http://www.oknation.net/blog/lamjuan/2012/05/27/entry-1

        จากเอนทรี่ ที่แล้วพูดถึงเรื่องแก้กรรม

 มีหลายท่านมาแสดงความเห็นไว้ 

ผมเห็นว่ามีเรื่องที่จะต้องคุยถึงเรื่องกรรมอีกมาก 

จึงขอตั้งหัวข้อที่จะคุยขึ้นใหม่อีกเรื่องหนึ่งว่า

 "อย่ามัวไปคิดว่ากรรมเป็นเรื่องเฉพาะตัว"

คำว่ากรรมนั้นมีทั้งกรรมดี กรรมชั่ว วันนี้จะขอคุยถึงกรรมชั่วก่อน

 กรรมชั่ว คืออะไร?

 ผมจะไม่พูดภาษาแบบ พระให้ยากล่ะ  ว่ากันแบบชาวบ้านง่ายๆเลย

กรรมแปลว่าการกระทำ

กรรมชั่ว ได้แก่ การกระทำที่ก่อให้เกิดผลเสีย ผลร้าย

เหตุที่จะทำให้คนเราก่อกรรมชั่วได้มันมีอยู่สามอย่างครับ

อย่างแรกเกิดจากความโลภ      ความโลภก็คือความอยากได้ไม่รู้จักพอ

เมื่อไม่รู้จักพอก็จะทุจริต คดโกง เอาเปรียบ...สารพัดกรรมชั่วจะเกิด

อย่างที่สองเกิดจากความโกรธ  คนเราเมื่อโกรธก็ก่อกรรมชั่วได้ มากมาย

ฆ่ากัน ทำร้ายกันก็เพราะความโกรธ

อย่างที่สามเกิดจากความไม่รู้ คนเราทำกรรมชั่วได้มากมายหลายอย่างเพราะไม่รู้ 

ไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่นั้นคือสิ่งที่ผิดหรือสิ่งที่ไม่ดี  ถ้ารู้ก็คงไม่ทำ

ที่ผมจั่วหัวเรื่องไว้ว่า อย่ามัวไปคิดว่ากรรมเป็นเรื่องเฉพาะตัว

เพราะเราอาจเคยได้ยินคำสอนมาว่ากรรมเป็นเรื่องเฉพาะตัว

ของใครของมัน ใครทำกรรมอะไรไว้ก็ได้รับผลกรรมนั้นไปเอง

ผมไม่เถียง ว่าใครทำกรรมใดไว้ก็ต้องรับผลกรรมนั้น

แต่ผมอยากให้สังเกตว่า ถ้าเรามัวคิดว่ากรรมใครกรรมมันไม่เกี่ยวกับเรา

ใครก่อกรรมใด  เดี๋ยวก็ได้รับผลเอง  อะไรจะเกิดขึ้น

ขอยกตัวอย่างให้เห็นง่ายๆจากเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น

คนเขาโกรธกัน ยิงปืนเข้าไปในรถเมล์

คนก่อกรรมคือคนยิงปืน

ผลของการก่อกรรมนี้คือ คนขับรถเมล์ ตาย

เห็นหรือยังว่า กรรมมันไม่ได้มีผลแต่เฉพาะผู้ทำ ยังส่งผลถึงคนอื่นด้วย

ไม่ว่าใครจะก่อกรรมอะไร มันย่อมมีผลถึงคนอื่นด้วยเสมอ

เราตัดไม้ทำลายป่าที่บ้านเรา  คนเขาก็เดือดร้อนกันทั้งโลก

ดังนั้นนอกจากเราจะไม่ก่อกรรมชั่วแล้ว เรายังต้องช่วยกันระวังอย่าให้คนอื่นก่อกรรมชั่วด้วย

การระวังป้องกันไม่ให้ทั้งตัวเราและผู้อื่นก่อกรรมชั่วก็ต้องไปดูมูลเหตุที่ทำให้คนทำชั่วเป็นเรื่องๆไป

มูลเหตุให้คนทำชั่วอย่างแรกก็คือความโลภ เราจะป้องกันไม่ให้คนทำชั่วเพราะเหตุนี้ก็ต้องให้คนไม่โลภ  เราบอกกันว่า อย่าโลภ อย่าโลภๆๆๆๆๆๆ แล้วมันได้ผลไหม?

ผมได้ยินคำว่าอย่าโลภ มาตั้งแต่เล็กจนโตไม่รู้กี่สิบปี ไม่เห็นมีใครฟังใคร

การที่จะทำให้คนไม่โลภ มันต้องไม่สร้างเงื่อนไขให้คนโลภ

เราชื่นชมคนรวย  รังเกียจคนจน  อย่างนี้มันเป็นเงื่อนไขให้คนโลภ

เราอวดร่ำอวดรวย  โดยไม่แสดงให้เห็นว่ากว่าจะร่ำรวยมาได้เราต้องมุมานะพยายามขนาดไหน คนเห็นเข้าก็อยากรวยบ้าง เกิดความโลภ

พระเทศน์สั่งสอนคน ว่าอย่าโลภ  แต่ท่านไม่ได้เป็นตัวอย่างของความสมถะใครจะเชื่อท่าน

มีอีกหลายเรื่องที่บางทีเราทำไปโดยไม่รู้ตัวว่าเราไปสร้างเงื่อนไขให้คนเกิดความโลภ

ผมเคยเขียนไว้เรื่องหนึ่ง http://www.oknation.net/blog/lamjuan/2012/02/14/entry-1

มูลเหตุที่ทำให้คนทำชั่วอย่างที่สองก็คือ ความโกรธ เรื่องนี้วิธีป้องกันก็คือพยายามอย่าโกรธใครง่ายๆ และพยายามอย่าทำหรือพูดอะไรที่จะเป็นเหตุให้ใครโกรธเรา และพยายามอย่าสร้างเรื่องให้คนโกรธกัน  อาจไม่ใช่เรื่องง่าย แต่บอกแล้วไงให้พยายาม

มูลเหตุที่คนทำชั่วอย่างที่สามก็คือ ความไม่รู้ คนเราทำชั่วเพราะไม่รู้มากมายเหลือเกิน

ไม่รู้ข้อมูล ไม่รู้ข้อเท็จจริง ไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวทำนั้นจะเกิดผลร้าย

วิธีการป้องกันการทำชั่วจากมูลเหตุนี้ก็คือ เราต้องหาความรู้ และต้องให้ความรู้แก่คนไม่รู้

คนที่ไปลงคะแนนเลือกนักการเมืองที่ชั่วร้ายเข้าไปบริหารประเทศ เพราะเขาไม่รู้

ทำให้บ้านเมืองเดือดร้อนเสียหายเป็นการก่อกรรมชั่วเพราะไม่รู้

เขากำลังจะสร้างเขื่อนกัน เราก็ต้องหาความรู้ว่ามันจะให้ผลดีหรือผลร้ายกันแน่

ถ้ามันให้ผลร้ายก็แปลว่า การสร้างเขื่อนนั้นเป็นกรรมชั่ว 

คนที่ไปสนับสนุนการสร้างเพราะเขาไม่รู้  เป็นการทำชั่วเพราะไม่รู้

อาจมีคนสนับสนุนการสร้างทั้งๆที่รู้ว่ามันมีผลร้ายมากกว่าผลดี

แต่ตนเองมีผลประโยชน์แอบแฝงอยู่  อย่างนี้ทำชั่วเพราะโลภ

มีความพยายามออกกฎหมายใช้ชื่อว่าปรองดอง

เราก็ต้องศึกษาดูว่ามันให้ผลดีหรือผลร้ายต่อบ้านเมืองกันแน่

ถ้ามันให้ผลร้ายต่อบ้านเมือง การออกกฎหมายนี้ก็ถือเป็นการก่อกรรมชั่ว

ใครที่สนับสนุนกฎหมายนี้เพราะไม่รู้ก็เป็นการก่อกรรมชั่วเพราะไม่รู้

แต่ใครที่สนับสนุนทั้งๆที่รู้อยู่ว่ามันจะเป็นผลร้ายต่อบ้านเมือง

แต่ตัวเองมีผลประโยชน์แอบแฝงอยู่ เป็นการทำชั่วเพราะโลภ

ก่อนจบเรื่องนี้ขอให้ข้อสังเกตคำว่า “กรรมชั่ว”ไว้อีกนิด

คำว่ากรรมที่แปลว่า การกระทำนั้น ย่อมหมายถึงการ งดเว้น ไม่ทำด้วย

อย่าไปเข้าใจว่า เราอยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรเลย จะไม่เป็นการก่อกรรม

ถ้าเรามีหน้าที่ต้องทำ  แต่เราไม่ทำ ก็ถือเป็นการก่อกรรมด้วย

 ตัวอย่างเช่น

เราเป็นแม่ มีหน้าที่เลี้ยงดูลูก แต่เราไม่ทำอะไรทั้งนั้นอยู่เฉยๆ ปล่อยให้ลูกอดนม หรือคลานไป ตกน้ำตายอย่างนี้ จะมาบอกว่าฉันอยู่เฉยๆ ฉันไม่ได้ก่อกรรมอะไรไม่ได้

เวลานี้บ้านเมืองเกิดวิกฤต มีปัญหามากมาย  ท่านก็ลองสำรวจตัวเองดูว่า

เรามีหน้าที่อะไรที่จะช่วยให้บ้านเมืองรอดพ้นภัยอันตรายได้บ้าง

ถ้านั่งอยู่เฉยๆ ปล่อยให้บ้านเมืองพังไปต่อหน้า 

อย่ามาบอกเชียวนาว่า  ฉันไม่ได้มีส่วนทำให้บ้านเมืองพัง

เพราะการนิ่งเฉย ไม่ทำหน้าที่ ก็ถือเป็นการก่อกรรมชั่วแบบหนึ่งเหมือนกัน