เมาแดด..มาดื่มกาแฟสด...ที่ร้านค๊อฟฟี่ โอ...

๔ เมษายน ๒๕๕๓

                ฤกษ์งามยามดี ๓ เมษายน ๒๕๕๓ พี่อ้อย เจ๊ใหญ่ของเราได้เปิดร้านกาแฟสดขึ้นที่ อาคาร C1 เมืองทองธานี ติดกับสำนักงานธนาคารกสิกรไทย เมืองทองธานี

                ด้วยเหตุนี้ จึงมีการนัดชุมนุม โดยไม่ต้องใส่เสื้อสีใด ๆ อันที่จะส่อไปในทางการเมือง ซึ่งเริ่มจะหาสีเสื้อใส่ยากเต็มที ต่อไปเรานัดกันแล้วว่า เราจะใส่เสื้อสีรุ้งกันไปเลย เอา ๗ สีมารวมกัน ใครจะว่าเป็นพวกตุ๊ดพวกแต๋วก็แล้วไป เอาตัวรอดในยุคการเมืองร้อนแรงนี้ก่อน แต่ถ้าเป็นการมุ้งนี่จะง่ายหน่อย เพราะเราไม่ต้องใส่เสื้อ "การเมืองไม่ยุ่ง แต่การมุ้งน่ะพอได้"

                ผมพาสองพระหน่อ ไปด้วย ออกบ้านแต่ยามหน้าแหงนแทนตะวันได้ประมาณ ๑๐ โมงกว่า ไปถึงเมืองทองเร็วหน่อย เพราะอยู่ไม่ไกล เลยพาสองสหายตัวป่วน ไปเดินในฮอลล์รับแอร์เย็น ๆ ชมงานแต่งบ้าน และแต่งงาน ไม่รู้สองงานนี้เอามารวมกันได้ไง จะให้ดีต้องรวม “ทำการบ้าน” เข้าไปด้วยเลย เขาใช้ชื่องานอะไรก็ไม่ได้ดูป้ายกันหรอก ผ่านประตูเข้าไปก็เห็นของพวกตกแต่งบ้าน เฟอร์นิเจอร์มากมาย รวมถึงเครื่องใช้ไฟฟ้า อาหารการกิน แต่ตรงกลางมีการออกร้าน พวกงานแต่งงาน ทั้งชุดเจ้าสาว ๆ ทั้งการถ่ายภาพ อะไรเหล่านั้นรวม ๆ กันไปอย่างครบครัน ผมก็ต้อนสองสหายที่วิ่งกันวุ่นวายในงาน เดินผ่านร้าน “งานแต่ง” แหม...น้องคนหนึ่งยังมีหน้ามาถามอีกว่า “จะมีโครงการอีกเมื่อไหร่ค่ะ”  ดีที่ ผู้บัญชาการสูงสุดที่บ้าน (ผส. ทบ.) ไม่มาด้วย น้องเล่นถามแบบไม่คิดเลยอ่ะ ขนาดลูกชายวิ่งน้ำหน้าไปสองคนแล้วยังถามอีก เออ หรือว่า เพราะเขาเห็นว่าไม่มีใครเดินตามไง...เลยหวังดี แหม..ถ้าถามคนแต่งงานแล้วบางคนอาจจะตอบว่า "ถ้ามีโอกาสก็อยากแต่งอีกเหมือนกันนะน้อง..."  เอ๊ะ ..เธอจะแวะเข้ามาอ่านเจอไหมนี่

                เดินไปเดินมา เริ่มหิว เลยวนไปทางร้านอาหารต่าง ๆ เด็ก ๆ เริ่มมีเสียงเรียกร้องมาจากกระเพาะแล้ว เดินวนไปชิมอาหารเขาหลายร้าน แต่พ่อไม่ซื้อให้ ไปหยุดตรงไก่ทอด และข้าวเหนียว เลยซื้อตุนไว้ ๒ ขีด (เขาขายเป็นขีด) แต่เด็ก ๆ ไปแอบหยิบพวกหมูหวาน หมูทอดเขา จนคว้าแขนเดินหนีแทบไม่ทัน ได้ไอติมมะพร้าวมาคนละอัน ประทังความหิวได้ ก่อนจะพากันเดินไปที่ร้านคอฟฟี่โอ ที่ตึก ซีหนึ่ง ไกลไม่ใช่เล่น

                สองมือจูงลูกพาเดินลัดเลาะ ผ่านหน้าอาคารสำนักงานกสิกรไทย และโทรถามเจ้าของร้าน พี่ท่านบอกทางได้ดีมากเลยครับ “เลยตึกกสิกรฯ มาให้เลี้ยวขวา แล้วก็เลี้ยวซาย แล้วก็เลี้ยวขวา”

                “เอ่อ ...ครับ” พยายามจะจำว่าอยู่ที่ไหน เพราะต้องต้อนเด็ก ๆ ข้ามถนน อีกทั้งแดดก็ร้อนด้วย วางหูไปแล้ว เจ้าของร้านก็ยังโทรมาอีก ๔ รอบ เพราะผมไม่ได้รับ

                “ทำไมหรือครับพี่ ...”

                “ตอนนี้พี่อ้อยอยู่ข้างนอก มาถึงแล้วเหรอ...”

                “ครับ...กำลังเดินไปที่ร้าน”

                “อย่าเพิ่งบอกนะว่ารู้จักพี่อ้อย”

                “ครับ...”

                “จะได้ลองสั่งชิมดู...เผื่อว่ารสชาติจะเป็นไง”

                “ครับ”

                ความจริงเขานัดกัน บ่าย ๒ โมง ผมไปถึงตั้งแต่เที่ยง เพราะเด็ก ๆ เดินจนเบื่อแล้ว ไปถึงร้านก็สั่ง “คอฟฟี่โอ เอส” ความจริงผมชอบ ม๊อคค่า มากกว่า แต่หลัง ๆ เริ่มดื่มแบบเข้มขึ้นเรื่อย ๆ และไม่ค่อยชอบรสอื่นเจือปนมาก คนขายถามว่า “เอาหวานมันไหมครับ” ผมก็เลยตอบไปว่าได้เลย

                ไม่ใช่คอกาแฟอะไรมากมาย แต่วันนี้มาดื่มกาแฟสด อาราบีก้า สูตรดอยมูเซอ นะกะละโต้ ไม่ใช่ครับ สูตรดอยมูเซอเฉย ๆ แต่คนทำไม่ใช่มูเซอนะครับ พอได้ดื่มเลยได้รสชาติที่ “แจ่ม” มาก ๆ เข้มข้น หวานมัน จนมึนเมาไปเลย เพราะเดินผ่านแดดร้อนมา ตอนแรกกระหายอยากได้อะไรเย็น ๆ แต่ดันมากินไก่ทอดข้าวเหนียวกันเข้าไป ลืมรสกาแฟหมด...

                พี่อ้อยยังโทรมาถามอีกนะว่ารสชาติเป็นไง ก็ต้องตอบว่าดีครับ คือตอนนั้นยังงงอยู่ เมาแดด

                หลังจากนั้น เพื่อน ๆ น้อง ๆ เริ่มทยอยกันเดินทางมาตามนัด บางคนโทรมาถามทาง คนบอกก็ไม่รู้ทาง C1 ไม่ใช่ ชาเลนเจอร์ 1 ก็เลยหากันไม่เจอสักที

                ที่ร้านมีลูกชิ้นจำหน่ายด้วยครับ ไม่ละ ๕ บาท ไม่รู้อร่อยแค่ไหน ลูกชายซัดไป ๒๐ กว่าไม้...ตอนเย็นเลยงดอาหารหนึ่งมื้อ

                หากท่านใดแวะไปแถวนั้น อย่าลืมวนไปที่อาคาร C1 ด้วยนะครับ ไปชิมกาแฟสดรสดี ที่ร้านค๊อฟฟี่โอ จากดอยมูเซอ เมืองทองธานีครับ ชื่อร้านนั้นผมได้รับโจทย์ให้ไปคิด  คิดอยู่หลายวันหลายคืน กว่าจะได้ชื่อที่คิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาทีเดียว

Coffee โอ ก็ย่อมาจาก ชื่อเจ้าของร้าน คือ อ้อย และ โอ ก็คือ โอเค นั่นเองครับ

                ขอบคุณครับ