เกร็ดธรรม..เพื่อลูกรัก 

ตอนหลวงตา..หลวงตัง..สะระณัง..คัจฉามิ

พุทธัง  สะระณัง  คัจฉามิ

เสียงใสๆ ของขวัญสรวงและเด็กชายนิ้ง เด็กวัดสองคู่หูของหลวงตาชัยยัสสุ   นั่งท่องหัดสวดมนต์อยู่หน้ากุฏิ โดยมีหลวงตาชัยยัสสุยืนกำกับอยู่

ดี..ดี..นั่นแหละ ขยันท่องจำไว้  เด็กจะดีต้องขยันเรียนขยันท่องหนังสือ

แต่ถ้าจะให้ดีมากๆ กว่านี้นะ  มันต้องท่องแปลด้วยอะดิ...

“อือ..อ้ายขวัญ  อ้ายนิ้ง ไหนลองสวดแปลให้หลวงตาฟังด้วยดิ” หลวงตาบอกให้ลูกศิษย์รุ่นเล็ก หัดสวดมนต์แปลด้วย

“สบายมาก..เลยเจ้าค่ะ..หลวงตา” ขวัญสรวงมันพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ เพราะมันสวดมนต์แปลได้อยู้แย้วววว

“พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ...ข้าพเจ้าขอถึงพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งที่ระลึก”

“ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ...ข้าพเจ้าขอถึงพระธรรมเป็นที่พึ่งที่ระลึก”

“สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ...ข้าพเจ้าขอถึงพระสงฆ์เป็นที่พึ่งที่ระลึก”

และ... “หลวงตา..หลวงตัง.. สะระณัง คัจฉามิ...หลวงตาก็เป็นที่พึ่งที่ระลึก ที่อาศัยของข้าพเจ้า”

หลวงตา นั้น...นั่งฟังพวกมันท่องมาเรื่อยๆ ด้วยความสุขใจ..เออ..นั่นต้องอย่างนั้น..เก่งมาก  แต่พอมาถึงประโยคสุดท้าย..ที่มันบอกว่า... “หลวงตา..หลวงตัง.. สะระณัง คัจฉามิ...”  หลวงตาลมแทบจับ...มันเล่นมาแปลงคำสวดมนต์เสียนี้

“อ้ายขวัญ...พอ..พอเลย...ไอ้ประโยคสุดท้ายนะไม่ใช่..ดันไปเอามาจากไหนกัน”  หลวงตาพูดทักท้วงเด็กน้อยขวัญสรวง เพราะหลวงตาไม่ได้สอนเช่นนั้น

“ขวัญสรวง..ฟังนะลูก..ชีวิตของเรามีพระรัตนตรัยเป็นพึ่งที่อาศัย พระรัตนตรัยเป็นสิ่งล้ำค่าเป็นหลักที่เคารพบูชาสูงสุดของชาวพุทธ คือพระพุทธเจ้า  พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า และพระสงฆ์คือผู้ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าและเป็นผู้สืบทอดคำสอนของพระองค์ เพื่อให้พวกเราชาวพุทธเป็นคนดี มีศีลธรรมไม่ทำร้ายกันและกัน ไม่เบียดเบียนกัน มีเมตตากรุณาให้แก่กัน..ชีวิตจะเป็นสุขต้องมีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง..นะลูก”

“จำไว้นะอ้ายขวัญ..เอ้า..ไปไป๊ ไปวิ่งเล่นกันได้แล้วไป๊” หลวงตาพออบรมสอนมันเสร็จ ก็ออกปากไล่ให้มันไปวิ่งเล่นกันตามประสาเด็กๆ..

..เอิ๊ก..เอิ๊ก..หลวงตา..หลวงตัง..สะระณัง คัจฉามิ....

ก้อนหินยิ้ม ๘ มีนาคม ๒๕๕๓

ปล.ขอบคุณรูปจาก net เจ้าค่ะ