อนิจจา..... สถาปนึก

26 มิ.ย. 2550

 “ น้อง ! แบบอาคารโรงฝึกงาน4000ตารางเมตร งบฯ 21ล้าน ที่พี่ให้เขียนแบบเสร็จหรือยังล่ะ?” หัวหน้าหน่วยงานของผมทวงถามถึงงานที่มอบหมายด้วยวาจาเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

“ยังเลยครับ ผมเพิ่ง สเกตซ์แปลนหาพื้นที่ใช้สอยลงพื้นที่ที่กำหนดให้ได้อยู่ครับ”  ผมตอบพลางนึกในใจว่า ห้าหกวันนี่จะให้เสร็จ เลยหรือ 3เดือนยังไม่รู้จะเสร็จหรือเปล่า มันไม่ใช่แค่เขียนแบบนะเจ๊ มันทั้งสำรวจ ค้นคว้าและออกแบบเลยนะ โอ๊ะ!อย่าครับ! อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่า หน่วยงานผมมีหน้าที่ทางออกแบบเขียนแบบ ผมเป็นครูครับ คงไม่ต้องบอกว่าหัวน้าผมเป็นอะไร

“ ไม่ป็นไร น้องหยุดเอาไว้ก่อน พรุ่งนี้ผอ.เชี่ยววิช เพื่อนพี่ที่อยู่กรุงเทพ เขาเป็นนักออกแบบเขาจะมาช่วยออกแบบให้ เขาเก่งเรื่องอย่างนี้” เอ! เพื่อนพี่เป็นนักออกแบบแล้วเรา เป็นอะไรวะเนี่ย อ้อ!เป็นครูไง ลืมไป

27 มิ.ย. 2550

“อ้าวอาจารย์ ปื้ดไปไงมาไง?” ผมทักครูจากวิทยาลัยเทคนิคแห่งหนึ่ง(ในกรุงเทพฯ ) ที่หน้าตึกอำนวยการของวิทยาลัยผม  เขาจบจากสถาบันเดียวกับผม แต่คนละคณะ และคนละสาขา คนละรุ่น เขารุ่นน้องผมหลายปี แต่เคยเป็นวิทยากรสอนผมเรื่อง การเขียนแบบด้วย โปรแกรมออโต้แคด

“หวัดดีครับ ผมมากับนายเก่า พอดีเขาจะให้มาช่วยออกแบบอาคาร อ้าว!อาจารย์สอนอยู่นี่เหรอ?” เขาถามผมอย่างค่อนข้างประหลาดใจ

“ครับ ผมเป็นหัวหน้าแผนกออกแบบ และผู้ช่วยงานอาคารสถานที่อยู่นี่มา 11 ปีแล้ว”

 “ เฮ้อ! นี่ขนาดไม่ได้อยู่ด้วยกันกะแก แล้วนะเนี่ย งานผมก็กำลังยุ่งเชียว เพิ่งโทรมาตาม ก็ออกเดินทางมาเมื่อเช้ามืดนี่เอง”เขาพูดถึงคนที่ทำให้เขาต้องเดินทางมาถึงที่นี่

จากนั้นเราก็คุยกันเรื่องสัพเพเหระ จนกระทั่งนายผม และนาย(เก่า)เขาเรียกเข้าประชุม นายผมให้ผมเตรียมข้อมูลสำรวจพื้นที่ งานที่มีทั้งหมดที่ได้ทำไว้ แล้วเราก้ออกเดินสำรวจพื้นที่ด้วยกัน

“โอ้ว! พื้นที่ติดถนนอย่างนี้ก็ดีเลยซิ เอาตัวอาคารไว้ข้างหน้าเลยติดถนนเลย มันจะได้สง่า เลี้ยวรถเข้ามาจอดเทียบเหมือนโรงแรมเลย แล้วเอาข้างหลังไว้ทำที่จอดรถ เอ้าเฮ้ยปื้ดลื้อวัดพื้นที่“ ผอ.นักออกแบบชี้โบ้ ชี้เบ้หลังจาก โชว์วิสัยทัศน์ แล้วครูปื้ดก็ลงมือวัดด้วยสายวัด

“ เอ่อ! ,มันจะดีหรือครับ ผมว่าเราทิ้งสเปซ ไว้ข้างหน้าสักนิดไม่ดีหรือครับ จะงามกว่าแล้วไหนจะเทศบัญญัติเรื่อง ระยะถอยร่นอีก”ผมแย้งเสียงอ่อยๆ 

“มันจะไปงามได้ไง แล้วอาคารหลวงด้วยเราจะทำยังไงก็ได้ ทำไมตึกแถวฝั่งตรงข้ามเขาทำได้ล่ะเดี่ยวอาจารย์ปื้ดเขาเขียนแบบออกมาให้ดู งามไม่งามก็จะเห็นเอง รึว่าไงครูศิลป์?” ประโยคสุดท้ายที่เขาเหน็บแนมผม ตอกย้ำเข้าจุดเจ็บอย่างจัง แต่ก็ยังไม่วายเข้าข้างตัวเอง

“แม่งเคยเห็นทัชมาฮาลรึเปล่าวะ ปราสาทนครวัดก็ได้ พระบรมมหาราชวังอีก ”ผมนึกในใจถึงสถาปัตยกรรมเด่นๆ หรือแม้แต่ห้างสรรสินค้าชั้นนำก็ตามอาคารเหล่านี้จะต้องมีพื้นที่ว่างด้านหน้า พอสมควร เป็นระนาบนอน หรือมีเส้นนำสายตาไปยังระนาบตั้งที่จะหยุดสายตาเราไว้ซึ่งก็คือตัวอาคารนั่นเอง อีกอย่างเราจะได้เห็นภาพรวมทั้งอาคารได้ แต่จะมีประโยชน์อะไร เรามันครูศิลป์ ไม่ใช่ครูช่าง ถึงจะเป็นศิลปกรรม สาขาการออกแบบก็เหอะ

ก.ค. 2551

ผมปรึกษางานพัสดุและอาคารสถานที่ ว่า ตกลงหัวหน้าหน่วยงานให้ใครทำแบบ ถ้าให้ผมทำ คำสั่งมอบหมายงานออกหรือยัง ผมจะได้ไปติดต่อวิศวกรให้คำนวณแบบโครงสร้าง ไม่มีคำสั่งผมจะไปขอความร่วมมือใครได้ อีกอย่างผมเซ็นแบบเองไม่ได้นะครับ ถึงแม้จะจบจากคณะสถาปัตยกรรม ก็ไม่ใช่สาขาสถาปัตยกรรมหลัก  ไม่มีใบอนุญาต เซ็นแบบสถาปัตยกรรมไม่ได้ และแม้ว่าจะมีวุฒิทางการจัดการง่านก่อสร้างอีกใบก็ใช่ว่าจะได้รับอนุญาตให้เป็นวิศวกรเซ็นแบบวิศวกรรมโครงสร้างได้ คนละเรื่องกัน   คำตอบที่ได้รับคือ

“เห็นท่านว่าได้แบบมาแล้ว” ผมโล่งอก คิดในใจว่า ผอ.นักออกแบบและครูช่างเทคนิคสถาปัตย์ คงออกแบบให้เสร็จสรรพแล้ว

ส.ค. 2551

ผมโดนทวงแบบอีกครั้ง จากงานพัสดุและอาคารสถานที่

 “อ้าวก็ไหนว่าได้แบบแล้ว”ผมงง

“จริงๆน้อง ท่านตอบอย่างนี้จริงๆพี่ยังจำท่าทางที่แกทำได้เลย” แกเล่าพร้อมทำท่าทางประกอบ

“แต่พอท่านทวงพี่ พี่ถามท่าน ท่านก็ว่าไม่เคยตอบอย่างนั้น ท่านโกรธใหญ่เลย พี่ก็งงว่ะ”

สรุปว่า ผมก็ไม่ได้ทำ ผอ.นักออกแบบและครูช่างเทคนิคสถาปัตย์ ก็ไม่ได้ทำ

“เออ! ทำไมถ้าท่านให้น้องทำแล้วยังไปเอาคนอื่นมาอีกล่ะ เขาเป็นนักออกแบบมืออาชีพเขาคงงานหนักเนาะ จะมีเวลามาทำงานให้เราได้ไง? เอ! เขาจบอะไรมากันทำไมถึงเป็นนักออกแบบได้ เผื่อจะส่งลูกไปเรียน” พี่ จนท.งานพัสดุและอาคารสถานที่ถามเปรยๆ

“อ๋อ! คนหนุมผิวคล้ำน่ะ แกจบลาดกระบังรุ่นน้องผม จบสายครู ครุศาสตร์อุตสาหกรรม ครุ ถาปัด  ”

“อ้าวเหรอ จบที่เดียวกันหรอกเหรอ” แกมีท่าทีตกใจ

“ครับ ลาดกระบังเหมือนกันแต่ผมจบคณะสถาปัตย์สายตรง  ภาคฯสถาปัตยกรรมภายใน”

“แล้วอีกคนล่ะ ที่เป็นผอ.น่ะ” แกยังไม่ลืม

“อ๋อ!ผมเช็คประวัติจากเน็ตแล้ว แก จบก่อสร้าง-โยธาครับ”

“กูว่าแล้ว โฮะๆๆ... อนิจจัง อนิจจา สถาปนึก ทั้งเพ มึงด้วย” แกหัวเราะร่วน ผมไม่รู้ว่าแกตลกอะไรกันนักกันหนา

หมายเหตุ..... ตัวละครทั้งหมดใช้ชื่อสมมุติ กรุณาอย่าจริงจัง

( แต่เรื่องน่ะ เรื่องจริงครับ)