หลายคน อาจจะเคยได้ยิน ประโยค ของ ซุนวู ที่ว่า

"รู้เรารู้เขา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง" มาจนเจนตา นักคิดนักเขียน หลายต่อหลายท่าน
นำมาเรียบเรียงเป็นตำรากลยุทธทางการบริหาร จนขายดีเป็น เทน้ำเทท่า 

แต่ ก็มีบางวลี ในตำราพิชัยสงครามของ  ซุนวู อีกเหมือนกัน ที่ได้อรรถาธิบายไว้ว่า

"การชนะโดยไม่ต้องรบ คือ สุดยอดชัยชนะทั้งปวง"

ในพิชัยสงครามทั้ง 13 บท ของซุนวู
ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องของ กลยุทธ์การรบ และการพิชิตศึก จนหลายคนมองว่า ซุนวูเป็นแม่ทัพ
ที่นิยมทำสงคราม เพื่อขยายอาณาเขต แต่แท้จริงแล้วไม่ใช่เลย

เขาไม่ได้เป็นอสูรสงครามที่ชอบก่อศึก แม่ทัพใหญ่แห่งรัฐหวู่ผู้นี้ได้สรุปแนวคิดของเขาใน
พิชัยสงครามดังกล่าวว่า ? ในการระดมทัพนับแสน ออกทำศึกพันลี้ ราษฎรต้องเดือดร้อน
รับภาระ เนื่องจากราชสำนักมีค่าใช้จ่ายวันละพันตำลึงทอง ทั่วประเทศปั่นป่วนสิ้นสันติสุข
พสกนิกรอ่อนล้าจากการส่งส่วยเสบียง และถูกเกณฑ์ไพร่พลทุกหนทุกแห่ง ไม่อาจประกอบ
สัมมนาอาชีพถึงเจ็ดสิบหมื่นครอบครัว"

ด้วยเหตุนี้ซุนวูจึงสนับสนุนให้ "ชนะศึก" โดย "ไม่ต้องรบ" ดังที่กล่าวไว้ใน
พิชัยสงครามบทที่ 3 ว่า

"ในยุทธวิธีทั้งปวงสามารถสยบข้าศึก (โดยไม่ต้องทำลายเมืองหรือเสียเลือดเสียเนื้อเลย)
ถือว่าเป็นเลิศ ส่วนการเข้าตีกองทัพให้แตกนั้นเป็นรอง

ฉะนั้นแล้ว การรบร้อยครั้งชนะร้อยครั้งจึงไม่ใช่วิธีอันประเสริฐ หากแต่ว่าชนะโดยไม่ต้องรบ
เลยถือว่าวิเศษเป็นอย่างยิ่ง"

นอกจากนี้แล้ว ซุนวูยังแนะนำเพิ่มเติมถึงการวางยุทธศาสตร์ชัยชนะในแต่ละระดับอีกว่า "
สูงสุดคือ ชนะโดยใช้กุศโลบาย รองลงมาคือ ชนะโดยใช้การทูต รองลงมาอีกคือ ชนะโดยทำลาย
กองทหารของฝ่ายตรงข้าม ขั้นต่ำสุดคือ ชนะโดยการบุกโจมตีเมืองของข้าศึก"

เหตุการณ์ ที่ไทยคม ลาดหลุมแก้ว ทำให้ผมต้องกลับไป อ่านตำราพิชัยสงครามของซุนวู ในบทที่ 3อีกครั้ง ในบทที่ว่า ด้วย "การชนะโดยไม่ต้องรบ คือ สุดยอดชัยชนะทั้งปวง"

และอยากนำมา แลกเปลี่ยน กับ เพื่อนๆ ครับ

..........................

คนกุลา
ต้นเมษา

ภาพเหตุการณ์ ที่ทหาร เข้ายึดคืน สถานีไทยคม ที่ลาดหลุมแก้ว ในตอนดึก เมื่อคืนนี้