Love U..OK?... รักนะ..ได้มั้ยล่ะ 

ตอนที่ 38 

กลิ่นของคุณ มันละเมิดสิทธิของผู้อื่น..รู้มั่งมั้ย !! 

“วารี..วารี..เป็นไรไป”

วารีสะดุ้ง เมื่อนิสาเรียกเธอซ้ำๆ อยู่ข้างๆ เธอกระพริบตา มองหน้านิสางงๆ

สองหนุ่มที่คุยกันอยู่ในห้องนั่งเล่นหันมามอง

“ใจลอยไปถึงไหนแล้ว”   นิสาถามอีก

“..!?!...”    วารีงงๆ อ้าวใจลอยจริงๆ ด้วย 

*-*-*

กริ๊งๆๆๆๆ  กริ๊งๆๆๆๆ...

สองหนุ่มในห้องนั่งเล่น และสองสาวในครัว หยุดนิ่ง..?!? 

สันตินั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน เอื้อมมือไปรับโทรศัพท์  แทฮียังนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว ในมือถือหนังสือเปิดอ่านค้างอยู่  วารี กับ นิสา หยุดเดินขณะกำลังจะแยกย้ายไปทำกิจส่วนตัว

ต่างหันมามอง   จากเสียงสนทนาของสันติ  ทำให้ทั้งสามพอจะเดาได้ว่าเขาคุยอยู่กับ

เจนจิรา   สันติหันไปเรียกวารีให้มารับสาย   เธอเดินออกมารับโทรศัพท์ ทักทายและตอบคำถามปลายทาง

“หวัดดี..บ่ายๆ จะไปห้องสมุดที่ถนน White Horse … อืม..มาสิจะรอ”

วารีวางโทรศัพท์แล้วหันมา ตั้งใจบอกกับแทฮี ว่าเจนจิราและเรนนี่กำลังจะมาหาที่นี่

ขอให้รอพวกเธอด้วย  เขายิ้มรับไม่พูดอะไร วารีจึงแยกไปทำธุระส่วนตัว สันติยังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา ใช้คอมพิวเตอร์ต่ออินเตอร์เนต  สองหนุ่มคุยกันเรื่องเรียนบ้างเรื่องการไปทำงานบ้าง ตอนหนึ่ง แทฮีถามขึ้นว่า

“นายเจอกับ ทีน่า มั่งมั้ย?”

“ไม่เจอ..มีอะไรเหรอ?”

สันติถามกลับ

“ไม่ค่อยเจอเหมือนกัน เลยถามดู” 

แทฮีตอบแล้วก็ไม่พูดอะไรอีก ก้มลงอ่านหนังสือในมือ  สันติสนใจอยู่ที่หน้าคอมฯไม่นานนัก เรนนี่ และเจนจิราก็มาถึง   สองสาวดีใจที่เจอเจ้าบ้านอยู่พร้อมหน้า

เรนนี่ ดีใจที่เห็นแทฮี  แต่ก็รู้สึกน้อยใจด้วยเพราะรู้ว่าเขามาหาวารี  ทั้งสองทักทายกันเป็นภาษาเกาหลี  แทฮีลุกขึ้นไปคุยกันกับสันติ หลีกทางให้สาวๆ ใช้โต๊ะกินข้าวกัน

สองสาวผู้มาเยือนจัดแจงหยิบข้าวของที่ช่วยกันถือมา ออกวางบนโต๊ะกินข้าว   วารี

เข้าครัวไปหยิบถ้วยจานช้อนส้อมออกมาให้  นิสาช่วยหยิบขวดน้ำ แก้วน้ำตามมาวาง

ให้สองสาว  สี่สาวคุยกันถึงเรื่องอาหารที่เตรียมมา  คุยกันไป ชิมอาหารกันไป

“ความจริงจะโทรมาแต่เช้าแล้วละพี่..พอดีเกิดเหตุขึ้นซะก่อน”

เจน พูดเสียงดังขึ้นกว่าปกติเล็กน้อย ซึ่งธรรมดาก็คุยเสียงดังอยู่แล้ว  และทำกริยาตื่นเต้น  พลอยทำให้สองหนุ่มหันมาสนใจฟังด้วย

“มีหนุ่มมาเคาะประตูเรียกแต่เช้าเลยค่ะ  เจนเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ รีบหาเสื้อผ้าใส่

แทบไม่ทัน  แล้วเลยไปยืนฟังเขาคุยอยู่กับเรนนี่  สรุปก็คือสุดหล่อนั่นเป็นเจ้าหน้าที่รัฐ

นอกเครื่องแบบ  เขาได้รับแจ้งเมื่อคืนว่า  ห้องของเราปรุงอาหารส่งกลิ่นไปรบกวน

เพื่อนบ้านยามวิกาล  เขาจึงมาเตือนพวกเราไม่ให้ทำอย่างนั้นอีก  อายเป็นบ้าเลย”

เจนแสดงสีหน้าประกอบ ทำให้คนฟังรู้สึกขำกับท่าทางนั้น

“พี่ๆ คิดดูนะ ถ้าเป็นที่บ้านเรา ไม่มียังงี้หรอกมั้ง ขืนมีการแจ้งความละก็ คงเป็นเรื่อง

เป็นราวทะเลาะกันวุ่นวาย โกรธกันไม่เลิกรา คงไม่มีใครยอมใครหรอก”

ขณะที่เจนเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นภาษาไทย  นิสา วารี และสันติตั้งใจฟังอยู่นั้น เรนนี่

ก็เล่าให้ แทฮี ฟังเป็นภาษาเกาหลีด้วย  แทฮี กับสันติ ได้ชี้แจงให้สาวๆ เข้าใจเรื่อง

การกระทำในสิ่งที่อาจจะละเมิดสิทธิของผู้อื่น หรือก่อความรำคาญทำนองนี้ว่า

เป็นการกระทำที่ไม่สมควร และอาจนำไปสู่ปัญหาอื่นๆ ตามมา จนอาจมีการฟ้องร้อง

ขึ้นโรงขึ้นศาลกันก็ได้

“อย่าคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย  หรือเรื่องส่วนตัวที่คิดว่าจะทำอะไรก็ได้เชียว ยกตัวอย่าง

เรื่องจริงสักเรื่องไม่นานนี่เอง  มีคนไทยเอาหนังสือไปกองรอทิ้ง *วันเทขยะ 

มีชาวบ้านใกล้เคียงผ่านมาเห็นเข้า  ก็โทรไปแจ้งความเลย  เพราะเอาหนังสือเกี่ยวกับ

ข่าวอาชญากรรมของเมืองไทยเรานี่แหละ  ที่มีปกหนังสือเป็น ภาพคนถูกฆาตกรรม

ตามหน้าตาเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดแดงฉาน วางหราให้คนเดินผ่านไปมาเห็นได้โดยง่าย  ซึ่งอาจจะเป็นเหตุก่อให้เกิดปัญหาความรุนแรงในบ้านเมืองขึ้นได้   มันเท่ากับว่าไปสร้างความคุ้นชิน  และชี้นำให้ผู้พบเห็นเห็นความรุนแรงเป็นเรื่องธรรมดาไป”

สันติเล่าเรื่องที่ได้ยินมาจากเจ้าของร้านอาหารไทย ที่เขาไปทำงานด้วย ให้ทุกคนฟัง

“บ้านเมืองของเขามีระบบระเบียบดีจังนะคะ  ชาวบ้านช่วยกันเป็นหูเป็นตาดูแลความ

เรียบร้อย   พี่เค้าบอกว่า ย่านที่เราอยู่กันนี่ เป็นย่านที่มีความสงบเรียบร้อยมาก  ต่อให้

เราลืมปิดประตู ก็ไม่มีใครแอบจ้องย่องเบามาขโมยของเลย ต่างจากบ้านเราเลยนะคะ”

นิสาพูดเสริมขึ้น

“แต่ถ้าเป็นบ้านเราละก็ ต่อให้เราปิดบ้านเรียบร้อยแน่นหนา  ก็ยังพยายามเข้ามางัดแงะซะด้วยซ้ำ  บ้านเมืองของเราทำไมไม่พัฒนาในทางที่ดีขึ้นแบบนี้บ้างนะ ลอกเลียนแบบแต่เรื่องไม่ดีของเขามา  ไอ้ที่ดีๆ ก็ไม่ค่อยจะทำหรอก”

เจนจิราบ่นบ้าง  เพราะเธอเป็นคนสนใจข่าวสารบ้านเมืองเป็นพิเศษ เธอขุ่นเคืองที่คนใหญ่คนโต  คนมีอำนาจอยู่ในมือของบ้านเมือง เอาแต่ทะเลาะกันเพื่อแย่งชิงอำนาจ

ไว้ในมือฝ่ายตน  lสร้างปัญหาคอรัปชั่นอีก  แต่ไม่ให้ความสำคัญกับการพัฒนาบ้านเมืองอย่างจริงจัง  ทำแต่เรื่องก่อผลประโยชน์ให้พวกพ้องของตนเท่านั้น  ยิ่งคุยกันไปนานเข้า  ดูท่าจะออกไปแนวนินทาบ้านเมืองตัวเองกันหนัก

.............….รู้สึกเหมือนไม่มีเรื่องดีๆ ให้คุยอวดได้เลย..!?!..โธ่!

“แต่ยังไงก็ตามเจนก็รักเมืองไทย  เฮ้อ!..คิดถึงบ้านแล้วละ..”

เจนจิราทำหน้าละห้อย  สามสาวพลอยสีหน้าหม่นลงไปด้วย

“ฉันก็รักเกาหลีที่สุดเลย ..คิดถึงกรุงโซลจัง”

เรนนี่ หน้าเศร้า คิดถึงบ้าน  คนอื่นๆ ก็คงกำลังคิดถึงครอบครัวตนที่จากมา เลยพากัน

เงียบไปพักหนึ่ง... 

**

เกือบบ่ายสองแล้ว 

วันนี้วันอาทิตย์ ห้องสมุด  * Boroondara* สาขาที่จะไปกันนั้นเปิดบริการช่วงบ่าย  สันติ และ นิสา ไม่มีธุระที่ไหนจึงออกไปกับทุกคนด้วย พวกเขาเดินไปขึ้นรถไฟไปลงที่สถานี Box Hill  แล้วเดินออกไปทางด้านที่จะไปโรงเรียนที่สาวๆ ไปเรียนภาษากัน  พอถึงถนน  White Horse ที่ตัดผ่าน ซึ่งตลอดตามทางข้างถนนนี้มีอาคาร  ทั้งสำนักงาน ร้านค้า ภัตตาคาร ตั้งอยู่เรียงรายตลอดแนว

“เธอสองคนยังไม่มีรูป ก็แวะถ่ายรูปกันก่อนแล้วกัน”

แทฮี บอกเรนนี่กับเจนจิรา  สองหนุ่มเดินนำสาวๆ ไปที่ตู้ถ่ายรูปอัตโนมัติ (เป็นห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ กว้างประมาณ 120 ซม ยาว120 ซม สูงประมาณ 200 ซม.  ที่หน้าตู้มีปิดป้ายราคาไว้  $ 5 ($1=22.-บาท) 

(ใช้โดยหยอดเหรียญแล้วถ่ายรูปตัวเอง โดยทำตามโปรแกรมที่ติดตั้งไว้แล้ว)  เมื่อได้รูปกันแล้ว  ก็เดินตามกันไปบนถนน White Horse ไม่ไกลนักก็ถึง ห้องสมุด สองหนุ่มช่วยแนะนำ สี่สาวสมัครเป็นสมาชิกของห้องสมุด อธิบายเกี่ยวกับการใช้ห้องสมุดต่างๆ  บริการเสริมต่างๆ เช่นการจองคิวหนังสือต่อจากคนอื่นที่ถูกยืมไปก่อนหนังสือที่มีอยู่ที่สาขาอื่นๆ  ซึ่งสามารถตรวจค้นหาได้จากคอมพิวเตอร์ของห้องสมุดสาวๆ พากันชอบใจกับระบบเทคโนโลยีที่ล้ำหน้ากว่าที่เคยใช้ที่เมืองไทย ต่างแยกย้ายกันลองค้นหาหนังสือจากคอมฯ กันคนละตัว  เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว  ใกล้เวลาห้องสมุดจะปิดแล้ว  จึงได้ชวนกันไปขึ้นรถไฟ แยกย้ายกันกลับที่พัก  สันติ นิสา และวารีถึงก่อนลงก่อน ส่วนแทฮี เจน เรนนี่ นั่งต่อไปอีก ทั้งสามคุยกันสนิทสนมมากขึ้น ถึง Camberwell  แทฮี ลงที่นี่แยกกลับที่พักไป  คงเหลือเจนจิรากับเรนนี่ เดินทางต่อไปลงที่สถานี  Hawthorn เพื่อกลับที่พักเช่นกัน 

*-*-*

*วันเทขยะ...

 หน่วยงานที่รับผิดชอบเรื่องเก็บขยะ (เทศบาล) จะส่งจดหมายแนบตารางเวลาประจำเดือน ระบุวันที่จะมาเก็บขยะ แจ้งประชาชนในเขตรับผิดชอบได้ทราบล่วงหน้า จะได้มีการจัดแยกขยะออกเป็นจำพวกที่  รีไซเคิลได้ เช่นหนังสือ ขวดพลาสติก และของเน่าเสีย แล้วให้แต่ละเจ้าของบ้านเข็นถังขยะ และขยะที่แยกแล้วของตน นำไปวางรอไว้ ข้างถนน  อย่างช้าก่อนเช้ามืดวันที่รถขยะจะมาขน  เพราะรถขยะจะมาเก็บตามวันที่ ที่ได้แจ้งไว้ในเวลาก่อนสว่าง...ก่อนที่ประชาชนจะออกมาทำงานกัน…และ..ก่อนที่ รถราจะติด ....บ้านเมืองเขาจึงมีระเบียบ...และสะอาดเรียบร้อย      

*-*-* 

**

คำ..ขออภัย..(หรือข้อแก้ตัวล่ะเนี่ย..!)

...จาก

ความคิดเห็นที่ 9
ธนาคารออมจุ๊บ วันที่ : 21/07/2009 เวลา : 12.28 น.

...เอาข่าวอาชญากรรมไปห่อขยะ...

เนื่องจากผู้แต่งอยากให้เนื้อหาของนิยาย สั้นและกระชับ ไม่เยิ่นเย้อเป็นที่รำคาญนัก เลยค่อนข้างจะรวบคำพูดให้สั้นลง

ข่าวอาชญากรรมที่วางทิ้ง..>>เป็นหนังสืออ่านแล้วที่คนอ่านต้องการทิ้งทั้งเล่ม (ไม่ใช่ห่อขยะ..)  โดยเขาเอาเล่มที่มีปกดังกล่าววางอยู่ด้านบนหนังสือเล่มอื่นๆ ที่มัดเรียบร้อยไว้ด้วยกัน ไปวางรอให้เจ้าหน้าที่เก็บขยะมาเก็บ แต่ว่าบังเอิญมีคนที่ผ่านไปทางนั้นเห็นซะก่อน จึงถูกโทรศัพท์ไปแจ้ง..เจ้าหน้าที่จึงได้มาตักเตือน

ขอบคุณ..**คุณ ธนาคารออมจุ๊บ ..มากค่ะ

***

ตอนที่ 39

http://www.oknation.net/blog/konlangkow/2009/08/27/entry-1

**