....เมื่อปลายปีที่แล้วไปเที่ยวโรมมาค่ะ  ไปคนเดียวค่ะ  คนเดียวอีกแล้วนะคะ  ก็แบบนี้แหละค่ะบ้านดิฉันต่างแยกกันจัดการเรื่องของตัวเอง  พ่อบ้านมีงานตลอดไม่ค่อยว่าง  เด็กๆติดเรียนหนังสือ  รอกันไปรอกันมาก็คงอดกันหมดค่ะ

....สามีดิฉันเธอบอกว่าอยากไปไหนก็ไป  สะดวกเมื่อไรก็วางแผนไปได้เลย  อย่ามาต้องรอกันไปกันมาเพราะจะเสียโอกาส  แถมจัดการให้เสร็จสรรพทั้งที่อยู่ค่าตั๋วและเงินติดกระเป๋า

....ที่โรมเรามีพี่ที่รู้จักที่สามารถไปพักพิงด้วยได้  สามีดิฉันจัดการติดต่อขออนุญาต  เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดิฉันก็ออกเดินทาง 

....ซื้อตั๋วราคาถูกไฟลท์ดึกมากของสายการบินออสเตรียนค่ะ  จากมอสโคต้องไปต่อเครื่องที่เวียนนา  ไปถึงเวียนนาแต่เช้าตรู่  ไปถึงต่อเครื่องเลยไม่ต้องรอนาน 

....ถึงสนามบินที่โรม  พี่ผู้ชายเจ้าของบ้านพร้อมลูกชายตัวน้อยมารอรับแล้ว  เธอรับไปที่บ้านก่อนค่ะ  ไปทานข้าวทานปลากันก่อน

....ที่บ้านเธอมีแขกอยู่แล้วหนึ่งคณะ  จะกลับไทยวันรุ่งขึ้น  คุณพี่เธอเลยเสนอว่าวันแรกนี้เที่ยวด้วยกันก่อน  วันต่อไปค่อยว่ากันอีกที  ดิฉันโอเคค่ะ  ก็เป็นคนว่านอนสอนง่ายมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว  อีกทั้งแขกคณะที่ว่านั้น  ท่านก็เคยเป็นแขกไปรับประทานอาหารที่บ้านดิฉันที่มอสโคมาแล้วค่ะ  ดังนั้นจึงพอคุ้นเคยกันอยู่บ้าง....

....ทานอาหารเช้ากันเสร็จเจ้าของบ้านก็พาออกไปเดินตลาดนัดใกล้บ้าน  ตลาดนัดที่โรมนี่น่าเดินดีนะคะ  ของก็ถูกมาก  อากาศก็ดี  นี่ถ้ามอสโคเป็นแบบนี้คงอยู่ได้เพลินกว่านี้เป็นแน่....(อากาศที่มอสโค ณ ตอนที่กำลังเขียนอยู่นี้ -15C ค่ะ)

....เห็นของสวยๆราคาถูกๆที่ตลาดนัดกรุงโรมก็อยากซื้อ  แต่ตัดใจเพราะว่าจากอิตาลีจะยังไม่กลับมอสโคค่ะ  มีนัดจะไปเจอกับสามีที่เมืองที่เธอไปทำงานแล้วกลับมอสโคด้วยกัน  ดังนั้นจึงต้องออมๆความอยากเอาไว้จะได้ไม่เป็นภาระมาก

....อย่างไรก็ตามยังอุตส่าห์ได้กางเกงยีนส์ยืดตัวสวยราคาถูกมาหนึ่งตัว  คนขายในตลาดนัดที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นคนอินเดียนะคะ  ดังนั้นภาษาไม่มีปัญหาแถมใจดีอีกต่างหาก

....ได้กางเกงยีนส์มาแล้วก็เดินต่อ  ยิ่งเดินยิ่งสนุก  มีร้านขายต้นไม้ ไม้ดอก ไม้ประดับ  คุณพี่เจ้าของบ้านเล่าให้ฟังว่ามีคนเอาต้นผักตบชวามาขาย  ขายดีเสียด้วย  เธอว่าคนขายไม่มีจรรยาบรรณเพราะคนซื้อคงจะไม่รู้ปัญหาที่จะตามมาในอนาคต!! 

.

เสื้อสวยๆตาดีได้ตาร้ายเสีย....

ตรงนี้ตัวละห้ายูโร  เลือกเก่งๆก็ได้ของสวยของดี....

ผักผลไม้สดมาก  ถูกกว่าที่มอสโคมาก  เห็นแล้วอยากลงไปนอนดิ้นช้ำใจกับราคาผักสดที่มอสโค....

ถูกพอๆกับที่ตลาดนัดบ้านเราเลย....

นี่ยิ่งถูก  สวยด้วยค่ะ....

อันนี้ไม้ได้ดูราคา  ดูแต่ซาลามี่ดูน่ากินดี....

สารพัดรองเท้า  ทั้งบู้ททั้งคัทชู  สวยและดูคุณภาพดีใช้ได้....

....กลางวันคุณพี่เจ้าของบ้านพาคณะทั้งหมดไปทานอาหารอิตาเลียนแสนอร่อยร้านแถวบ้าน  คุณน้องภรรยาคุณพี่บอกกับดิฉันว่าเก็บกระเป๋าถือไว้ดีๆ ให้วางบนตัก  อย่าเผลอวางไว้ข้างๆตัวหรือคล้องไว้กับเก้าอี้เป็นอันขาด  เพราะอาจเจอดีได้....โห! กรุงโรมขนาดนี้เลยเหรอ....ต้องเชื่อเจ้าถิ่นค่ะ

.

ไปนั่งทานในร้านนี้  ดูสภาพไม่ค่อยน่ากลัวโจรผู้ร้ายวิ่งราว  แต่ก็ต้องระวังเอาไว้ก่อนกันเหนียว....

....คณะที่มาก่อนจะกลับวันรุ่งขึ้น  อยากไปช้อปปิ้งก่อนกลับ  ทีมเจ้าของบ้านเลยพาเราทั้งหมดไปที่เอาท์เล็ทใหญ่ใกล้บ้าน  ใหญ่โตดีค่ะ  แต่ดิฉันว่าเอาท์เล็ทที่ไหนๆก็คล้ายๆกันคือจะมีแม่เหล็กตัวใหญ่ที่สามารถจะดูดเงินจากกระเป๋าเราไปได้จนหมดตัว

....แต่ดิฉันสร้างภูมิต้านทานมาบ้างเล็กน้อยค่ะ  เราแยกกันเดิน  ดิฉันก็เดินดูโน่นนี่และพยายามที่จะหาข้อติเพื่อไม่ให้ลงตัวจะได้ไม่เสียเงิน  เดินวนโดยไม่ซื้ออะไรเลยจนเกือบถึงเวลานัดจึงมายืนรอที่จุดนัดพบหน้าร้านเบอร์เบอรี่  แต่ยังไม่มีใครมาเลย!

....นั่งรอเฉยๆข้างนอกไม่มีอะไรทำ  เข้าไปเดินเล่นในร้านรอดีกว่า  เดินวนไปมาเจอรองเท้าบูทเบอร์เบอรี่แสนสวยคู่นึง  อยากได๊อยากได้  ไม่เอาดีกว่าเดินออกไปดูว่าสมาชิกมากันหรือยัง....ยังไม่มากันอีก  เลยเข้าไปเดินในร้านต่ออีก

....วนไปวนมา  สายตาก็คอยมองออกมานอกร้านดูว่าจะมีใครในคณะมาหรือยัง  หลายรอบเต็มที  ก็ยังไม่มีใครมา  ภูมิต้านตานเริ่มลดต่ำ  อย่ากระนั้นเลย  จัดการเจ้ารองเท้าบูทคู่สวยนั่นดีกว่า....

....ได้ออกมาแล้วค่ะหนึ่งคู่  รีบออกมากลัวเสียเงินอีก  ถือกล่องรองเท้าออกมานั่งรอที่เก้าอี้หน้าร้าน  คราวนี้นิ่งสนิทเลยค่ะ  ไม่ลอกแลกแล้วเดี๋ยวอดใจไม่ได้

.

ที่เอาท์เล็ทไม่ได้ถ่ายรูปไว้เลยลืมค่ะ  มานึกได้ตอนอยู่ลานจอดรถ....

รองเท้าเบอร์เบอรี่คู่สวย  รูปนี้เอามาจากเน็ทค่ะ  ไม่ได้ถ่ายรูปเอาไว้....เรื่องมันยาว....รองเท้าเจ้าปัญหา....แล้วจะมาเล่าในตอนต่อไปค่ะ....

....เมื่อมากันครบเจ้าของบ้านก็พาไปต่อ  ไปช้อปปิ้งต่อค่ะ  ไปที่ห้างใหญ่ทางผ่านกลับบ้าน....ดิฉันน่ะมาอิตาลีคราวนี้ไม่ได้ตั้งใจมาช้อปเลยนะคะ  ตั้งใจมาเที่ยวอย่างเดียว  แต่พอดีต้องติดคณะไปเลยพลอยได้ไปเดินช้อปกับเค้าด้วย

....จ่ายค่าบู้ทเบอร์เบอร์รี่ไปแล้วก็หมดอารมณ์ช้อปอะไรแล้วค่ะ  ได้แต่เดินตามคณะดูของโน่นนี่ไปเรื่อย  ปัจจุบันนี้ห้างตามเมืองใหญ่ที่ไหนก็เหมือนๆกันไปหมดนะคะ 

.

ห้างใหญ่ชานกรุงโรม  เดินไปเดินมาก็เหมือนเดินอยู่ตามห้างในบ้านเรา....

....คนตั้งใจไปช้อปก็สนุกค่ะ  แต่ดิฉันเริ่มไม่สนุกแล้ว  เพราะไม่ได้อยากช้อปและเพลียมาจากการเดินทาง  ได้แต่นึกว่าเมื่อไรจะได้กลับบ้านไปนอน  จึงแยกตัวออกไปนั่งรอเวลากลับบ้านที่จุดนัดพบ

....เมื่อกลับมาถึงบ้าน  ยังพักไม่ได้ค่ะ  ต้องรักษามารยาท  ร่วมรับประทานอาหารเย็นกับเจ้าของบ้านและแขกอีกคณะก่อน  เอาค่ะ....อีกแป๊ปเดียวแค่สองสามชั่วโมงเอง 

....ไม่เสียหลายค่ะ  อาหารเย็นวันนั้นทั้งสนุกทั้งอร่อยด้วยการรับรองอย่างดีและเป็นกันเองของเจ้าบ้าน  กินอิ่ม  เที่ยวสนุก  หลับสบาย....แล้วมาว่ากันต่อวันหลังนะคะ....สวัสดีค่ะ

.....................................................................