมมันบ้า เป็นหมาพันธ์บางเวลาก็ใส ไม่ใช่บางแก้ว แก้วไหนก็ได้ แต่ถ้านายไม่ติดธุระ มืดค่ำอย่างไรนายก็จะพาไปเดินเล่น สบายผมเลย ผมรักนายจริง ๆ  หรือถ้านายไม่พาไปเล่น ก็หยอกล้อเล่นกับผมนิดหน่อย ก่อนเข้าบ้าน

                ในซอยจะมี บางแก้วแก่ ชื่อยายออเร้นส์ อุ้ย ผมไม่เสน่หาเอาเสียเลย พุงก็ยาน ตาก็มองจะไม่ค่อยเห็นแถมยังชอบว่าผมอีก ยายแกมีลูกอีก ๒ สาว อืม น่าสน แต่ไม่รู้ว่านายจะให้ไปจีบไหม สองสาวนั่นยังแค่ขวบเดียวเอง แถมไม่ใช้บางแก้วด้วย นายก็ไม่มีเวลาหาคู่ให้สักที เห็นทำงานกลับมืดค่ำ เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ค่อยว่าง ใครที่เป็นสาวบางแก้วแท้ ๆ ช่วยบอกนายผมที ผมอยากมีแฟน  (Tel 081-192-8125)

                จะว่าไปแล้ว สงสารนายจัง นายทนเสียงบ่นของคนในบ้านมา ๒-๓ ปีแล้ว ถึงผมจะทำตัวเหลวแหลกอย่างไร นายก็ไม่ว่าอะไรมาก เว้นแต่ตอนที่นายโมโหก็โดนเหมือนกัน นายไม่ยอมเอาผมไปทิ้ง ปล่อย หรือให้ใคร ผมดื้อน้อยลงแล้วตอนนี้ เห็นนายเหนื่อยใจแล้วก็ไม่รู้จะทำไงได้ เหมือนนายให้ค่ำมั่นกับใครไว้สักอย่างหนึ่ง ผมเกเรมาก นายก็ยังทนให้ผมอยู่ ทุกวันนี้ต้องนอนอยู่นอกบ้าน แต่ชินแล้ว  ตอนนี้ผมไม่ต้องหนีออกจากบ้านแล้ว ไม่อยากทำให้นายหนักใจอีก

 ผมไม่รู้จะตอบแทนข้าวแดงแกงเพ็ดดีกรีของนายอย่างไรดี รวมทั้งนมสด น่องไก่ กระดูกหมู ที่แม่ของนาย พี่สาวนาย หรือนายผู้หญิงมาประเคนให้ พยายามเจียมตัวให้มากขึ้น โตแล้วนี่ เริ่มคิดได้บ้างละ ถือว่าผมโชคดีที่มาอยู่กับนาย... อย่างน้อย นายก็ไม่ทิ้งผม

                สุดท้ายขอบคุณ ผู้ถ่ายทำเรื่องราวของผมส่วนใหญ่ก็เป็นฝีมือของพี่คินทาโร่ แอบถ่ายแม้กระทั่งตอนผมอาบน้ำ และขอบคุณนายที่รับฟังสิ่งที่ผมจะเล่า แล้วจะได้แฟนกับเขาไหมนะ