Love U..OK?... รักนะ..ได้มั้ยล่ะ 

ตอนที่ 33 

ดูเหมือนจะเข้าใจ... แต่ว่ามันไปกันคนละทางนะ..!! 

ตกบ่าย เลิกเรียนแล้วสามสาวชวนกันไป Safeway Supermarket ที่ Box Hill

ช่วยกันเลือกซื้อผักผลไม้และเครื่องปรุงต่างๆ ที่ต้องการ สำหรับมื้อเย็นนี้

เมื่อได้ของที่ต้องการแล้วจึงมาขึ้นรถไฟที่สถานี Box Hill  ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กันนั่นเอง 

**

นิสาเปิดประตูนำเพื่อนๆ เข้าไปในแฟลต โดยมีเจนจิรารั้งท้ายดึงประตูปิดให้

เธอเดินตรงไปที่ห้องนั่งเล่น แปลกใจที่เห็นพี่ชายนั่งทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์

“พี่ติ ไม่ได้ออกไปข้างนอกเหรอคะ? แล้ววารียังไม่กลับเหรอ?” 

สันติเงยหน้าขึ้นมอง ยิ้มทักทาย เรนนี่ที่เดินตามหลังน้องสาวเข้ามา 

รับไหว้และตอบรับคำทักทายจาก.. เจนจิรา

“นอนอยู่ในห้องแน่ะ” 

สันติตอบสั้น แล้วหันไปคุยกับเรนนี่และเจน บอกให้ทั้งสอง ทำตัวตามสบาย และบริการตัวเอง เขาชี้มือไปที่ครัว ทั้งสองยิ้มรับ..เดินเอาข้าวของที่ซื้อมาเข้าครัวไป สองสาวช่วยกันจัดแจงเตรียมทำอาหารสำหรับมื้อเย็น    ส่วนนิสานั้นเอากระเป๋าหนังสือไปเก็บในห้องนอน  เมื่อเปิดประตูเข้าไปเห็น...

วารียังนอนห่มผ้าคลุมถึงอกหลับสนิทอยู่บนเตียง  เธอยืนมองนิ่งที่ปลายเตียง

ครู่หนึ่ง แล้วจึงออกจากห้อง เดินตรงไปหาพี่ชาย..

**

“วารีกลับมาเมื่อไหร่คะ  ทำไมนอนหลับนิ่งอย่างนั้น ..แล้วแทฮี?..คือเจนเขาเห็น

สองคนนั่นขึ้นรถไฟที่ Camberwell และก็ลงที่ Canterbury ด้วยกันน่ะค่ะ”

“แทฮี นอนอยู่ในห้องพี่ คงเหนื่อยเพราะวิ่งวุ่นดูแลวารีทั้งวัน วานนี้เขาก็พาเธอไป

หาหมอที่โรงพยาบาลที่  Box Hill  ได้ยามากินแก้ไข้หวัด หลับยาวเลย”

“ไปโรงพยาบาลเลยเหรอคะ  พวกเราเป็นห่วงกันไม่รู้เรื่องเลย แล้วก็เข้าใจผิดๆ อีก”

นิสาพูดเสียงอ่อยไม่สบายใจกับความเข้าใจผิดของตัวเอง

สันติเองก็พลอยรู้สึกไปด้วย

“แทฮี บอกโทรเข้ามาเช็คแล้ว พวกเราไม่อยู่เขาไม่อยากให้วารีต้องอยู่ตามลำพัง

ก็เลยพาไปพักด้วย    ป่านนี้ยังไม่ตื่นเลยเธอลองดูซิ  เรียกลุกขึ้นได้แล้วมั้ง ..

อืม! รอทำอาหารเสร็จก่อนก็แล้วกัน แล้วค่อยไปปลุก”

นิสาเดินเข้าครัวไปช่วยสองสาวตระเตรียมอาหาร ระหว่างนั้นก็ถ่ายทอดเรื่องราวที่

รับฟังมาจากพี่ชายให้เพื่อนทั้งสองฟัง

“แล้วพี่วารีจะเป็นอะไรมากมั้ยคะ?” 

เจนถามด้วยความเป็นห่วง 

“คงไม่เป็นไรแล้วละ  แทฮีก็ยังอยู่ที่นี่ด้วยนะ เราก็ทำอาหารเผื่อเขาด้วยอีกคน”

แล้วสามสาวก็ง่วนอยู่กับการตระเตรียมอาหารเย็นกันไป

**

สักชั่วโมงต่อมา วารีตื่นแล้ว นอนลืมตานิ่งเหมือนกำลังทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านมา

นิสาเปิดประตูเข้าไป เดินตรงไปหาวารีที่เตียงตั้งท่าจะปลุก

“อ้าว!..ตื่นแล้วนี่นา  เป็นไงบ้าง ลุกขึ้นมากินข้าวกันเถอะ”

“กลับมานานแล้วเหรอ?” 

วารีถาม ขยับตัวลุกจากเตียง เดินตามหลังนิสาออกจากห้อง  แล้วแยกเข้าห้องน้ำไป

นิสากลับออกไปนั่งรวมกับคนอื่นๆ ที่โต๊ะกินข้าว  วารีล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้วตามออกมา  ยืนค้างอยู่ที่ทางเข้าห้องนั่งเล่น เห็นหนุ่มสาวทั้งห้าคนนั่งล้อมวงโต๊ะอาหารเต็ม

พอดี สันติ แทฮี  สองหนุ่มนั่งหันหน้ามองมาทางเธอ เห็นเธอยืนนิ่ง สายตาที่มองไป

สบตากันทั้งสามคู่ต่างมีสายตาที่แตกต่าง  วารียังมีความจำค้างอยู่ที่คิดว่า สันติ อาจมีความสัมพันธ์พิเศษกับแทฮี   ส่วนสันติส่งสายตาที่อ่อนโยนต่างจากเมื่อเช้า และเรียกเธอกินข้าว เธอรับคำงงๆ   แทฮีส่งยิ้มทั้งตาทั้งปากมาให้ และขยับตัวลุกขึ้น เจน เรนนี่ ที่นั่งหันหลังอยู่หันมามอง ยิ้มทักทาย วารีละสายตาจากสองหนุ่ม  ยิ้มตอบสองสาว

ที่มาเยือน

“ไฮ!” 

วารีทักเรนนี่ เรนนี่ทักตอบ

“ไฮ!”

“พี่วารี เป็นไงมั่ง หายแล้วยังคะ?” 

เจนเอ่ยถามอาการ

สันติหันไปบอกแทฮีให้นั่งลง แล้วตัวเขาเองลุกจากเก้าอี้ บอกให้วารีนั่งแทนที่

เธอทำหน้าลังเลแว้บหนึ่ง  แต่ก็ก้าวเข้าไปนั่งลง..ในใจยังกังวล   ยกขยับเก้าอี้

ออกห่างจากแทฮีอีกหน่อยหนึ่ง  แล้วจึงนั่งลง แทฮีที่นั่งลงตามเดิมรับจานข้าวที่

ตักรอไว้แล้วจากเจน วางลงให้ตรงหน้า  แทนที่ของสันติที่ยกของตัวเองออกไป 

นิสารินน้ำใส่แก้วแล้วยื่นให้  เธอรับมาวางไว้ วารีรู้สึกงงๆ กับการปรนนิบัติแบบนี้

แต่ก็รู้สึกดีๆ ขึ้นมาก  จากที่เมื่อครู่ รู้สึกเครียดๆ   สันติไม่มีเก้าอี้นั่ง เขาเข้ามายืน

อยู่ข้างหลังวารี ยื่นจานข้าวแทรกไปตรงช่องว่างระหว่างวารีกับแทฮี รอกับข้าวซึ่ง

เจนที่นั่งตรงข้ามมองอยู่และตักให้ วารีจึงรับจานข้าวนั้นมาถือไว้เอง เพื่อให้เจน

ตักได้สะดวกขึ้น เสร็จแล้วจึงยกจานหันไปให้สันติ  แทฮีหันมามองดู ตาสบกัน

วารีหลบตา สันติถอยออกไป ทุกคนก็เริ่มกินข้าวกันต่อ  เจนชวนคุย และถาม

เรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับวารีที่สระว่ายน้ำ..

“วาว!..มีการเป่าปากกันด้วยเหรอ...แทฮี? อ๊ะ! ..ก้าวหน้านี่นา” 

เจนถามเสียงดัง  แล้วมองหน้า แทฮีที วารีที หัวเราะชอบใจ  แทฮีหันมาจ้องมอง

วารีอมยิ้ม  แต่ วารีก้มหน้าก้มตากินข้าว  สันติที่เดินอ้อมมานั่งที่ขอบโต๊ะทำงาน

มองไปเห็น เรนนี่ กับนิสา ที่กำลังมองดู แทฮี กับ วารี อยู่  เจนชักรู้สึกว่าจะเป็นการ

ทำร้ายจิตใจเรนนี่   ก็เลยเลิกแหย่เรื่องนี้  หันเหไปคุยเรื่องเรียน  เรื่องทำงานร้าน

อาหารแทน

**

เมื่อทุกคนอิ่มกันเรียบร้อยแล้วต่างก็ช่วยกันเก็บถ้วยชามไปไว้ในครัว โดย วารี

ขอเป็นคนเก็บล้างเอง เพราะคนอื่นๆ ก็ทำเพื่อตนมามากแล้ว  แทฮี จะอยู่ช่วย

แต่วารีปฏิเสธ  และบอกว่าเขาควรจะกลับได้แล้ว และก็ควรจะไปส่งเรนนี่กลับด้วย

แทฮีสบตาเธอ..อึ้งชั่วขณะ  สายตาที่มองเธอน้อยใจ และข้องใจ และมีคำถามกับ

ปฎิกริยาที่ดูเฉยเมยนั้น   วารีหลบตา เดินไปที่อ่างล้างจานลงมือล้างถ้วยชาม

ไม่หันกลับมาอีก  แทฮี มองตาม ทำท่าจะเข้าไปพูดด้วย  แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ

หันหลังเดินกลับไปที่โต๊ะกินข้าว ซึ่งสามสาวนั่งกินผลไม้กันอยู่  ส่วนสันติแยก

ไปนั่งดูคอมฯ อยู่ที่โต๊ะทำงานแล้ว

“พวกเรากลับกันดีมั้ย เขาจะได้พักผ่อนกัน”

แทฮีเอ่ยชวน เรนนี่ กับ เจน

“อืม!..จะมืดแล้ว เรนนี่จะกลับลำบาก” 

เจนเห็นด้วย เรนนี่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ

“นายก็ไปส่งเรนนี่สิ” 

เจนบอกแทฮี  เขามองหน้า..นี่ก็อีกคนแล้วบอกเขาแบบนี้

ทำไม! ..แทฮีรู้สึกขุ่นๆ ขึ้นมา  นิสาที่นั่งมองอยู่รู้สึกไม่สบายใจกับท่าทีของแทฮี  

ลุกขึ้นแล้วสะกิดบอกเจนไม่ให้เซ้าซี้แทฮี อีก เรนนี่เดินกลับเข้ามา ไม่เห็น

ความผิดปกตินั้น  บอกพร้อมจะกลับแล้ว แขกผู้มาเยือนทั้งสามบอกลาสันติกับนิสา

เมื่อเดินไปถึงหน้าประตู เจน กับ เรนนี่ ส่งเสียงบอกวารีในครัว

“บาย” 

วารีหันมายิ้มรับคำสองสาว ยกมือที่มีฟองของน้ำยาล้างจานขึ้นโบกให้ สายตามอง

ผ่านไปสบตา แทฮี ที่เดินรั้งท้ายและยังยิ้มค้างอยู่ จึงยิ้มให้เขาด้วย  แต่หน้า แทฮี

นิ่งเฉยมาก ..วารีอึ้งกับกริยานั้น พึมพำในลำคอเบาๆ...

“บาย..”

แทฮี ไม่เข้าใจในท่าทีของวารีที่โต๊ะกินข้าว ที่ทำเหมือนไม่อยากเข้าใกล้เขา

ซึ่งต่างจากท่าทีเมื่อเช้าที่เขาเห็นว่า เธอน่าจะมีใจให้เขาบ้างเหมือนกัน

ดูเหมือนว่าการลาจากครั้งนี้ ..ได้เกิดม่านหมอกแห่งความไม่เข้าใจขึ้นแล้ว 

**-**

ตอนที่ 34

http://www.oknation.net/blog/konlangkow/2008/11/03/entry-1/comment#read