( ตอนเขียนเรื่องนี้ยังไม่มีภาพประกอบ เพิ่งไปเจอเจโพสท์ภาพนี้พร้อมข้อความว่า "ชีวิตมีอุปสรรคเสมอ" ขอถือวิสาสะ นำภาพมาประกอบเรื่องนี้ด้วยเลย)    

      หลังจากที่ตกเป็นข่าวเรื่องเปิดตัวว่าคบหากับ เมย์ พิชญนาฏ

เจก็เจอกระแสมากมายทั้งที่เชียร์ และที่เป็นห่วงเป็นใย

เห็นจากคลิปบางรายการพิธีกรถึงกับแสดงอาการปรามาสเอาดื้อๆ เช่นบอกว่า

 “เทย่า โรเจอร์ก็ยังได้แฟนเป็นนักฟุตบอล แต่นั่นนักฟุตบอลน่ากินไง”

(พูดแค่นี้แล้วก็ละไว้...หมายความว่าอย่างไรก็คิดดู)

พิธีกรรายนี้เขาดูมั่นอกมั่นใจว่าเขารู้จักสนิทสนมกับเมย์ดี สุดท้ายเขาก็สรุปว่า”เดี๋ยวก็เลิกกัน”

              ผมไม่รู้จักเมย์หรอก ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเป็นคนอย่างไร

แต่ผมรู้จักเจ  เพราะเขาเป็นหลาน  วันนี้ก็ขอปอกเปลือกหลานให้ฟังหน่อย

ทำไมถึงใช้คำว่าปอกเปลือก  ก็ขอสมมุติอย่างนี้ครับว่า

ถ้านับว่า ความเป็นนักฟุตบอลทีมชาติ และทรัพย์สินเงินทองที่เจมีเป็นเปลือก

เราลองปอกเปลือกเหล่านั้นออกไป  แล้วดูซิว่าเจจะเหลืออะไร

เมสซี่เจ ก็จะเป็น “ไอ้เจ” เด็กตลาดสามพราน หลานตาเจียก คนธรรมดาๆคนหนึ่ง

แล้วเป็นไง เจยังจะมีคุณค่าอะไรให้น่ารักอีกมั้ย?

ใครที่ไม่รู้จักอาจตอบว่า ถ้าอย่างนั้น ก็คงไม่มีค่าอะไรแล้ว

ไม่แปลก ถ้าคนจะคิดอย่างนั้น

แต่ในฐานะที่ผมรู้จักเจ  ผมขอยืนยันว่า  เจมีคุณค่าที่ซ่อนอยู่ข้างใน ไม่น้อยไปกว่าเปลือกนอก

เจเป็นเด็กบ้านนอกที่ซื่อใส จริงใจและจริงจัง

ไม่ใช่ความซื่อสัตย์และความจริงใจดอกหรือ ที่มนุษย์ทุกวันนี้ตามหากันอยู่

ผมไม่แปลกใจหรอกว่าทำไมพิธีกรรายการนั้นถึงพูดแบบนั้น

คนที่ชอบ หรือนิยมอะไรแต่เพียงเปลือกๆ ไม่มีวันเข้าใจหรอก

ไม่มีวันรู้หรอกว่าสิ่งที่เจมีนั้นมันมีค่าขนาดไหน  ก็ตามล่าหาเปลือกกันต่อไป

และที่ทำเป็นอวดรู้ดีบอกว่า “เดี๋ยวก็เลิกกัน” แบบนี้ใครก็เดาได้

คนเขาคบหาดูใจกัน มันก็มีอยู่สองช้อยส์เท่านั้นคือ เลิกกับไม่เลิก  เดาไปไม่ผิดมันก็ถูก 

เมื่อพูดถึงเรื่องเลิกไม่เลิกก็ขอให้ข้อสังเกตเรื่องชีวิตคู่  เพื่อให้คนที่ตามหารักแท้ได้เข้าใจกันเสียหน่อยตรงนี้ว่า

ความรักแท้นั้นไม่ได้เกิดจากความตั้งใจ หรือคำมั่นสัญญาใดๆทั้งนั้น

บางคนตั้งใจว่าจะรักคนนี้คนเดียวไปจนตาย  ตอนแต่งงานก็เชิญสักขีพยานมามากมาย

แต่พออยู่ด้วยกันได้ไม่นาน ก็ไม่ไหว รู้สึกว่าความรักมันหดหายไปทุกที  พยายามอย่างไร ก็รักษาไว้ไม่ได้

สุดท้ายก็ต้องเลิกกัน

แต่บางคนมาอยู่ด้วยกันก็ไม่คิดจะจริงจังอะไร  อยู่กันไปงั้นๆ

แต่ยิ่งอยู่กันไป ก็ยิ่งรู้สึกว่าขาดกันไม่ได้

ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะว่า ความรักมันบังคับกันไม่ได้

อย่าว่าแต่คนอื่นมาบังคับเลย  แม้กระทั่งตัวเราเอง เราก็บังคับใจเราให้รักหรือไม่รักใครไม่ได้

จะอยู่กันได้หรือไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ว่า เราอยู่กับเขาแล้วเรามีความสุขไหม?

ถ้าอยู่กับเขาแล้วเรามีความสุขเราก็รักเขาอยากอยู่กับเขา

ฝ่ายเขาก็เช่นกันอยู่กับเราแล้วเขามีความสุขไหม ถ้ามีเขาก็รักเราอยากอยู่กับเรา

ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขอยู่ฝ่ายเดียว อีกฝ่ายต้องทน อย่างนี้อยู่กันไม่ได้หรอก

บางคนเขาก็เริ่มต้นด้วยการรักเราจริงๆ ไม่ได้หลอก แต่พอคบหากันไปนานๆแล้ว

เขาก็เพิ่งรู้ว่าเขาไม่ได้ชอบแบบที่เราเป็น หรือไม่เราก็เพิ่งรู้ว่าเราไม่ได้ชอบแบบที่เขาเป็น มันก็จบ

แล้วจะรู้ได้อย่างไรล่ะว่าใครรักเราจริงหรือไม่

วันเวลาจะให้คำตอบกับเราเองว่า เรารักใครจริงหรือเปล่า หรือใครรักเราจริงหรือเปล่า

สำหรับเจ หนูทำถูกแล้วที่เดินไปตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ

ชอบใครก็บอกไปตรงๆว่าชอบ

          ซื่อใส จริงใจและจริงจัง...เป็นภาพที่งดงามมาก ลุงชื่นชมในตัวหนูจริงๆ

ขอให้เบิกบานอยู่ในโลกของความรักที่งดงามและมีสมาธิในการฝึกซ้อมต่อไป

ขอเป็นกำลังใจให้    (ลุงโต้ง ๑๔ มิ.ย. ๕๙)