“คอรัปชั่น.”...รากเหง้าแห่งปัญหาทั้งมวล...ที่ทุกคนควรตระหนัก

หากกล่าวถึงคำว่า”คอรัปชั่น” หลายคน (ส่วนมาก) อาจจะมองว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับภาครัฐและความมั่นคงของประเทศ ผมเห็นด้วยกับความคิดที่คิดว่าการคอรัปชั่นส่งผลต่อความมั่นคงระหว่างประเทศ  แต่ต้องการจะเปลี่ยนมุมมองของหลายท่านว่าการคอรัปชั่นไม่ใช่เป็นเพียงส่วนของรัฐเท่านั้น  เนื่องจากคำว่า”คอรัปชั่น”  อาจหมายถึงการทุจริต การฉ้อโกง ฉะนั้นการ”คอรัปชั่น” แท้จริงแล้วเกิดขึ้นในสังคมทุกสังคม  อาจเกิดตั้งแต่สังคมระดับครอบครัวไปจนถึงระดับโลกเลยที่เดียว

เมื่อกลับย้อนไปดูในอดีตตั้งแต่ผมจำความได้มาจนถึงสังคมไทยในปัจจุบัน  น่าใจหายเป็นอย่างยิ่งที่ปัจจุบันสังคมไทยรวมถึงสังคมโลกเสื่อมโทรมไปทุกที “การคดโกง”  เกิดขึ้นแม้กระทั่งเด็กตัวเล็กๆ เด็กที่น่าจะเป็นผ้าขาวที่บริสุทธิ์  แต่ก็ยังมีความทุจริตเกิดขึ้น  แค่พฤติกรรมการกินขนมของเด็กๆ ก็ยังเอาเปรียบกัน  ลองมองต่อไปสิครับว่าแล้วเมื่อเขาโตขึ้นเขาจะเป็นคนเอารัดเอาเปรียบในสังคมขนาดไหน  ผมเคยซื้อของในเซเว่น แล้วพบเด็กชายวัยเพียงประมาณ 7 ขวบคนหนึ่ง  กำลังหยิบขนมห่อละ 5-10 บาท ประมาณ 2-3 ห่อ ใส่ในเสื้อ เด็กคนนี้ถูกพนักงานจับได้ ด่าว่าโวยวายแล้วแจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจมาดำเนินคดีความ  ในขณะที่หลายคนกำลังประณามเด็กคนนั้น  แต่ผมเองรู้สึกสงสารอย่างบอกไม่ถูกเพียงขนมแค่ไม่กี่บาท ที่เด็กคนนั้นทำลงไปดูแล้วน่าจะเป็นเพราะความหิวโหย ผมไม่ทราบว่าครอบครัวของเด็กคนนั้นเป็นอย่างไรหรือเด็กคนนั้นมีครอบครัวหรือไม่  แต่เด็กคนนั้นก็ได้ชื่อว่าเป็นเด็ก “ขี้ขโมย”  ไปเสียแล้ว  แล้วผู้ใหญ่ล่ะครับ...มีบทบาทต่อพฤติกรรมเหล่านี้ของเด็กๆ อย่างไร  หรือว่าแท้ที่จริงแล้วผู้ใหญ่นั่นแหละ! ที่เป็นต้นแบบต่อพฤติกรรมเหล่านี้ของเด็กๆ

ปัญหาเด็กๆ เหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงปัญคนกลุ่มใหญ่ในสังคม  ไม่ว่าปัญหาการเมือง  ปัญหาเศรษฐกิจ  หรือปัญหาใดๆ ก็ตาม หากวิเคราะห์จริงๆ แล้วก็ล้วนเกิดมาจากการ “คอรัปชั่น” กันทั้งนั้น  ตั้งแต่ปัญหาเล็กๆ อาจเป็นปัญหาในครอบครัว เช่น สามีนอกใจภรรยา ลูกขโมยเงินพ่อแม่ ปัญหาในโรงเรียน เช่น นักเรียนทุจริตในการสอบ ครูรับสินบนจากผู้ปกครองเพื่อคะแนนของนักเรียน  ปัญหาในชุมชน  เช่น พ่อค้าแม่ค้าขายของเกินกว่าราคา  ปรับตาชั่งเกินจริง  ปัญหาระดับภาครัฐหรือประเทศชาติ เช่น นักการเมืองทุจริตการเลือกตั้ง  การคดโกงงบประมาณแผ่นดินรูปแบบต่างๆ ลองมองดูสิครับว่าทุกปัญหาล้วนส่งผลกระทบอย่างต่อเนื่องต่อปัญหาสังคมรูปแบบต่างๆ อย่างปฏิเสธไม่ได้

การแก้ปัญหาเหล่านี้ผมมองว่าเราควรแก้ปัญหาตั้งแต่ต้นเหตุ  โดยเริ่มจากการป้องกันเป็นลำดับแรก  การป้องกันนี้ทำได้อย่างไร  ต้องเริ่มจากตัวบุคคลครับ บุคคนั้นก็ต้องเริ่มปลูกฝังตั้งแต่วัยเยาว์ ดังคำกล่าวที่ว่า “ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก”   ซึ่งครอบครัวเป็นสังคมขนาดเล็กที่สุดที่จะช่วยปลูกจิตสำนึกของทุกชีวิตไม่ว่าจะเป็นค่านิยม  ระบบความคิด  ความเชื่อ  ทัศนคติ  โดยพ่อแม่นั้นต้องเป็นต้นแบบที่ดีที่จะบ่มเพาะลูกน้อยให้เจริญเติบโตขึ้นมาบนพื้นฐานแห่งความดี  และความถูกต้องตามบรรทัดฐานของสังคม

โรงเรียน  คือสถานศึกษาที่จะต้องมอบการศึกษา  วิชา ความรู้  ศีลธรรมอันดีงาม  ซึ่งมีบุคลากรในสถานศึกษาโดยเฉพาะ “ครู”  จะต้องเป็นแม่พิพ์ที่ดีให้เด็กเติบโตเป็นผ้าขาวที่ได้รับการแต่งแต้มอย่างสวยงามที่สุด  และระดับต่อๆ มาในสังคมทุกคนควรมีจิตสำนึกที่ดีที่จะสร้างประโยชน์แก่สังคม มากกว่าการหาประโยชน์ใส่ตน  เพราะความสุขต่างๆ ที่คุณได้รับจากการคอรัปชั่น นั่นเป็นเพียง ลาภ ยศ สรรเสริญ เพียงชั่วครู่ แต่หาความภาคภูมิไม่ได้เลย เช่นการทุจริตในการสอบ  คุณจดโพยเข้าไป คุณได้คะแนนมาก แล้วคุณภูมิใจในคะแนนนั่นจริงๆ หรือครับ  ลองคิดดูดีๆ ปัญหานี้เป็นปัญหาสำคัญที่ควรตระหนักและควรเร่งป้องกันและแก้ไขครับ ผมขอฝากข้อสุภาษิตบทหนึ่งไว้ให้ลองคิดกันนะครับว่า

เป็นมนุษย์เป็นได้เพราะใจสูง           ดั่งหนึ่งยูงมีดีที่แววขน

หากใจต่ำเป็นได้แต่เพียงคน                ก็เสียทีที่ตนได้เกิดมา

ใจสว่าง ใจสะอาด ใจสงบ                  หากมีครบควรเรียกมนุษา

เพราะทำถูก พูดถูก ทุกเวลา                เปรมปรีดา คืนวันสุขสันต์จริง

ใจสกปรก มืดมัว และร้อนเร้า                ใครมีเข้าควรเรียกว่าผีสิง

เพราะทำผิด พูดผิด จิตประวิง                แต่ในสิ่งนำตัวกลั่วอบาย

คิดดูเถิดถ้าใครไม่อยากตก                 จงรีบยกใจตนรีบขวนขวาย

ให้ใจสูงเสียได้ก่อนตัวตาย                 ก็สมหมายที่เกิดมาอย่าเชือนเอย

(เป็นสุภาษิตติดต้นไม้ตั้งแต่มัธยม ชอบครับจำได้ขึ้นใจ)