...ผืนดินอาบเลือด...

เป็นระยะเวลาอันยาวนานที่ภาพลักษณ์ของประเทศไทยไม่ได้รับความไว้วางใจจากชาวต่างชาติว่าเป็นเมืองอันสิวิไลเฉกเช่นในอดีต  ด้วยปัญหานานัปการของประเทศผนวกกับความแตกแยก  ไร้ความสามัคคีของคนในชาติ ต่างสร้างความสั่นคลอนแก่ความมั่นคงของประเทศขึ้นทุกที 

                ชาติไทยเคยได้รับความร้อนระอุที่สุด  จากการถูกเผาอาณาจักรอยุธยา  ปัญหาสำคัญเนื่องจากความแตกความสามัคคี  วันนี้ทุกคนในชาติกำลังรุ่มร้อนอีกครา  เมื่อไฟร้ายที่ลุกลามมาเป็นระยะเวลาอันยาวนานยังคงลุกโชนโชติช่วง  และยังไม่เห็นทีท่าว่าจะดับลงเมื่อใด

                ปัญหาความไม่สงบใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้  ไม่เพียงแต่ส่งผลกระทบต่อ ชาว 3 จังหวัดชายแดนภาค ใต้  หรือชาวใต้เท่านั้น  หากแต่ยังส่งผลต่อความสงบสุขทั้งร่างกายและจิตใจของชาวไทยทั้งประเทศ  ความสูญเสียและความเสียหายอันประมาณค่าไม่ได้ที่เกิดขึ้นกับ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้  มีคนไทยผู้กล้าหาฯและเสียสละมากมาย  ที่เป็นส่วนหนึ่งที่ต้องการเป็นน้ำในการดับไฟครั้งนี้  แต่น้ำที่ยิ่งรดไปก็เหมือนกับการสูญเสียทรัพยากรธรรมชาติอันมีค่าอย่างไร้ประโยชน์เมื่อเชื้อเพลิงยังคงทวีความรุนแรงคร่าชีวิตผู้บริสุทธิ์อย่างเลือดเย็น

                เมื่ออ่านข่าวหนังสือพิมพ์  ฟังข่าวจากวิทยุ  หรือดูโทรทัศน์  จะพบว่าทุกวันต้องมีข่าวความสูญเสียจากปัญหาความรุนแรงของ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้  เช่นตัวอย่างครูจูหลิง  ครูหญิงไทยผู้เสียสละ  เธอเป็นเด็กผู้หญิงคนนี้เกิดมาในครอบครัวยากจนแห่งจังหวัดเชียงราย ด้วยความเพียรพยายามในการเรียน ทำให้เธอประสบความสำเร็จ ได้เป็นบัณฑิตของมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง สมกับความตั้งใจนำมาซึ่งความปลาบปลื้มและภาคภูมิใจของพ่อแม่ที่ได้เห็นลูกสาวมีความก้าวหน้า ไม่ต้องลำบากเหมือนพ่อแม่ที่มีอาชีพเป็นชาวนา แต่การมาเป็นครูในจังหวัดนราธิวาสได้เพียงแค่ครึ่งปีก็ต้องมาเผชิญเคราะห์กรรมที่ร้ายแรงที่สุดในชีวิต  แม้บัณฑิตสาวหมาดๆ คนนี้จะเกิดมาตัวเล็ก ร่างกายบอบบาง แต่จิตใจกลับแข็งแกร่ง เปี่ยมไปด้วยอุดมการณ์แห่งความเสียสละ เธอรู้ว่าพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้มีปัญหาความไม่สงบมานานแล้ว คนจากต่างถิ่นต่างที่ไม่มีใครอยากไปอยู่ คนในพื้นที่ต่าง คนในพื้นที่เองก็ยังอพยพย้ายไปอยู่ที่อื่น การไปเป็นครูที่ อ.ระแงะ จ.นราธิวาส อาจต้องเจอกับสิ่งที่ไม่คาดคิดก็ได้ แต่ก็มองโลกในแง่ดีว่าคงไม่เป็นไร เมื่อมือจับชอล์ก เขียนบนกระดานดำ ปากก็ส่งเสียงพร่ำสอนให้นักเรียนมีความฉลาดและเป็นคนดี แล้วจะมีใครที่ไหนมาทุบตีทำร้ายครู   จิตใจที่เปี่ยมไปด้วยความรักเด็ก ต้องการใช้วิชาชีพครูตามที่ได้เรียนมาไปก่อประโยชน์ให้กับลูกหลานไทยที่แม้จะต้องเดินทางไกลเพียงคนเดียวจากบ้านเกิดที่อยู่เหนือสุดมายังใต้สุด ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นดินแดนที่อันตราย ครูจูหลิงไม่ได้มองเรื่องเงินเดือนค่าตอบแทนที่จะต้องมากมาย และดูจะเทียบกันไม่ได้เลยระหว่างเงินเดือนกับความเสียงภัยซึ่งอาจถึงขั้นเอาชีวิตไปแลกซึ่งมีตัวอย่างให้เห็นอยู่ตลอดเวลา

                นี่หรือคือผลตอบแทนของคนดี  มีความเสียสละ  มีอุดมการณ์ที่ควรจะได้รับ  เหยื่อผู้บริสุทธิ์อีกกี่คนที่ต้องสูญเสีย  ญาติพี่น้องของผู้ที่จากไปเล่าจะมีความรู้สึกเช่นไร  แล้วเมื่อไหร่ปัญหานี่จึงจะจบลงไปสักที่  เพียงแค่ผมได้อ่านข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ผมยังรู้สึกเศร้าใจ  หดหู่กับสิ่งที่เกิดขึ้น  ผมยังคาดการณ์ไม่ได้จริง ๆ ว่าหากผมตกอยู่ในสถานการณ์  หรือสิ่งแวดล้อมดังกล่าวผมจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร  หากผมต้องจากไป  หรือต้องสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก

                หากผมขอพรได้สักข้อ  ผมจะขอให้ชาวไทยทุกคนรักกัน  ประเทศไทยมีแต่ความสงบสุข  หากสิ่งศักดิ์สิทธ์มีจริงผมขอให้พรของผมเป็นจริงโดยเร็ว  คนไทยทุกคนจะได้มีแต่รอยยิ้ม  เด็กไทยทุกคนจะได้มีการศึกษาที่ดีมีโอกาสได้เผชิญกับโลกใบนี้อย่างกล้าหาญ