Love U..OK?... รักนะ..ได้มั้ยล่ะ

ตอนที่ 26

เมื่อปมใหม่เริ่มก่อตัว 

เลยเที่ยงคืนแล้ว 

วารีเดินผ่านรั้วแฟลตเข้ามา มองเห็นแสงไฟที่ห้องนั่งเล่นเปิดสว่างอยู่ สันติ กับ นิสา กลับมาแล้ว

เธอเปิดประตูเข้าไปแวะที่ห้องครัวเปิดตู้เย็นหยิบนมกล่องขนาด 1 ลิตรที่ซื้อไว้ออกมารินใส่แก้ว

เก็บกล่องนมคืนตู้เย็น แล้วเดินถือแก้วนม ไปนั่งร่วมโต๊ะที่ นิสา กับ สันติ นั่งคุยกันอยู่ก่อน

“งานยุ่งเหรอ มีใครมาส่งรึเปล่า”      สันติถามขึ้น

“ไม่มีค่ะ โต๊ะจองเต็มค่ะ ยุ่งมากๆ”

วารีตอบหลังดื่มนมรวดเดียวหมดแก้ว  แล้วถามนิสาว่า

“ไปขี่ม้าสนุกมั้ย”

“สนุกดี แต่ปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลย..เนี่ยกำลังถามพี่ติเรื่อง ซาวน่า และสระว่ายน้ำด้วย ที่ไหนได้

พวกเราไม่อยู่วันนี้ พี่เขาไปว่ายน้ำกันมาละ”

นิสาเล่าอย่างกระตือรือร้น

“กำลังชวนพี่ติ ให้พาไปพรุ่งนี้ เราไปด้วยกันนะ เขามีบ่อน้ำวนด้วยละ จะไปแช่ให้สบายเลย”

“ได้ยินเพื่อนที่ห้องพูดถึงเหมือนกัน เราโทรชวน เจน กับ เรนนี่ ด้วยสิ”      วารีบอกนิสา

“ไว้ทีหลังแล้วกัน สองคนนั่นนัดจะไปช้อปปิ้งในเมืองพรุ่งนี้”      นิสาตอบ

ท่าทางสองสาวคุยกันอย่างออกรส ที่ได้ไปทัศนศึกษานอกเมือง  สันตินั่งฟังเพลินสักครู่ ก็ลุกขึ้น

เขาเก็บแก้วน้ำของตัวเองแล้วออกเดิน   แต่ต้องหยุดชะงักหน้าประตูห้องครัว...เมื่อ….

กริ๊งๆๆๆ กริ๊งๆๆๆ

เสียงก้องกังวานของโทรศัพท์ยามดึกสงัด  ทุกคนหยุดนิ่งเงียบ..ฉับพลัน!

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นในยามวิกาลแบบนี้ ก็อาจทำให้ขวัญผวาได้

..... กลัวจะได้รับข่าวร้าย

“ใครโทรมาดึกป่านนี้” 

นิสาพูดเสียงมีกังวล เดินไปรับโทรศัพท์  ทั้งห้องเงียบสนิท ราวกับไม่มีใครหายใจทีเดียว

“เฮลโล?”

“ไฮ! นิสา ผมเอง ขอโทษครับที่โทรมาซะดึก”      เสียงจาก คิม แทฮี ดังมาตามสาย

“แทฮี!...โทรหาพี่ติเหรอ รอเดี๋ยวนะ..” 

นิสา วารี และสันติต่างถอนใจเบาๆ โล่งใจตามๆ กัน  วารีเก็บแก้วไปล้างในครัว

สันติเดินสวนออกมารับโทรศัพท์จากนิสา

“ว่าไง..” 

สันติถามเมื่อรับสายจากนิสา นิสาเดินไปเข้าห้องนอน วารีเข้าห้องน้ำไปแล้ว

“ขอคุยกับวารีน่ะ”      แทฮีตอบ

“ไปห้องน้ำแล้ว  จะให้โทรกลับมั้ย” 

แล้วนึกขึ้นได้...สันติ จึงพูดว่า

“อ้อ..นิสากับวารีเขาตกลงกันจะไปสระว่ายน้ำพรุ่งนี้ นายจะไปด้วยมั้ย”

“โอเค..งั้นเจอกันพรุ่งนี้แล้วกัน ขอโทษที..โทรมาดึก” 

คนโทรมาวางสายไปแล้ว  สันติ ยังถือโทรศัพท์ค้างอยู่ครู่หนึ่ง อึ้งในความมุ่งมั่นของ คิม แทฮี

รุ่งขึ้น..เช้าวันอาทิตย์

วารีตื่นแล้ว อยู่ในครัวตั้งกาต้มน้ำเตรียมกาแฟ นม และขนม สำหรับอาหารเช้าของตัวเอง

เธอไม่ปล่อยให้ท้องว่างหากจะดื่มกาแฟ...และอาหารเช้าเป็นความจำเป็นที่เธอไม่ปล่อยผ่าน

อย่างน้อยๆ ก็ต้องมีอะไรรองท้องบ้างก่อนดื่มกาแฟ  

สำหรับสองพี่น้องแล้ว นิสา ไม่กินอาหารเช้า อาจรองท้องด้วยนมสักแก้ว หรือกาแฟบ้างบางครั้ง

ส่วน สันติ ก็มักหาอะไรทำกินเองจากของที่ซื้อไว้ และกาแฟตบท้ายเช่นกัน

ทั้งสามต่างมีกิจวัตรเช้าเป็นส่วนตัว  เพราะมักออกจากห้องนอนช่วงเวลาที่ต่างกัน

นิสาและวารีเรียนอยู่คนละห้อง ตกลงกันว่าไม่ต้องรอกัน แต่ก็มักออกไปด้วยกันในตอนเช้าเสมอ

ส่วนสันติไม่ค่อยรีบร้อนช่วงเช้า เขาจึงออกทีหลังสองสาว

ดังนั้นเวลาในช่วงเช้าจึงไม่ค่อยที่จะเจอกันพร้อมหน้า

แต่..เช้าวันนี้เจอกันพร้อมหน้า เพราะนัดไว้เมื่อคืนจะไปสระน้ำด้วยกัน...

เมื่อทั้งสาม สันติ นิสา และ วารี ตระตรียมสิ่งของจำเป็นพร้อมแล้ว ทั้งสามก็เดินไปขึ้นรถไฟ

ที่สถานีซึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณสองกิโลเมตร

สระว่ายน้ำ Box Hill

มีสมาชิกมาใช้บริการ กระจายไปตามความพอใจของตน ที่สระบ้างไม่มากนัก

ห้องซาวน่าบ้าง ห้องบ่อน้ำวนบ้าง  สันติ ใส่กางเกงว่ายน้ำ เดินนำ นิสา และวารี

ในชุดว่ายน้ำแบบเรียบร้อย ไปสำรวจห้องต่างๆ แล้วจึงมาที่สระว่ายน้ำ   นิสาจึงพูดขึ้นว่า

“สาไม่ลงสระนะพี่ติจะไปแช่น้ำวน  ฝากดูวารีด้วยนะคะ” 

แล้วหันมาบอกวารีอย่างภาคภูมิใจ

“พี่ติเคยเป็นนักกีฬาว่ายน้ำของโรงเรียนตอนเรียนมัธยม เธอฝึกกับพี่เขาก็ได้นะ ฉันไปล่ะ”

พูดแล้วนิสาก็เดินกลับออกไปที่ห้องที่มีบ่อน้ำวน

“อ้าว..เดี๋ยว ไม่ว่ายด้วยกันเหรอ!!” 

วารีเรียกตามหลัง แต่นิสาเดินพ้นไปจากห้องแล้ว  เธอยืนเคว้งอยู่ขอบสระ หันมองไปรอบๆ

เห็นสันติแล้ว  เขาลงไปว่ายเมื่อไหร่ไม่ทันสังเกต  ท่าทางว่ายอย่างคนที่ผ่านการฝึกฝน

และมีทักษะอย่างดี   ทำให้เธอยืนมองอย่างตั้งใจ  สันติว่ายกลับมาถึงที่เธอยืนดูอยู่  แล้ว

โหนตัวขึ้นมานั่งบนขอบสระใกล้ๆ แหงนมองดูเธอ  วารีรู้สึกเขิน..เลยหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ

ห้อยเท้าลงไปในสระ สูดหายใจเข้าเต็มปอดแล้วค่อยๆ หย่อนตัวลงไปในน้ำ ค่อยๆ ผ่อน

ลมหายใจออกช้าๆ ทางปากในน้ำ แล้วปล่อยตัวลอยขึ้น  เธอทำอย่างนั้นอีก 2 - 3 ครั้ง

แล้วจึงยืนขึ้นให้หน้าพ้นน้ำ  มองดูไปรอบๆ สันติไม่อยู่..  เขาคงจะว่ายออกไปแล้ว

เธอคิด...เอ้อ!..ดีแล้ว..ถ้าเขายังอยู่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรด้วย..

**

คิม แทฮี มาถึงแล้ว เขาเห็นวารีขณะกำลังอบอุ่นร่างกายตัวเองอยู่ ด้วยการก้มลงไปหายใจในน้ำ

ไม่แน่ใจว่าจะเข้าไปทักทายดีมั้ย เขามองหาคนอื่นๆ จึงเห็นว่าสันติกำลังว่ายไปถึงขอบสระอีกด้าน

ดูเหมือนวารีกำลังชั่งใจ  แล้วอึดใจหนึ่ง เธอก็พุ่งตัวว่ายออกไปฝั่งตรงข้ามอย่างช้าๆ

สันติว่ายย้อนกลับมาจากแนวยาวของสระกลับมาอยู่ที่เดิม เขายืนพิงขอบสระหันหลังมาทาง แทฮี

วารีว่ายกลับมาแล้ว มายืนอยู่ข้างๆ สันติ อาการบ่งบอกว่าเหนื่อยอ่อน เพราะยังว่ายไม่แข็ง

สันติตั้งใจยืนคอยอยู่แล้วถามขึ้นว่า

“ยายสาบอกว่าเธอสองคนเคยไปเรียนว่ายน้ำด้วยกัน รู้จักกันที่นั่นเหรอ” 

“ไม่ใช่ค่ะ เรารู้จักกันที่โรงเรียนสอนภาษา”      วารีหันมาตอบ มองสันติ สีหน้าฉงน

เอ้อ!...ถามอย่างกับว่ากำลังสอบประวัติเลยนะเนี่ย เธอนิ่วหน้าเพราะน้ำเสียงของเขา

“ไม่มีอะไร แปลกใจที่ไม่เคยเห็นเธอมาก่อนน่ะ  ปกติยายสาไม่ค่อยคบเพื่อนมากนัก” 

เขาอธิบายเพราะแววตาที่เหมือนต่อต้านคู่นั้นของเธอ ...วารีพอจะจับความคิดของเขาได้

จึงพูดเสริมว่า

“เราคบกันคงเพราะถูกใจนิสัยที่คล้ายๆ กันมังคะ ไม่ชอบวุ่นวาย และไม่สอดรู้สอดเห็นเรื่องส่วนตัว”

น้ำเสียงออกมีโมโหเล็กๆ ..คบฉันเสียหายตรงไหน? เธอคิด..หงุดหงิดกับน้ำเสียงและสายตาคู่นั้น

สันติฟังแล้วก็...ยัยนี่..พูดแบบนี้แปลว่าอะไรเนี่ย..!?..เขาจ้องตา..เธอมองตอบ...เธอคิดในใจ

จับผิดอะไรฉันอยู่เหรอ คิดว่าฉันมาล่อลวงน้องสาวหรือไง!

“ไฮ!..” 

เสียงทักขึ้น สองคนในน้ำค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ เหมือนได้หยุดพักรบ

แทฮี มองดูแล้วเห็นว่าท่าทางคุยกันเคร่งเครียดจนเขารู้สึกอึดอัด จึงเดินเข้ามาขัดจังหวะ

“นายมาเมื่อไหร่?..”      สันติทักตอบ

“ไฮ...วารี”     แทฮีทักทาย มองวารีส่งยิ้มให้

“ไฮ”  

วารีตอบสั้นๆ ด้วยสีหน้าเรียบเฉย  ยังคาใจกับคำพูดและสายตาของสันติอยู่

แทฮี ถามหาคนอื่นๆ สองหนุ่มหันไปคุยกัน  วารีขยับตัวออกห่างแล้วว่ายกรรเชียงออกไปช้าๆ

“ไม่ได้ชวนทีน่าเหรอ”

แทฮีถามขึ้น แต่สายตามองตามวารีไป

“เปล่า”

สันติตอบ มองตามสายตา แทฮี  เห็นวารีว่ายน้ำแล้ว   ทั้งคู่คิดตรงกัน..ไม่ได้เรื่องเลย!!

แล้วทั้งคู่ก็ว่ายน้ำไปในเส้นลู่ที่คู่กัน ต่างเริ่มเร่งสปีด...

ราวกับม้าแข่งที่ถูกนำไปที่ซองของสนาม พอเสียงปืนดังปัง! ที่กั้นซองเปิด..

ทั้งคู่ก็ควบตะบึงออกไปโดยอัตโนมัติ

การพิสูจน์พลังเริ่มขึ้นอีกครั้งแล้ว...

** 

ตอนที่ 27

http://www.oknation.net/blog/konlangkow/2008/07/28/entry-1