กี่ลูกดอก ? กี่ปืนถล่ม ? กี่คมดาบ ?

กี่ร่างอาบเลือดข้น ? กี่คนคว่ำ ?

จักตราตรึงเด่นชัดท่ามความทรงจำ

ให้โศกร่ำเก็บซ่อนลึกผนึกใจ

                            2

                ผนึกภาพความร่มเย็นเคยเป็นอยู่

         เสียงบทเพลงสะท้อนภูสู่ธารใส

        สะท้อนสุขสู่ดาวดึก  สู่พฤกษ์ไพร

        จากระบำรอบกองไฟในเทศกาล

                ณ ลานแห่งคบไฟ, ดอกไม้หอม

        ศีรษะค้อมสวดบูชา – ธัญญาหาร

        สัมผัสยิ้มพิมพ์ใจเอื้อแผ่เจือจาน

        สัมผัสดอกไม้เบ่งบานกลางลานดิน

              อรุณนั้นข้าฯ ตื่นมาในพายุ

        ลมปะทุทรายปะทะชะง่อนหิน

        มีลูกดอกปักร่างเผือด  มีเลือดริน

        ข้าฯ ได้กลิ่นความตายขจายมา

              เลือดโลมดินรินหลั่งยังไม่แห้ง

        โชนเลือดแดงอีกประกายก็ฉายจ้า

        การล้างเผ่า, เงาพิฆาตก็ยาตรา

        ทุกที่มั่นคนถูกฆ่า  ถูกทารุณ

                                                             3

                                         เหนื่อยล้า  ข้าฯ อ่อนพับกับคอม้า

                                             พเนจรรอนแรมมาในฝ้าฝุ่น

                                             เสาะหาแหล่งจะสร้างสรรค์ฝันละมุน

                                             ณ ตะวันฉายอบอุ่น, กรุ่นความรัก

                                                   ไร้ที่มั่นจะหยัดสู้อยู่ต่อไป

                                             รอบคอไร้เครื่องรางห้อย, สิ่งร้อยถัก

                                             จึงโดดเดี่ยวด้วยกล้าหาญมานานนัก

                                             ด้วยเพียงหลักที่มั่นสุดท้ายกลางใจนี้.

                                                                             2538                 

                                                                   จุดประกายวรรณกรรม