 ถักทอรอรักภักดิ์กวีความห่วงใย ในสายลม พรหมแห่งรักรอทอถัก ปักชีวิต ลิขิตให้ไฟลุกโชน โยนชีวิต ติดหัวใจมีมอบให้ ใครที่ซึ่ง ซึ้งทุกทีจึงลำเลียง เสีียงคำหวาน สานภาษาจึงร้อยมา ผ่านม่านฟ้า หาที่นี่ี่จึงออดอ้อน ตอนรักกัน ฉันยินดีจึงมากมี กี่บทกลอน วอนหัวใจรักเรียงร้อย คอยแต่เธอ เพ้อมาหารักนำพา ให้ไหวหวั่น วันสดใสรักแรกเริ่ม เติมเต็มต่อ รอเธอไงรักคือใจ มีมอบให้ ใช่ไหมเธอ*******************บทกลอน....อันอ่อนไหว....
|