• มาโนช
  • ranking : สมาชิกทั่วไป
  • email : Taibaan_manote@yahoo.co.th
  • วันที่สร้าง : 2008-06-20
  • จำนวนเรื่อง : 33
  • จำนวนผู้ชม : 39060
  • ส่ง msg :
  • โหวต 92 คน
มาโนช พรหมสิงห์
เสียงกู่ร้องจากสายลมบนถนนโบราณ
Permalink : http://oknation.nationtv.tv/blog/manote2499
วันจันทร์ ที่ 11 มกราคม 2553
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 1190 , 20:31:44 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เมล็ดฝันสัญจร                                         มาโนช พรหมสิงห์                 1.บนเส้นแดนของร่างกายกับจิตวิญญาณ ไม่มีการงอกอีกต่อไปหญิงชรานั่งมองดูผืนผ้าในกี่ ด้วยความรู้สึกอาดูรไร้เส้นด้าย ลวดลายความฝันทั้งมวลจึงไม่เต็ม ค้างเติ่งผิดรูปผิดร่างอยู่อย่างนั้นราวกับคนไร้ฝัน ผ้าทอไม่เสร็จ ขาดเส้นด้าย ดอกฝ้ายไม่บาน เมล็ดพันธุ์สูญสิ้นทุกอย่างในชีวิตของนาง จึงกลายเป็นเรื่องเล่าปรัมปรา เป็นตำนาน เป็นน....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 16 ธันวาคม 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 826 , 00:26:21 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

บทรำพึงของตัวตนหนึ่งในบทกวี ฉันอยากเป็นอิสระ                         จากสัญญะ,วาทกรรม,คำ,ภาษาจากจิตนาการหลากหลาย  จากปลายปากกา     ของกวีคลั่งบ้าหลากอารมณ์เป็นอยู่ในกรอบกฎแห่งบทกวี                    ความเปรียบที่ล้นเกินพอเคลือบห่อห่มแสวงหาและฝันใฝ่ตามสมัยนิยม                ทุกข์สุขสมในโลกเลือนเสมือนจริงดื่มกินความดีงามความจริง-ลวง               ถูกทักท้วงตีความใหม่ไม่หยุดนิ่ง        ถูกผ่าแบ่งแย่งย....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 21 ตุลาคม 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 861 , 04:54:02 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เวิ้งกลางใจฉันมีจักรวาล                                                                                                                     มาโนช  พรหมสิงห์                ค่ำคืนที่ผืนทางช้างเผือกพาดผ่าน                เส้นทางทรายกลางทุ่งหญ้าทอประกายขาวนวล                ท่ามกลางร่องรอยการไหลเคลื่อนของคืนวัน                ฉันกำลังกลับบ้าน...                นับแต่ได้ร่ำลาเรือนไม้ในสวนรก รอนแรมไปบนเส้....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 30 กันยายน 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 887 , 19:38:43 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

มีดอกไม้บาน ฉันจึงมีเธอ              ฉันขุดดินในวันนี้ ปรับพื้นที่สร้างแปลงดิน เพื่อปลูกดอกไม้นานาชนิด ฉันกำลังเปลี่ยนแปลงปรับแต่งผิวโลก กำลังปรับแต่งเปลี่ยนแปลงจักรวาล ด้วยมือบอบบางทั้งสอง                ค่ำคืนใกล้จะมาถึง ฉันนั่งพักบนเรือนไม้ ภายใต้ท้องฟ้ายามเย็น จิบกาแฟทอดสายตามองผืนดินที่ตนขุดไว้แต่ละแปลง ซึ่งเรียงรายอยู่ในแสงพลบ                ฉันหลับตาลง แล้วลืมดวงเนตรภายใน เพ่งพินิจทุกการขับเคล....

อ่านต่อ

วันพฤหัสบดี ที่ 27 สิงหาคม 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 875 , 15:53:51 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ฉันรักความเกลียด                  ฤดูกาลที่ผันเปลี่ยนไปของผืนฟ้าแผ่นดิน ทำให้เราตระหนักได้ถึงความเป็นจริงของชีวิตของโลกย์ ได้อย่างง่ายๆ แค่ใช้สายตาพินิจมองและตรึกตรอง เพียงชั่วเวลาสั้นๆ เท่านั้น                ฤดูฝนบรรจงรินรดแผ่นดินแห้งผาก ด้วยหยดน้ำฉ่ำเย็น ด้วยความสดชื่นสูงส่งจากมหาเมฆา พลันมวลพฤกษานานาก็งอกเงย หยัดรากเหยียดกิ่ง แหละท่ามกลางความรักของต้นไม้กับแผ่นดิน ที่ถูกรินรดด้วยความสุขสดชื่นนั้น....

อ่านต่อ

วันอาทิตย์ ที่ 2 สิงหาคม 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 1150 , 22:24:37 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                                                                เป็นหนึ่งเดียวกับเสียงดังกังวาน“ฉันตื่นขึ้นมา ในเช้าวันที่โลกทำความเงียบสูญหาย ฉันจึงเก็บสัมภาระจำเป็นลงเป้ ยกขึ้นสะพายไว้กับหลังไหล่ แล้วออกเดินทางไกลตามหาความเงียบไปสุดขอบฟ้า”            ประโยคข้างต้นผุดขึ้นในใจ เมื่อฉันก้าวเท้าออกจากบ้าน มุ่งสู่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง เพื่อทำงานชิ้นเล็กๆ เพื่อบอกเล่าเรื่องราวของคนตัวเล็กๆ น้....

อ่านต่อ

วันพฤหัสบดี ที่ 2 กรกฎาคม 2552
Posted by , ผู้อ่าน : 928 , 23:23:17 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ค่ำคืนแห่งการตื่นรู้                 บนเส้นทางธรรมดา ฉันย่ำมาทั้งฟากฝั่งของความอัปลักษณ์และสูงส่งของชีวิต ฉันยังจะก้าวต่อไป โดยมีวรรณกรรมเป็นดั่งศาสนาประจำตน                ยามเย็นอันปลอดโปร่ง ฤดูร้อนหยอกเอินกับแสงตะวันบนยอดหญ้า ค่ำคืนกำลังเหยาะย่างมาตามสันเขาฟากโน้น โมงยามของการเปลือยเปล่ากำลังมาเยือน                ค่ำคืนคือการเปลือยเปล่า?                คงเป็นเช่นนั้นกระมัง ด้วยว่าค่ำคืนคือการอยู่....

อ่านต่อ

วันอาทิตย์ ที่ 17 พฤษภาคม 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 993 , 16:12:27 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

คัมภีร์ที่สาบสูญ เมฆหยุดโปรยปรายสายฝน  ฟ้ายกตัวขึ้นสูงลิบลิ่ว  หมอกเหมยที่เคยหลบเร้นอยู่ในซอกเขาและหุบเหวคลี่ตัวออกอย่างช้าๆ  ฤดูกาลที่ดวงเดือนสวยที่สุดกำลังจะมาเยือน                โลกค่อยๆ ถูกความเหน็บหนาวกลืนกิน  ฤดูหนาวหว่านโปรยความเยียบเย็นไปทั่วทุกหนแห่ง  ความเศร้าถูกเสือกซุกในอ้อมกอดของขุนเขา แมกไม้  และสายธาร  ถนนหนทางถูกพาดขึงด้วยเส้นสายใยความเปล่าเปลี่ยว  ที่ถักทอด้วยหัตถ์แห่งฤดูกาล        ....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 28 เมษายน 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 1007 , 14:37:11 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

วิถีดอกไม้                 เบ่งบานไม่นาน เพียงริ้วลมหนาวบางเบาโบกโบยผ่าน ร่างเธอก็ปลิดร่วงลงนอนนิ่งแนบลานดิน                สิ้นสุดแล้วสำหรับวิถีของเธอ ฉันรำพึงรำพันอย่างเศร้าสร้อย ขณะประคองซากดอกสีขาวอมชมพูไว้ในอุ้งมือ                หามิได้ วิถีใหม่กำลังจะเริ่มขึ้นต่างหาก ดอกไม้บนลานดินกล่าวอย่างเคร่งขรึม                หัวใจของฉันถูกความโศกซึมกอดรัดไว้ จนมิได้ใส่ใจกับถ้อยคำของเธอ จรดปากกาเขียน ภาพ....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 14 เมษายน 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 973 , 04:15:11 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

บทกวีในโลกเล็กๆ                 ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นก่อนฟ้าสาง                โลกจมดิ่งอยู่ในความเงียบสงัด  เป็นเวลานับครั้งไม่ถ้วนที่ฉันตื่นนอนในยามนี้  แหละนับครั้งไม่ถ้วนของความปรารถนาหนึ่งที่จู่โจมมาสู่ใจฉันเช่นกัน                ความปรารถนาจะเรียงร้อยถ้อยคำเป็นบทกวีไพเราะขึ้นมาสักชิ้น  บรรยายถึงเสียงเสนาะใส  ซึ่งดังกังวานขึ้นในโลกมืดก่อนฟ้าสาง  ทะลุทะลวงกำแพงแห่งความเงียบให้ทลายลงไป                ....

อ่านต่อ

วันอาทิตย์ ที่ 29 มีนาคม 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 842 , 04:55:39 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                            นักเล่าตำนาน                 เอื่อยๆ อย่างเงียบงันและสั่นไหว เลาะเรียบริมทางธรรมดาเส้นนั้น                เมื่อทรุดตัวลงนั่งใต้ร่มพะยอมใหญ่ริมแม่น้ำ แล้ววักน้ำขึ้นมาดื่มกิน ลูบไล้ตามใบหน้า ฉันก็พบกับหยดน้ำนักเล่าตำนานหยดหนึ่ง ดวงตาของเธอสะท้อนแสงแดดทอประกายระยิบระยับ                ฉันเอนหลังพิงโคนต้นไม้ริมตลิ่ง ประคองเธอไว้ในอุ้งมือ ปล่อยใจจดจ่ออยู่กับเรื่....

อ่านต่อ

วันอาทิตย์ ที่ 8 มีนาคม 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 851 , 20:06:54 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                   เพลงป่า และตาน้ำ เมื่อหลบหลีกออกนอกเส้นทาง ที่ผู้คนทั่วไปใช้สัญจร ฉันจึงได้พบกับความมหัศจรรย์ที่นี่ คือ ความไร้ระเบียบอันเป็นระบบ หรือ ระบบอันเกิดจากความไร้ระเบียบนั่นเอง ที่สำคัญ ทุกองคาพยพต่างล้วนคือชีวิตอันมีคุณค่าและความหมาย โดยมิได้มีอะไรด้อยกว่าอะไร อะไรมากกว่าอะไรพื้นดินลาดลงสู่ทิวไม้ริมลำธารใสเย็น ถัดจากนั้นเป็นทิวเขาทั้งสาม ซึ่งแอบอิงกันอยู่มายาวนาน อาจจะนา....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 3 มีนาคม 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 800 , 04:10:52 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ทางธรรมดา มาโนช พรหมสิงห์                 ขณะอยู่ต่อหน้าต้นไม้ต้นนี้ จิตใจของฉันสงบนิ่ง ตระหนักถึงความธรรมดาสามัญ ความไม่สลักสำคัญอันใดของมัน ชั่วไม่กี่อึดใจนั้น กระแสธารแห่งกาลเวลาก็พัดพาฉัน ย้อนกลับไปยังห้วงของวันเวลาที่ฉันตระหนักว่า ที่สุดแห่งความเป็นมนุษย์ นั่นคือ การเป็นคนธรรมดา ไม่มีอะไรจะยืนยงและยิ่งใหญ่ไปกว่านี้อีกแล้ว                ฉันจึงละทุกสิ่งอย่าง                ละจากเรือนหลังเล็ก ท่าม....

อ่านต่อ

วันพฤหัสบดี ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 856 , 16:53:20 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เวิ้งกลางใจฉันมีจักรวาล                                                                                                                         มาโนช  พรหมสิงห์          ค่ำคืนที่ผืนทางช้างเผือกพาดผ่าน                เส้นทางทรายกลางทุ่งหญ้าทอประกายขาวนวล                ท่ามกลางร่องรอยการไหลเคลื่อนของคืนวัน                ฉันกำลังกลับบ้าน...                นับแต่ได้ร่ำลาเรือนไม้ในสวนรก รอนแรมไปบนเส้นท....

อ่านต่อ

วันจันทร์ ที่ 12 มกราคม 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 952 , 13:58:45 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

วิถีดอกไม้                 เบ่งบานไม่นาน เพียงริ้วลมหนาวบางเบาโบกโบยผ่าน ร่างเธอก็ปลิดร่วงลงนอนนิ่งแนบลานดิน                สิ้นสุดแล้วสำหรับวิถีของเธอ ฉันรำพึงรำพันอย่างเศร้าสร้อย ขณะประคองซากดอกสีขาวอมชมพูไว้ในอุ้งมือ                หามิได้ วิถีใหม่กำลังจะเริ่มขึ้นต่างหาก ดอกไม้บนลานดินกล่าวอย่างเคร่งขรึม                หัวใจของฉันถูกความโศกซึมกอดรัดไว้ จนมิได้ใส่ใจกับถ้อยคำของเธอ จรดปากกาเขียนภาพส....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 19 พฤศจิกายน 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 1011 , 09:38:25 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

  ดวงตาเธอมีดาวประกายพรึก                                                                       1                                              ในดวงตาเธอมีดาวประกายพรึก                                     ตกผลึกพรายแสง ณ แห่งนั้น                                     วะวาววามงามเรียบเรียบอย่างเงียบงัน                                     พร้อมความฝันยิ่งใหญ่ในแสงนวล                                      ....

อ่านต่อ

วันศุกร์ ที่ 17 ตุลาคม 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 1222 , 12:33:04 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                    ผีเสื้อ                     มืออ่อนโยนแห่งแดดยื่นเก็บผืนหมอก            เผยทุกดอกในหมอกไกวไล้สีกลิ่น            ผีเสื้อออกเผชิญโชคโบกปีกบิน            สัมผัสสิ้นทุกเสน่ห์ในเรณู                   ซึ่งเธอหมายเก็บบรรจงลงตะกร้า            แว่วขลุ่ยหญ้าทุกเลายังดังพลิ้วอยู่            สดับบทกวีที่บันดาลผ่านฤดู            เธอหยั่งรู้ความเป็นจริงนิ่ง ณ ใจ                              ใจซ....

อ่านต่อ

วันศุกร์ ที่ 26 กันยายน 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 1090 , 14:31:08 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

 ดอกไม้อมตะ                                                                                                             1                  คืนนี้ใจเธอคงเจ็บและเหน็บหนาว           มีเยียบเย็นแห่งฝนพราว  แทนดาวพร่าง           ในอ้อมกอดแห่งภูผา, ผ้าผวยบาง           ณ  กระท่อมริมทางร้างคนจร                   ฝนท่วมฟ้าพายุสาด – เธอหวาดหวั่น           ร่างหนาวสั่นน้ำตาขื่นเปียกชื้นหมอน           มีความเศร้....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 23 กันยายน 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 889 , 08:21:23 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

'ไทบ้าน' ปีที่ 2 ร่วมมือกับ สโมสรนักเขียนภาคอีสานสมาชิก Esan Writer จะได้รับ 'ไทบ้าน' เป็นของกำนัลอ่านฟรี....

อ่านต่อ

วันจันทร์ ที่ 22 กันยายน 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 873 , 11:05:21 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ประชาสัมพันธ์ หนังสือ ไทบ้าน เล่ม2/2551"นิทานกำพร้า"กำลังจะปิดต้นฉบับภายในเดือนกันยายน 2551 นี้ ท่านใดสนใจส่งต้นฉบับให้พิจารณา สามารถจัดส่งได้ที่ Taibaan_manote@yahoo.co.th หรือ          มาโนช  พรหมสิงห์          29 หมู่ 17 บ้านคำแสนราชเหนือ         ตำบลแสนสุข         อำเภอวารินชำราบ          จังหวัดอุบลราชธานี 34190....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 16 กันยายน 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 813 , 12:39:01 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                              อาทรแห่งฝน                                                                         ระบำ                                                    ลีลาแห่งเม็ดฝนน้อย – ฝอยซุกซน                                           วิ่งลุกลี่ลุกลนหล่นรายร่าง                                           จากวิมานหวานวิเวกริมเมฆราง                                           พลิ้วลอยคว้างเป็นจังหวะเ....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 3 กันยายน 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 968 , 14:40:47 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                        มะลิผลิฝัน                                 ผลิ                ต้นมะลิผลิใบใหม่  เห็นไหมลูก?         มะลิต้นที่ลูกปลูก  ลูกรักใคร่         ยังหวาดกลัว  เหยียดตัวพลิกกระดิกใบ         เหมือนร้องไห้โยเยในเปลตะวัน                  เปลสีแดดผูกโยงจากโค้งฟ้า         ไกวช้าช้าเมื่อใบฟื้นตื่นจากฝัน         ลูกรู้ไหม – ลมมาไกวจากไหนกัน?         ลมหายใจลูกสินั่นปันแรงมา                 สา....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 20 สิงหาคม 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 936 , 14:00:21 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

      ครอบครัวดอกไม้                         1                  กี่เดือนปีกี่ฤดูกาลผ่านพ้น        กี่คนพรากจากไปบนถนนฝัน        โลกเล่าขานการเกิดดับนับอนันต์        แต่ที่นั่น...ยังหอมอวลมวลดอกไม้                    ทุกเม็ดทรายยังฉายแสงความแล้งเข็ญ        แต่อาจเห็นแววหวังยังวูบไหว        ความกรอบแห้งเนานิ่งทุกกิ่งใบ        สวนของใคร...ยังชุ่มฉ่ำทุกค่ำเช้า                    ยังชุ่มฉ่ำทุกเมื่อด้วยเหง....

อ่านต่อ

วันพฤหัสบดี ที่ 7 สิงหาคม 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 1029 , 14:42:55 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                รู้ไหมว่าข้าฯ หยัดสู้อยู่อย่างไร ?มีสิ่งใดเป็นแก่นสารวิญญาณขบถ ?เครื่องรางใดเกี่ยวร้อยสร้อยโค้งคด ? เมื่อท่องระหว่างทางรันทด  ทางลดเลี้ยว...                    1         ท่ามกลางซากหายนะ  ณ คืนหนึ่งในเวิ้งทรายสีน้ำผึ้งซึ่งเปล่าเปลี่ยวข้าฯ ควบม้าเลาะผา, ภูแต่ผู้เดียวลมกราดเกรี้ยวหอบทรายหว่านผ่านข้าฯ ไป    เพลงแห่งชัยแว่วแผ่วมา – กลองข้าศึกข้าฯ ปวดลึกสั่นสะทก  อกหมองไหม้กลั่นลำเค็ญเป็นน....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 30 กรกฎาคม 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 915 , 16:17:31 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                                      กลับบ้าน                                                           1 ยามค่ำคืนที่ตื่นมาอย่างว้าเหว่เสียงความเงียบล้นถั่งเทมาเห่ขวัญความแปลกแยกมาเยือนเหมือนทุกวันฉันลุกขึ้นอย่างเงียบงัน...ฉันเหม่อมอง มองเห็นแสงสีมายาบ่าท่วมเมืองฟ้าสูงนั้น – จันทร์ซีดเหลืองเรื่อเรืองส่องตึกสูงเสียดเบียดเหมือนศพซบก่ายกองท่ามเสียงหวีดกรีดร้องของเครื่องยนต์ สุดถนนสายมื....

อ่านต่อ

วันอาทิตย์ ที่ 20 กรกฎาคม 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 903 , 10:57:37 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ของฝากยามจากพราก                                                              จะเก็บเมล็ดหญ้าป่าเอามาฝาก      ยามเธออยากเห็นดอกแย้มเคยแซมผม      เคยพลิ้วไหวไกวอ้อนออดอ้อมกอดลม      เถิด - หว่านไว้ใกล้เนินร่ม  ไว้ชมเชย          จะเก็บกวาดหยาดน้ำค้างวางใส่ห่อ      ยามคะนึงลานน้ำค้างคลอรอระเหย      แดดเคยหยอกจูบหยาดเล่นดังเช่นเคย      เถิด – เปิดห่อน้ำค้างเผยเย้ยตาวัน          จะเก็บเมฆไว้ใต้หมอนเธอนอนห....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 16 กรกฎาคม 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 3568 , 13:30:35 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

คำกล่าวเนื่องในโอกาสรับรางวัล ‘รพีพร’ ในวันที่ 14 กรกฏาคม 2551 ณ สถาบันปรีดี พนมยงค์ บทเพลงเงียบงันในครรลองของชีวิตนักเขียนคนหนึ่ง                 กราบคารวะดวงวิญญาณของศิลปิน ‘เพ็ญศรี-รพีพร’ และกราบเรียนท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน                              ผมขับขานเพลงแห่งความเงียบงันอยู่ ๒ เพลง ในวิถีชีวิต ในครรลองชีวิตนักเขียนของผม                 สมัยเมื่อยังเป็นเด็ก ด้วยบุคลิกที่ไม่ชอบพูดคุย ไม่สุ....

อ่านต่อ

วันศุกร์ ที่ 11 กรกฎาคม 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 1529 , 15:27:47 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

แด่ผู้ฝันถึงผีเสื้อ                                                          1                             ดวงไฟซีดสลัวรางข้างข้างฝา                              ไล้แสงมัวซัวมาทาทั้งห้อง                              มุมหนึ่งนั้นชั้นไม้เทินพะเนินกอง                                   แสงตกต้องเกิดรูปเงาสีเทาทึม                                          อาจเก่าแก่แต่ชั้นไม้ไร้หนังสือ                     ....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 1 กรกฎาคม 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 1552 , 18:34:00 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

“คนหนุ่มข้างใน” รายงานความในใจจากสวนดอกไม้เรื่อง กิตติพงศ์ สนธิสัมพันธ์ เราใช้เวลากว่า 7 ชั่วโมงบนเส้นทาง 629 กิโลเมตรในการเดินทางจากกรุงเทพฯสู่จังหวัดอุบลราชธานี เนื้อที่ 15,517 ตารางกิโลเมตรแห่งนี้เชื่อมต่อกับสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวทางด้านทิศตะวันออกและประเทศกัมพูชาทางด้านทิศใต้ตามแนวเทือกเขาบรรทัด สภาพภูมิประเทศส่วนใหญ่เป็นที่ราบอุดมสมบูรณ์ โดยมีลำน้ำมูลไหลผ่านตอนกลางของพื้นที่ นอกจากนี้ บร....

อ่านต่อ

วันเสาร์ ที่ 21 มิถุนายน 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 1066 , 12:36:16 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ฉันอยู่นี่ เธอหลายหลาก มาจากไหน              เราจะหลอม รวมใจ ให้เป็นหนึ่งเพื่อที่จะ ประจักษ์ หลักลึกซึ้ง                        เราจึงขีด ขีดหนึ่ง เข้าถึงธรรมขีดหนึ่งนั้น จงตระหนัก คือหลักโลก              เป็นดั่งโมกข์ ปล่อยวาง ร่างค้อมต่ำหนึ่งคือจิต เป็นพุทธะ จะตื่นนำ                     จิตสำนึก ปัญญาเฟ้น เป็นขีดงาม“สิ่งนี้มี สิ่งที่มี สิ่งนี้เป็น สิ่งที่เป็น” 1               ความลึกเร้น โผล่ปรากฏผ....

อ่านต่อ

Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 917 , 12:30:55 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ความรัก                                                    จำหลัก กลางห้วง ดวงใจหนึ่งเธอซึมซาบ ภาพความงาม ความลึกซึ้ง          จึ่งล่วงรู้ และเข้าถึง ตรึงหัวใจรู้ถ้วนถี่ วิถีงาม ซ่อนความทุกข์                     ซุกกรงแคบ แอบอยู่กลาง แดนกว้างใหญ่เป็นอาภรณ์ แห่งหนามแหลม แซมดอกไม้     เป็นยาพิษ น้ำผึ้งไพร ในถ้วยเดียวแต่ความรัก ยังมี ความลี้ลับ                          เป็นแรงขับ เคลื่อนสองใจ ในทางเปลี่....

อ่านต่อ

วันศุกร์ ที่ 20 มิถุนายน 2551
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 1161 , 21:52:13 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

"งานเขียนคือบ้าน ไปไกลแค่ไหน สุดท้ายเราก็ถวิลหา กลับมาหามัน...." มาโนช พรหมสิงห์โพสต์โดย : เครือข่ายนักเขียน แห่งประเทศไทย2006-08-21 “งานเขียนคือบ้าน ไปไกลแค่ไหน สุดท้ายเราก็ถวิลหา กลับมาหามัน....”มาโนช พรหมสิงห์สัมภาษณ์โดย เพลงนิรันดร์เขาเป็นนักเขียนเรื่องสั้นที่คนรักเรื่องสั้น ย่อมไม่มีวันลืมชื่อของเขาได้ เพราะดอกผลแห่งความตั้งใจของเขาได้ปรากฏในรูปรางวัลอันหลากหลาย อาทิ เรื่องสั้น “คุกดอกไม้” ได้รั....

อ่านต่อ


/1