• มาโนช
  • ranking : สมาชิกทั่วไป
  • email : Taibaan_manote@yahoo.co.th
  • วันที่สร้าง : 2008-06-20
  • จำนวนเรื่อง : 33
  • จำนวนผู้ชม : 39918
  • ส่ง msg :
  • โหวต 92 คน
มาโนช พรหมสิงห์
เสียงกู่ร้องจากสายลมบนถนนโบราณ
Permalink : http://oknation.nationtv.tv/blog/manote2499
วันอาทิตย์ ที่ 29 มีนาคม 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 863 , 04:55:39 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                            นักเล่าตำนาน                 เอื่อยๆ อย่างเงียบงันและสั่นไหว เลาะเรียบริมทางธรรมดาเส้นนั้น                เมื่อทรุดตัวลงนั่งใต้ร่มพะยอมใหญ่ริมแม่น้ำ แล้ววักน้ำขึ้นมาดื่มกิน ลูบไล้ตามใบหน้า ฉันก็พบกับหยดน้ำนักเล่าตำนานหยดหนึ่ง ดวงตาของเธอสะท้อนแสงแดดทอประกายระยิบระยับ                ฉันเอนหลังพิงโคนต้นไม้ริมตลิ่ง ประคองเธอไว้ในอุ้งมือ ปล่อยใจจดจ่ออยู่กับเรื่....

อ่านต่อ

วันอาทิตย์ ที่ 8 มีนาคม 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 867 , 20:06:54 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                                   เพลงป่า และตาน้ำ เมื่อหลบหลีกออกนอกเส้นทาง ที่ผู้คนทั่วไปใช้สัญจร ฉันจึงได้พบกับความมหัศจรรย์ที่นี่ คือ ความไร้ระเบียบอันเป็นระบบ หรือ ระบบอันเกิดจากความไร้ระเบียบนั่นเอง ที่สำคัญ ทุกองคาพยพต่างล้วนคือชีวิตอันมีคุณค่าและความหมาย โดยมิได้มีอะไรด้อยกว่าอะไร อะไรมากกว่าอะไรพื้นดินลาดลงสู่ทิวไม้ริมลำธารใสเย็น ถัดจากนั้นเป็นทิวเขาทั้งสาม ซึ่งแอบอิงกันอยู่มายาวนาน อาจจะนา....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 3 มีนาคม 2552
Posted by มาโนช , ผู้อ่าน : 811 , 04:10:52 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ทางธรรมดา มาโนช พรหมสิงห์                 ขณะอยู่ต่อหน้าต้นไม้ต้นนี้ จิตใจของฉันสงบนิ่ง ตระหนักถึงความธรรมดาสามัญ ความไม่สลักสำคัญอันใดของมัน ชั่วไม่กี่อึดใจนั้น กระแสธารแห่งกาลเวลาก็พัดพาฉัน ย้อนกลับไปยังห้วงของวันเวลาที่ฉันตระหนักว่า ที่สุดแห่งความเป็นมนุษย์ นั่นคือ การเป็นคนธรรมดา ไม่มีอะไรจะยืนยงและยิ่งใหญ่ไปกว่านี้อีกแล้ว                ฉันจึงละทุกสิ่งอย่าง                ละจากเรือนหลังเล็ก ท่าม....

อ่านต่อ


/1