มาแล้วครับ.... หลังจาก ช่วงเดือนกว่า ๆ ที่ห่างหายไปจากบล็อก เป็นช่วงเวลาที่ผมต้องเดินทางไกล้ ไกล หลายจังหวัด ตั้งแต่ตะวันตก (สุด) ไปจนสุดตะวันออกเลยครับ

เสียดาย...ไปถึงแค่ เขื่อนสิรินธร อ.สิรินธร จ.อุบลราชธานี อีก ๑๗ กม. ก็จะถึงผาแต้ม จุดดูพระอาทิตย์ขึ้นของประเทศไทย

ไม่เคยเดินทางไกล และบ่อยมากมาย ขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต แล้วยังได้ไปในจังหวัดที่เคยฝันอยากจะไปถึง ๒ จังหวัด คือภูเก็ตและอุบลราชธานี จังหวัด ทั้งตะวันตกสุด ไปจนถึงตะวันออกสุดของประเทศไทย

แหลมพรหมเทพ จ.ภูเก็ต จุดชมพระอาทิตย์ตกของประเทศไทย

เอ็นทรี่ย์นี้ เลยลองเอาระยะทาง และเวลาที่เดินทางมาให้ดูครับ

๒๗-๒๙ เมษายน ไปสัมนาที่ จ.กระบี่ วันสุดท้าย ปิดด้วยการเลือกตั้งนายกสมาคมคนพิการแห่งประเทศไทย

เส้นทางการขับรถจากบ้านผมไปยัง จ.กระบี่
๘๘๖ กม. – ประมาณ ๑๒ ชั่วโมง ๕๔ นาที

การเลือกตั้งนายกสมาคมคนพิการ ต้องมี กกต.มาช่วยจัดเลยนะครับ

๓๐ เมษายน ไป จ.ภูเก็ต เปิดเครือข่าย เหยื่อเมาแล้วขับ
เส้นทางการขับรถไปยัง จ.ภูเก็ต
๑๗๘ กม. – ประมาณ ๓ ชั่วโมง ๑๕ นาที
จาก จ.ภูเก็ต กลับบ้าน ที่ อ.ศรีราชา ๘๘๖ +๑๗๘ = ๑,๐๖๔ กม.

๑๒-๑๖ พฤษภาคม ไปจัดอบรมแนวคิดการดำรงชีวิตอิสระของคนพิการที่ จ.อุดรธานี
เส้นทางการขับรถจากบ้านผมไปยัง จ.อุดรธานี
๖๑๘ กม. – ประมาณ ๙ ชั่วโมง ๒๔ นาที

๑๗ พฤษภาคม ไปที่อำเภอกุฉินารายณ์ จ.กาฬสินธุ์
เส้นทางการขับรถจากอุดรฯไปยังอำเภอกุฉินารายณ์ จ.กาฬสินธุ์
๒๐๕ กม. ๓ ชั่วโมง ๓๔ นาที

การต้อนรับที่แสนอบอุ่นของชาวบ้านและคนพิการที่  ต.หนองห้าง อ.กุฉินารายณ์ จ.กาฬสินธุ์

๑๘-๒๒ พฤษภาคม ไปจัดอบรมแนวคิดการดำรงชีวิตอิสระของคนพิการและที่ จ.ร้อยเอ็ด
เส้นทางการขับรถจาก อ.กุฉินารายณ์ จ.กาฬสินธุ์ ไป จ.ร้อยเอ็ด
๙๗.๔ กม. ๑ ชั่วโมง ๕๙ นาที

จาก จ.ร้อยเอ็ด กลับบ้าน
เส้นทางการขับรถไปยัง อำเภอศรีราชา จ.ชลบุรี
๕๕๖ กม. – ประมาณ ๘ ชั่วโมง ๘ นาที

๒๘ พ.ค.-๑ มิ.ย. ไปจัดอบรมแนวคิด การดำรงชีวิตอิสระของคนพิการที่ จ.อุบลราชธานี
เส้นทางการขับรถไปยัง จ.อุบลราชธานี
๖๖๓ กม. – ประมาณ ๙ ชั่วโมง ๕๑ นาที

เมืองดอกบัว เทียนงาม ที่ จ.อุบลราชธานี

๒ มิ.ย. จาก จ.อุบลราชธานี กลับบ้าน
เส้นทางการขับรถจาก จ.อุบลราชธานี ไปยัง อำเภอศรีราชา จ.ชลบุรี
๖๖๓ กม. – ประมาณ ๙ ชั่วโมง ๕๑ นาที

รวมๆ แล้ว น่าจะประมาณกว่า ๕,๐๐๐ กม. นี่ยังไม่รวมทริปก่อนหน้านี้ ที่ไปประชุมล่วงหน้า       ๓ จังหวัด ครั้งที่แล้ว (เอ็นทรี่ย์ก่อนหน้านี้น่ะครับ) หรือช่วงที่พักอยู่บ้านที่เข้าไป กทม.๒-๓ ครั้ง    ซึ่งครั้งหนึ่งในนี้ ที่ไม่ได้นั่งรถวีลแชร์ในท่าทางที่เหมาะสม ไปแค่วันเดียว แต่เกิดแผลกดทับเลย (เฮ้อ...ตกม้าตายง่ายๆ ซะงั้น)

ที่เอาการทำงานครั้งนี้ ตัวเลขระยะทาง เวลาเดินทาง (มาจากเวบ maps.google.co.th) มา ไม่ใช่จะอวดว่าเก่ง อดทน หรืออะไรทำนองนั้นหรอกครับ(เพราะตัวเองก็พลาดเกิดแผลมา) แต่ที่ผ่านมาคนพิการ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พิการรุนแรง คนอื่นหรือแม้แต่ตัวคนพิการเอง มักจะกลัว หรือไม่เชื่อว่า   ตนเองจะมีความอดทนหรือ "อึด" เพียงพอ ต่อการทำงานหรือเดินทางไกล ๆ น่ะครับ

เอ็นทรี่ย์นี้ น่าจะเป็นการแสดงให้เห็นแล้วว่า คนพิการ .. ถ้าเตรียมตัวดีๆ ระมัดระวังการเกิดแผล อย่างถูกต้องและเหมาะสม(บนรถยนต์ ผมจะนั่งบนเบาะลมตลอดเวลา) ขนาดคนที่พิการรุนแรงมากก็ยังทำได้ (อิอิ คุยได้แล้ว ที่จริงก่อนไปก็กลัว ๆ อยู่เหมือนกันแหละ)

ต่อไปนี้ งานของผมคงจะเยอะขึ้น เวลาว่างก็คงจะน้อยลง จากหมวกใบต่าง ๆ ที่รับผิดชอบอยู่         มีเรื่องหลายอย่าง ที่ผมอยากเล่าสู่กันฟัง ทั้งเรื่องหวย เรื่องการเมืองกับคนพิการ หรือความรู้สึก      ที่เคยมีต่อภาคอีสาน ซึ่งเคยมีความรู้สึกมาก่อนหน้านี้ แต่เมื่อได้เข้าไปสัมผัสใกล้ชิดแล้ว  จึงได้ทราบว่า ต่างจากที่เคยคิดไว้มากมาย ไว้จะหาโอกาสมาเล่าประสบการณ์ทั้งหลาย จากทริปการเดินทางต่าง ๆ เหล่านี้ให้ฟังนะครับ

ส่วนแผลกดทับ.. ที่เป็นอยู่กว้างประมาณเหรียญ ๑๐ บาท แต่ก็พยายามทำแผล และรักษาให้หาย (จะไม่นั่ง ถ้าไม่จำเป็น ขนาดขึ้นรถ ยังไปนอนบนรถ และในที่ประชุมก็ร่วมประชุมในท่านอน ครับ) คาดว่า น่าจะหายดี ในราว ๒-๓ เดือนนี้ครับ