....มาต่อเรื่องไปโรมนะคะ....วันนี้คุณพี่ผู้ชายจะพาดิฉันเข้าไปเที่ยวในเมือง  แต่หลังอาหารเช้าต้องไปสนามบินกันก่อนค่ะ  ไปส่งคณะกลับไทย  จะว่าไปเรียกว่าคณะก็ไม่เชิงนะคะเพราะแค่ผู้ใหญ่สามีภรรยาสองท่านเท่านั้น 

....ก่อนออกจากบ้านดิฉันพอมีเวลาส่วนตัว  จึงหยิบรองเท้าบู้ทคู่สวยออกมาดูมาลอง  บู้ทสวยมากค่ะ  แต่ทว่าลองแล้วรู้สึกไม่สบายตัวเพราะไซส์พอดีเกินไป  ถ้าจะให้เดินสบายต้องใหญ่กว่านี้หนึ่งถึงสองไซส์....เอาไงดีล่ะของแพงด้วย!

.

เอารูปบ้านที่ไปพักมาให้ดูว่าน่าอยู่มาก  ไม่ได้ขออนุญาติเจ้าของบ้านมา  ดูโฉบๆเอานะคะ....

ส่วนหลังนี้บ้านตรงข้ามค่ะ  มีตังค์ว่าจะไปซื้ออยู่สักหลัง อิอิ....

....พวกเรายกทีมไปส่งคณะที่จะกลับไทยกันที่สนามบิน  เสร็จแล้วก็จะเข้าเมืองพาดิฉันไปเที่ยวต่อ  ทันทีที่ทุกอย่างที่สนามบินเรียบร้อย  เราก็เดินทางเข้าเมืองกันทันที  ระหว่างนั้นคุณพี่ผู้ชายรับโทรศัพท์ 

....เสียงคุยโทรศัพท์ว่าวันนี้เป็นวันทำบุญกฐินอะไรสักอย่าง  ซึ่งเธอลืม  ดังนั้นแทนที่จะเข้าเมืองไปด้วยกันทั้งหมด  คุณพี่ผู้ชายก็จำเป็นต้องแยกตัวไปงานกฐิน

....ดังนั้นคุณน้องผู้หญิงจึงรับหน้าที่พาดิฉันเข้าเมือง  อันที่จริงดิฉันก็เกรงใจเจ้าของบ้านนะคะ  มากินมานอนแล้วยังต้องให้เจ้าของบ้านพาออกมาเที่ยวอีก....เมื่อคุณพี่ผู้ชายต้องไปงานกฐินดังนั้นเราจึงต้องกลับไปส่งเธอที่บ้านก่อน 

....ระหว่างทางกลับเข้าบ้านเราคุยกันถึงเรื่องรองเท้าคู่สวยของดิฉัน  ดิฉันก็เลยบอกว่าไม่ค่อยสบายตัวกับขนาดของรองเท้า  คุณน้องเธอเลยบอกว่าให้เอาไปเปลี่ยนขนาด  ซึ่งสามารถเปลี่ยนได้ภายในเจ็ดวัน 

....ดังนั้นหลังจากส่งคุณพี่ผู้ชายที่บ้านแล้วเราจึงตัดสินใจเอารองเท้าไปเปลี่ยนกันก่อนเพราะเป็นทางผ่าน  ไปถึงปรากฎว่ารองเท้าไม่มีขนาดอื่นให้เปลี่ยน  เอาละสิ  ของในเอาท์เล็ตก็แบบนี้แหละค่ะ!

....คนขายเธอจึงเสนอว่าให้เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นที่มีมูลค่าเดียวกันหรือมากกว่า  ดิฉันตกลงทันทีค่ะ  ไม่มีประโยชน์ที่จะเก็บรองเท้าที่ใส่ไม่สบายเอาไว้  ต่อให้สวยอย่างไรก็ตาม 

....เดินวนดูจะเปลี่ยนเป็นอะไรดี  สักพักก็ได้กระเป๋ามาหนึ่งใบในมูลค่าที่แพงกว่ารองเท้าถึง 30% เสียเงินเพิ่มขึ้นไปอีก  แต่สบายใจกว่าค่ะ  ไม่ใช้ยังขายต่อเพื่อนได้ง่ายกว่ารองเท้า

.

กระเป๋าใบสวยยี่ห้อเดียวกับรองเท้า  ถูกใจมาก  ว่าจะเอาไปขายต่อเพื่อน  แต่สวยถูกใจแบบนี้ขอคิดดูก่อน....

....เสร็จจากความวุ่นวายของดิฉันก็เข้าเมืองได้แล้วค่ะ  ถึงเมืองชั้นในรถติดมาก  ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่ามีอะไร  จนผ่านไปถึงถนนหลักกลางเมือง  ดูโล่งๆชอบกล  มองไปสองข้างมีซากรถโดนเผาอยู่ข้างทางเป็นระยะ!

....เห็นแบบนั้นถึงได้ตระหนักกันค่ะว่าเมื่อวานวันที่ดิฉันพึ่งมาถึงเค้ามีการจลาจลกลางเมืองกัน  ประชาชนออกมาเดินขบวนเผารถ  สาเหตุเพราะไม่พอใจนโยบายการบริหารบ้านเมืองของนายกอิตาลี(ใน นสพ.ว่างั้น)  เราอยู่ชานเมืองทานข้าวพูดคุยกันไม่ได้เปิดทีวีเลยไม่รู้เรื่อง

....ในใจดิฉันก็นึกว่าเอาอีกแล้ว  ไปไหนมาไหนเจอแต่จลาจล!  สงสัยดวงจะสมพงษ์กับการจลาจล  ถ้าเป็นแบบนี้อีกหน่อยไปไหนๆใครเค้าจะไม่ให้เข้าประเทศ!

.

ระหว่างทางเข้าเมืองผ่านสถานที่ท่องเที่ยวเยอะแยะละลานตา  รูปนี้เป็นทางเข้าเมืองเก่าค่ะ  พรุ่งนี้จะมาเดิน....

ผ่านโคลีเซียม  ตื่นตาตื่นใจพึ่งเคยเห็น  พรุ่งนี้ก็จะมาที่นี่....

ตึกสวยๆระหว่างทางตัวเมืองชั้นใน....

มีรถแบบนี้ด้วย  แต่ที่ไหนก็ไม่มากเท่าที่มอสโค....

กั้นถนนไม่ให้รถเข้า  ผลพวงมาจากการจลาจลเมื่อคืนก่อน....

ซากรถที่โดนเผาจากการจลาจลเมื่อคืน....

....คุณน้องผู้หญิงพาไปวาติกันค่ะ  ที่โรมตอนกลางวันร้อน  อากาศต่างกับมอสโคมาก....แถวเข้าวาติกันยาวเป็นกิโล  ชั่งใจดูว่าจะเข้าดีหรือเปล่า  ไปๆมาๆก็ตัดสินใจเข้าค่ะ  ยืนเข้าแถวไปคุยกันไปเดี๋ยวเดียวก็ได้เข้า

....ที่ช้าเพราะว่าต้องเดินผ่านเครื่องสแกนและตรวจกระเป๋ากันทุกคนค่ะ  เดี๋ยวนี้ที่ไหนๆก็แบบนี้กันทั้งนั้น  เพราะฉนั้นก็ต้องเผื่อเวลาเผื่อใจเอาไว้ด้วย

....เข้าไปเดินเล่นในวาติกัน  สวยและยิ่งใหญ่ค่ะ  เดินๆชมตามจุดต่างๆที่สำคัญและเป็นไฮไลท์ของสถานที่  ไม่เล่าไม่อธิบายนะคะ  หาอ่านกันเอาเอง  ดิฉันก็แค่ดูโน่นดูนี่ไปแหละค่ะ  รู้สึกเหมือนโบสถ์ทั่วๆไปเพียงแต่มีความสำคัญและใหญ่โตกว่า 

....กว่าจะเรียบร้อยจากการชมวาติกันก็ใช้เวลานานโข  จะไปดูโน่นนี่ก็ไม่ค่อยสะดวกเพราะหาที่จอดรถยาก  อีกอย่างถนนหลายๆสายก็ปิดหรือไม่ก็เปลี่ยนทางรถวิ่ง  ผลมาจากการจลาจลเมื่อคืนก่อน

.

วาติกัน  คนเยอะมาก  ตอนอยู่ข้างนอกตากแดดร้อนมาก....

ดูทหารเปลี่ยนผลัด....

....อิตาลีนี่ดิฉันพึ่งเคยมาครั้งแรกนะคะ  ดูเหมือนเดินทางเยอะก็จริง  แต่มักไปที่ซ้ำๆกันเสียเป็นส่วนใหญ่

....ยังไม่เคยเห็นน้ำพุเทรวี่ค่ะ  คุณน้องผู้หญิงเลยพาไปแวะชม  จอดรถไกลมาก  ในสายตาคนไม่เคยเห็นก็ตื่นตาตื่นใจในความใหญ่โต  วันนั้นคนเยอะมากเห็นแต่หัวคน  ไม่มีรูปให้ดูนะคะมีติดกล้องพร้อมคนสวยมารูปเดียวเองค่ะ :))

....กลับมาบ้านมีเวลานั่งคุยกัน  คุณพี่ผู้ชายมีน้ำใจวางแผนการเที่ยวให้ดิฉัน  แต่ดิฉันเองกลับเกรงใจไม่อยากเป็นภาระ  จึงบอกเธอว่าขอออกไปเที่ยวเอง  ขอแค่ให้มีคนขับรถไปส่งไปรับที่สถานีรถไฟเข้าเมืองตามเวลาก็พอ 

....ดิฉันเป็นคนขี้เกรงใจคนค่ะ  แค่มากินมานอนก็มากพอแล้ว  เรื่องเที่ยวไปเดินเที่ยวคนเดียวได้ค่ะ  คุณพี่เธอก็ไม่ค่อยสบายใจนะคะ  แต่ดิฉันยืนยันว่าไปได้คุยกันนานค่ะเธอจึงโอเค....พรุ่งนี้จะไปเดินเที่ยวเองคนเดียวแล้วนะคะ....สวัสดีค่ะ

.................................................................