สวัสดีครับ ก่อนอื่น ออกตัวก่อนเลย เพราะบทความนี้ เป็นการเขียนบทความที่เผยแพร่สู่สาธารณะ เป็นครั้งแรกสำหรับผมเลย
ที่จริงคิดอยากทำบล็อกมานานแล้ว แต่ด้วยเหตุผลที่ว่าแล้วเราจะทำไปทำไม เขียนหนังสือก็ไม่เก่ง บางที เล่าอะไรให้ใครฟัง คนฟังยังงงเลย จะทำได้เหรอ อีกทั้ง จะริ่มต้นยังไง จะเขียนเรื่องอะไรดี แล้วจะมีใครอ่านมั้ยหนอ แต่ที่สำคัญที่สุดคือ... ความขี้เกียจนั่นเอง แฮ่ๆ...
แต่ว่า หลังจากได้รู้จักกับ"ปรีดา" ซึ่งเป็นคนพิการ คนนึงที่ทำบล็อคมาก่อน ต๋องได้ให้กำลังใจ สนับสนุนให้ทำ แล้วชี้ให้เห็นว่าสิ่งที่เขาเขียนเผยแพร่ออกไปนั้น บางทีเป็นเรื่องธรรมดามากสำหรับคนๆหนึ่ง แต่ คนที่เข้ามาอ่าน หลายคนกลับได้ประโยชน์มากมาย ฉนั้น เรื่องราวที่ผมจะเขียนต่อไป ก็แค่หวังว่าคงจะมีประโยชน์ต่อผู้อ่านบ้าง ไม่มากก็น้อย นี่แหละครับ... คือที่มาของบล็อกนี้
ที่บอกไว้ว่าขี้เกียจนั้น ส่วนนึงมาจากการที่ความพิการที่เขาให้คำนิยามว่า "รุนแรง" ของผมเองน่ะครับ ซึ่งจะทยอยเล่าให้ฟังในบล็อกนี้ละครับ