Love U..OK?... รักนะ..ได้มั้ยล่ะ

ตอนที่ 27

อย่าด่วนจากไป..หากไม่ได้รับอนุญาต

สันติ กับ คิม แทฮี 

ว่ายน้ำแข่งกันด้วยความเร็วสูสี  ทดสอบพลังจนหนำใจอย่างลูกผู้ชายเมื่อพบกัน  แล้วทั้งคู่

ก็ขึ้นมานั่งพักที่ขอบสระ  นิสา กลับมาจากห้องซาวน่าเดินมาสมทบ ทักทาย แทฮี แล้ว

ลงนั่งข้างๆ พี่ชาย ส่งสายตามองตามทั้งคู่ไปที่ วารี ที่ยังพยายามแหวกว่ายอยู่ในสระ

“ไม่ลงว่ายน้ำหรือครับ”     แทฮี ถามและส่งยิ้มให้

“ไม่ไหวแล้ว ขี่ม้าเมื่อวานปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลย” 

นิสาตอบ ทั้งสามหัวเราะด้วยกันอย่างเข้าใจ

วารี ว่ายน้ำผลุบๆ โผล่ๆ เป็นระยะๆ เพราะที่ไปหัดเรียนมายังไม่แข็งพอ แต่เธอก็ใจกล้า

ที่จะลอง เธออยากว่ายน้ำให้เก่งเพราะเคยไปเที่ยวทะเลเมื่อนานมาแล้ว  แต่เธอไม่กล้าลง

เล่นน้ำ  เพราะว่ายน้ำไม่เป็น  กะว่าเมื่อไหร่ได้ไปเที่ยวทะเลอีก ก็จะได้ลงเล่นน้ำให้สนุกอย่าง

คนอื่นเขาบ้าง  เธอก็เป็นอย่างนี้แหละ ออกจะเป็นคนใจกล้า  ก็เลยไปเรียนมาบ้าง แต่ก็ไม่มี

เวลามากพอที่จะเรียนได้มากนัก..จึงยังว่ายไม่แข็งสักที  

สันติ แทฮี และ นิสา  ที่ยังนั่งคุยกันรออยู่ใกล้ๆ นั้น  พวกเขาคุยกันด้วยภาษาอังกฤษ

เพื่อให้..แทฮี เข้าใจด้วย

“เราเพิ่งไปเรียนว่ายน้ำมาเมื่อสามเดือนก่อนนี่เอง ยังว่ายกันไม่แข็งเลย” 

นิสาเล่าให้สองหนุ่มฟัง

“สายังกลัวๆ กล้าๆ อยู่เลย..แต่ วารี ไม่ค่อยกลัวหรอก..เขาอยากว่ายเป็นเร็วๆ ” 

“รู้สึก วารี จะมีอิทธิพลต่อเธอมากนะ  พี่เคยชวนเธอหัดตั้งหลายครั้ง ก็ไม่ยอมไปสักที”

สันติต่อว่าน้องสาว

“ผมก็แปลกใจ ที่เห็น วารี ว่ายอยู่คนเดียว” 

แทฮีพูดขึ้น ..ส่วนสายตามองดูวารีที่กำลังว่ายอยู่  เขาอมยิ้ม นึกขำ..อ้อ!..อย่างนี้นี่เอง..

ถึงว่า...ท่าทางว่ายไม่ได้เรื่องเลย...เขาหัวเราะออกมาเบาๆ

สันติมองตามสายตาของ แทฮี  พลอยนึกขำคนในสระไปด้วย  ส่วนนิสาได้ยินแทฮีหัวเราะ

เธอหันมามองดูเขา  รู้สึกชื่นชมในภาพลักษณ์และบุคลิกที่ดูอบอุ่นของ แทฮี ไม่แปลกใจ

เลยที่ เรนนี่ บอกยังไม่อาจตัดใจได้.. ก็นะ..ผู้ชายคนนี้..น่ารักออก...นิสามองเสี้ยวหน้านั้น

เพลิน..  คิดว่า..ทำไมวารีถึงใจแข็งอยู่ได้นะ..

ในสระมีสมาชิกมาว่ายน้ำเพิ่มมากขึ้น  คงเพราะเป็นวันหยุด  วารี ชักไม่ไหวแล้ว  ตั้งท่าแล้ว

ว่ายกลับมาได้สักครึ่งทาง  ในสระชักเริ่มหนาแน่น   แต่แล้ว.....

.....โดยไม่ทันตั้งตัว

.......และไม่รู้ว่า...กำลังว่ายสวนทางคนอื่น...และ..แล้ว…

...........มีใครบางคนว่ายสวนมารวดเร็ว

................ชนเธอเต็มแรง..

........................ลมหายใจที่กลั้นไว้หลุดพรวดทันที..!!..ตั้งตัวไม่ทัน..

เธอสำลักน้ำ ..ตกใจกะทันหัน..จนลืมตีเท้าชั่วขณะ… ปล่อยตัวเองค่อยๆ ร่วงลงก้นสระ..

วารี พยายามตั้งสติเพื่อพยุงตัวเอง  แต่ขาทั้งสองข้างไม่เชื่อฟัง แขนสองข้างก็อ่อนแรง 

เธออ้าปากหายใจกินเอาน้ำเข้าไปเต็มที่ ...ไม่ไหว....จิตใจชักหลุดลอย  ขาดการทรงตัว

..…หายใจไม่ได้....ที่สุด…

................................สติเธอดับวูบ....ร่างจมลงที่ก้นสระ...

แทฮี ที่เฝ้ามองตามเธอว่ายน้ำอยู่เป็นระยะๆ ผิดสังเกตตั้งแต่ วารี ถูกชนแล้ว..

...เขาเห็นเธอตะเกียกตะกายอย่างไม่เป็นท่า  แล้วจมลง …เขากระโดดตูม..ลงไปทันที

ว่ายตรงไปหาวารี ล็อคตัวพาว่ายมาขอบสระ ส่งตัวเธอขึ้นไปให้สันติ และนิสาที่รอรับอยู่

แล้ว  เขาปีนตามขึ้นมาขอบสระอย่างว่องไว ขณะที่ สันติจับเธอนอนคว่ำหน้าเหยียดยาว

แล้วยืนคร่อมตัวเอาไว้ จากนั้นสอดมือทั้งสองช้อนไปบริเวณท้องใต้ลิ้นปี่แล้วยกขึ้น

ช่วยให้น้ำออกจากกระเพาะอาหาร แล้ว แทฮี รับตัววารีจับนอนหงายราบกับพื้น

เขานั่งคุกเข่าลงข้างๆ ใช้มือข้างหนึ่งวางที่หน้าผากและอีกข้างใต้คางจับให้เงยหน้ายกคางขึ้น

มองและสังเกตการหายใจ และสำรวจดูสิ่งแปลกปลอมในปาก ..เธอยังไม่หายใจ

จึงเอามือหนึ่งบีบจมูกเธอไว้ เขาสูดลมเข้าเต็มปอด ..ก้มลงประกบปากเธอ..

เป่าปากช่วยหายใจ 2 ครั้ง เพื่อให้ลมเข้าไปช่วยขยายหน้าอก เขาเช็คชีพจร (อัตราการเต้น

ของหัวใจ) โดยใช้นิ้ว 2 นิ้ววางไว้ที่ตำแหน่งซอกคอใต้คางเพื่อตรวจสอบชีพจร..

วารียังไม่รู้สึกตัว เขาจึงวางมือข้างหนึ่งตรงตำแหน่งกลางทรวงอก ระหว่าง ระดับราวนม

และวางมืออีกข้างบนมือข้างแรก..แล้วกดลงไปต่ำประมาณ 2 นิ้ว กดปั้มหัวใจ ได้สัก

7 – 8 ครั้ง..  วารี ก็เริ่มมีอาการรับรู้ ...

ระหว่างปฎิบัติการช่วยชีวิตอย่างต่อเนื่องนั้น สันติ นิสา ถอยออกมาเพื่อไม่ให้กีดขวาง

มีสมาชิกของสระบางคนยืนดูอย่างเอาใจช่วยอยู่ห่างๆ ออกไป การ์ด..ผู้ดูแลสระมายืน

เฝ้าดู และพร้อมให้ความช่วยเหลือตั้งแต่แรก เขาไม่เข้ามาขัดจังหวะ เพราะจากที่เขาเห็นนั้น

..ก็รู้ว่า แทฮี มีความรู้และทักษะในการปฐมพยาบาลอย่างคนที่ผ่านการอบรมมาเป็นอย่างดี  

วารี เริ่มรู้สึกตัว ความรู้สึก ครึ่งๆ กลางๆ ..พยายามลืมตาขึ้นมอง แต่ก็ยังพร่ามัว  เหมือน

ความรู้สึกจะวูบไปอีก ..เธอเหมือนกำลังอยู่ในความฝัน..

..........เธอกำลังเดินตามดูเจ้า นีโม่ ปลาการ์ตูนลายส้มขาวตัวหนึ่ง

......ที่กำลังแหวกว่ายไปมาในกอสาหร่าย..น่ารักจริงๆ ..มีรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้า

แว่วเสียงใครบางคนเรียกชื่อเธอจากที่ไหนสักแห่ง ....วารี...วารี..วารี

กำลังเพลิดเพลินอยู่เชียว เธอคิด.. เรียกทำไมนะ...ได้ยินเสียงนั้นพูดซ้ำซาก ว่า

 “หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ”  พูดซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น

....ช่างน่ารำคาญจริงๆ..

ใครนะ บ้าจริง..ทำไมต้องมาสอนให้หายใจด้วย.. แล้วเธอก็พยายามสูดลมหายใจ

ยังคิดในใจว่า... นี่!..พอใจรึยัง ..ฉันกำลังหายใจให้ดูอยู่นี่ไง

ครู่ต่อมา วารีค่อยๆ ลืมตาขึ้น ยังหายใจขัดๆ และมีอาการไออยู่บ้าง

“ฟื้นแล้ว!...วารี วารี  เป็นไงบ้าง”  นิสาถามอย่างห่วงใย  ขยับเข้ามาใกล้ๆ ช่วยประคอง

“..!!..” 

**

หมายเหตุ

         การปฐมพยาบาล คนจมน้ำ ที่กล่าวในเนื้อเรื่องข้างบนนี้ เป็นเพียงแบบย่อๆ ไม่ละเอียดครบถ้วน เนื่องด้วยไม่ต้องการให้เนื้อหาเยิ่นเย้อเกินไป การให้ความช่วยเหลือที่ถูกต้องขึ้นอยู่กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และเงื่อนไขอาการของผู้ป่วยเป็นสำคัญ...ดังนั้นผู้ให้ความช่วยเหลือคนจมน้ำจักต้องเข้าใจการปฐมพยาบาลที่ถูกต้อง..ซึ่งท่านสามารถศึกษารายละเอียดได้ที่นี่...นะคะ

**

http://www.thailabonline.com/accident.htm#จมน้ำ

ขอบคุณ www.thailabonline.com

**

ตอนที่ 28

http://www.oknation.net/blog/konlangkow/2008/08/04/entry-1