(เป็นเพียงภาพประกอบไม่เกี่ยวข้องกับเนื้องหาแต่อย่างใด)

 ไม่บ่อยนักที่จะรู้สึกถึงการเป็นผู้ถูกสื่อกระทำ เพราะตัวเองก็มีอาชีพผู้สื่อข่าว เสนอข้อเท็จจริงให้คนทั่วโลกได้รับรู้  ด้วยความมีจิตสำนึกจึงไม่เคยคิดจะใช้อาชีพทำร้ายชีวิตใคร   กระทั่งเมื่อเดือนที่ผ่านมา เรื่องสะเทือนใจกลับต้องมาเกิดกับคนใกล้ตัว .......โดยฝีมือของสื่อฉบับยักษ์ใหญ่ของเมืองไทย

ข้อเท็จจริงทุกอย่าง หลายคนรู้หลายคนทราบ แต่เพราะความแค้นส่วนตัว คนที่เรียกตัวเองว่า "ผู้สื่อข่าว" ใช้หน้าที่ผูกติดกับความแค้น เสนอข่าวเป็นเท็จออกสู่สายตาประชาชน ทำให้ชีวิตหน้าที่การงาน รวมถึงความรู้สึกของคนในครอบครัวสะเทือนกันทั่วหน้า

นี่เป็นบทความ จากความรู้สึกของนายตำรวจคนหนึ่ง ซึ่งเขียนออกมาจากความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจ

"ผมเป็นลูกคนเดียวของครอบครัว ตั้งแต่เล็กจนโตผมพยายามทำทุกอย่างให้พ่อแม่ได้ภูมิใจ ไม่เคยแม้ซักครั้งที่ท่านจะผิดหวังกับการกระทำของผม  เมื่อผมโตขึ้นผมเลือกที่จะสอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหาร  ซึ่งผมก็สามมรถแข่งขันกับนักเรียนทั่วประเทศฝ่าฟันเข้ามาศึกษาเล่าเรียนจนจบโรงเรียนนายเร้อยตำรวจรุ่น 54   วันจบการศึกษา ผมสอบได้ที่10 ของรุ่น จากนักเรียนกว่า400คน  "

และเป็นอีกหนึ่งความภาคภูมิใจ เมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระราชทานกระบี่ และตัวผมเองได้ให้คำปฏิญาณไว้อย่างชัดเจนว่า จะเป็นตำรวจที่ดีของพระมหากษัตริย์และประชาชน   แต่สุดท้ายสื่อกลับมาทำลายผม

ต่อมาไม่นานแม่ผมได้เสียชีวิตลง เหลือเพียงผมกับพ่อ  เรามีกันอยู่สองคน รวมถึงญาติพี่น้องที่มีไม่เยอะนัก  ผมตั้งใจมาตลอดว่าผมจะเลี้ยงดูพ่อเป็นอย่างดี จะไม่ทำให้พ่อต้องผิดหวังเสียใจในเรื่องใดๆ  กระทั้งวันที่หนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งได้ลงข่าวพาดหัวกล่าวถึงพฤติกรรมน่ารังเกียจของตำรวจอย่างผม  การเสนอข่าวทำให้ผู้เป็นพ่อของผมสะเทือนใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้  รวมถึงความรู้สึกของผมเองที่ต้องกล้ำกลืนอ่านเนื้อหาในข่าวที่แทบจะหาความจริงไม่ได้เลย 

ผมเสียใจแค่ไหน ก็ไม่ได้สักครึ่งหนึ่งงที่พ่อผมเสียใจ   หลังข่าวลงผมภวนาว่า ขอให้พ่อไม่ได้อ่าน ขอให้พ่อไม่ต้องรับรู้ข่าว แต่คำภวนาของผมไม่เป็นผล พ่อได้โทรศัพท์มาถามหาข้อเท็จจริงจากผม  และพยายามบอกให้ผมช่วยไปอธิบายความจริงให้สื่อรับรู้เพื่อทำการแก้ข่าว   หลังจากนั้นไม่เกิน 5 วัน สื่อฉบับเดิมยังคงเขียนโจมตีผมใน ”คอลัมม์หนึ่งของหนังสือพิมพ์เขา"

พ่อของผมอายุมากแล้ว หลังจากแม่เสียไป  และผมต้องเข้ามารับราชการในกรุงเทพ  พ่อของผมต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในต่างจังหวัด   ผมไม่สามารถรับรู้ว่าทุกวันนี้พ่อได้พูดคุยอะไรกับตัวเอง  พ่อผิดหวังเสียใจ กับการที่ลูกชายคนเดียวของพ่อมากแค่ไหน  อีกทั้งสายตาเพื่อนบ้าน รวมถึงคำถามต่างๆนาๆ ที่พ่อคงจะอึดใจมากที่ต้องอธิบายความจริงออกไป  เพราะคนเหล่านั้นได้รับรู้จากหน้าหนังสือพิมพ์ไปก่อนหน้าแล้วว่าผมแย่และเลวยังไง

" นอกจากนี้ผมยังโดนตั้งกรรมการสอบสวนถึงกรณีที่เป็นข่าว   สื่อมีอิธิพลกับคนทั้งประเทศ ฉะนั้นก่อนที่สื่อจะเสนอข้อเท็จจริงออกสู่สายตาประชาชน สื่อควรมีหลักฐานที่ชัดเจนเสียก่อน    ถึงวันนี้ผมจึงต้องเรียกศักดิ์ศรีของตัวเองคืนมา เพื่อพ่อของผมและทุกคนที่ผมรัก   โดยผมมีพยานหลักฐานทั้งหมด สามารถยืนยันได้ว่า ข่าวที่เสนอออกมา ไม่เป็นความจริง "