......หลังจากการนอนที่แสนสบายในคืนที่ผ่านมา  ดิฉันต้องตื่นแต่เช้าเพราะโดนปลุกให้ไปทานอาหารเช้า บอกตรงๆว่าถ้าไม่โดนปลุกก็คงจะไม่ลุกง่ายๆ  นอนสบ๊ายสบายค่ะ  ว่าจะะหารูปชุดอาหารเช้ามาลงให้ดูปรากฏว่าไม่มีเลย  สงสัยว่าเช้าเกินไปเลยลืมทำหน้าที่ถ่ายรูปเก็บไว้ดูตามเคยปฏิบัติ  อาหารชุดใหญ่ตามสไตล์ญี่ปุ่น  อร่อยค่ะ  อยู่ที่นี่ดูท่าว่าดิฉันจะเจริญอาหารเป็นพิเศษเพราะได้อาหารสะอาด สดใหม่ และปรุงร้อนๆจากเตาทุกวัน

......ทานอาหารเสร็จก็มานั่งคิดว่าจะออกไปดูรอบเกาะอย่างไรดี  ตอนแรกว่าจะเช่ารถขับไปดูโน่นนี่ตามถนัด  แต่ปรากฏว่าหิมะตกหนักแต่เช้า  ตัดเรื่องเช่ารถขับออกไปได้เลย  เพราะดิฉันจะไม่ขับรถในขณะที่หิมะตกหนักอย่างนี้  ขนาดในเมืองหนาวขนาดใหญ่อย่างมอสโคที่มีระบบการจัดการหิมะที่ดี  หน้าหิมะเวลาหิมะตกหนักมีหิมะสะสมอยู่ข้างทางเยอะๆดิฉันก็ยังไม่อยากขับรถเองเลย  แล้วเรื่องอะไร๊จะเอาชีวิตน้อยๆมาเสี่ยงที่เกาะริชิริแห่งนี้

......ไม่ได้หมายความว่าการจัดการหิมะที่นี่เค้าไม่ดีนะคะ แต่ที่นี่คือเกาะริชิริที่อยู่ไกลแสนไกลค่ะ  จะไปเหมือนเมืองใหญ่อย่างมอสโคได้อย่างไรที่พอหิมะตกก็มีรถคอยตามเกรดออกจากถนนตลอดเวลา

......เมืองเล็กและไกลสายตาแบบนี้คุณต้องขับรถลุยทับหิมะไปเรื่อยๆแหละค่ะ กว่าจะมีรถมาเกรดหิมะออกก็คงนานๆที  ขับรถบนหิมะอัดแน่นถนนลื่นจะตาย  ถนนหนทางเป็นอย่างไรก็ไม่เคยรู้จัก  ไม่เอาหรอกค่ะไม่อยากเสี่ยง  ดิฉันยังอยากกลับบ้านตัวเป็นๆอยู่ค่ะ

......ปรึกษาเจ้าของโรงแรม  เธอบอกว่ามีรถประจำทางวิ่งรอบเกาะ จะวิ่งเป็นเวลา  แต่เวลาออกไม่ถี่นัก  วันนึงๆวิ่งไม่กี่รอบ  เข้าท่าดีค่ะ  นั่งรถประจำทางวนดูรอบเกาะดีกว่า  อยากแวะที่ไหนก็ลง  แล้วก็นั่งรถกลับตามลูป

......ดูเวลารถและทำความเข้าใจว่าจะต้องลงรถที่จุดไหน แล้วต้องเปลี่ยนรถอย่างไรเรียบร้อยแล้ว ดิฉันก็เตรียมตัวออกเดินเพื่อที่จะไปรอรถที่ถนนใหญ่ด้านนอกนู๊น  แต่ไม่เช่นนั้นค่ะเพราะพอรู้ว่าดิฉันจะเดินไปขึ้นรถ  เจ้าของโรงแรมเธอก็รีบมาบอกว่าเธอจะขับรถออกไปส่ง  อันที่จริงดิฉันอยากเดินนะคะ  แต่ไม่อยากขัดศรัทธาเลยตกลงให้เธอขับรถมาส่งที่ป้ายรถเมล์

......ไม่ทราบว่าดูเวลาผิดกันตรงไหน  รถเมล์เพิ่งผ่านไปค่ะ โชคดีที่ให้เจ้าของโรงแรมขับรถมาส่ง  เธอเลยขับตามและนำไปขึ้นรถเมล์อีกทีที่ป้ายรถท่าเรือ  เธอส่งขึ้นรถพร้อมกำชับคนขับว่านี่เป็นแขกของเธอช่วยเหลือดูแลให้ด้วยอะไรประมาณนั้นน่ะค่ะ  วีไอพีเสียด้วยนะคะเนี่ย

......รถเริ่มเคลื่อนตัว  หิมะก็ยังคงตกหนัก  ดูสภาพแล้ววันนี้ทำอะไรไม่ได้แน่ นอกจากนั่งรถวนรอบเมืองแบบนี้  แล้วกลับไปนอนเล่นอ่านหนังสือรอทานอาหารเย็นอร่อยๆที่โรงแรม  ซึ่งก็ไม่น่าเกลียดเลย  ก็นี่เป็นสิ่งที่ดิฉันตั้งใจมาทำตั้งแต่แรกแล้วนี่นา  สรุปว่าได้แค่ไหนก็แค่นั้นค่ะ

หิมะตกหนักขนาดนี้  ถนนหนทางมืดมัวไปหมด

ถึงจะเป็นแค่เกาะเล็กๆที่อยู่ห่างไกล  แต่ความเจริญก็ใช้ได้เลยค่ะ

ส่วนใหญ่ทางบนเกาะริชิริจะเป็นเช่นนี้  ข้างนึงเป็นทะเล  อีกข้างนึงเป็นแผ่นดิน

......หิมะตกหนักมาก  ตกตลอดทาง  ดิฉันก็นั่งรถดูบรรยากาศสองข้างทางไปเรื่อย รถวิ่งรอบเกาะจริงๆนะคะ  ด้านขวาเป็นแผ่นดิน  ด้านซ้ายเป็นทะเล  ขับรถไม่เก่งหิมะหนักๆแบบนี้มีหวังหล่นลงไปนอนเล่นก้นทะเลแน่ๆเลย

......มีบางช่วงที่รถวิ่งตัดเข้าไปในป่า  ดูสวยได้บรรยากาศไปอีกแบบ เกาะริชิริจะมีชุมชนอยู่รอบๆเกาะเป็นจุดๆ  หลักๆคือสี่ชุมชนรอบเกาะ  มี Oshidomari, Kutsugata, Senhoushi และ Oniwaki แล้วแต่ว่านักท่องเที่ยวจะตัดสินใจเลือกไปลงอยู่ที่จุดไหนที่ตัวเองคิดว่าชอบและสะดวก  ส่วนดิฉันอยู่ที่ Osidomari ค่ะ  ไม่ได้เลือกเพราะชอบหรือสะดวก  เลือกเพราะไม่รู้เรื่องค่ะ!  หาอะไรอ่านเกี่ยวกับเกาะนี้ไม่ค่อยได้เลย  ก็เลยเลือกๆไปตามงบประมาณ  แล้วค่อยมาทำความรู้จักเอาตอนที่มาถึง

ถ้ารถวิ่งตัดเข้าป่าก็จะได้บรรยากาศประมาณนี้

......เกาะริชิริมีท่าเรือหลักอยู่ที่ Oshidomari และท่าเรือรองที่ Kutsugata ถ้ามาจาก Wakkanai ทางเรือก็มาลงที่ Oshidomari นอกจากเกาะริชิริแล้ว  ใกล้ๆกันยังมีเกาะรีบุน  ซึ่งดิฉันก็อยากไปเหมือนกันแต่คงต้องรอโอกาสหน้า  และจากวักกาไนยก็มีเรือไปเกาะรีบุนเช่นกัน  ขอไม่เอ่ยถึงเดี๋ยวจะสับสนไปเปล่าๆนะคะ......เกาะริชิริไม่ใช่มีแต่ทางเรือที่จะมาถึงได้  จะมาเครื่องบินก็ได้ค่ะ  แล้วความชอบและงบประมาณของแต่ละคน

......รถวิ่งไปเรื่อยๆ  ดิฉันก็ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ  ดีบ้างไม่ดีบ้าง  ไม่ค่อยเห็นอะไรหรอกค่ะ หิมะตกหนักมากจนเห็นแต่บรรยากาศข้างหน้ากับข้างๆทางแค่ระยะใกล้ๆ  รถก็ไม่ค่อยมีคนขึ้นสักเท่าไร  นานๆทีจะมีคนรอที่ป้ายสักคน  และเก้าสิบห้าเปอร์เซนต์ที่เห็นขึ้นรถมาก็จะเป็นผู้สูงอายุตอนปลายทั้งนั้น  กว่าจะยกเท้าให้สูงๆเพื่อขึ้นรถได้แต่ละท่านก็ใช้เวลากันพอสมควร  ที่เหลือห้าเปอร์เซนต์ก็เป็นเด็กเล็กๆ

คุณยายท่านนี้อนุญาติให้ดิฉันถ่ายรูปนะคะ  ท่านเห็นดิฉันนั่งรถไปก็ถ่ายรูปโน่นนี่ไปตลอดเวลา  ท่านเลยพยักเพยิดให้ถ่ายรูปท่านบ้าง

ข้างในรถสบายๆในขณะที่ข้านอกหิมะโหมกระหน่ำ

รถวิ่งผ่านไปแถวไหนไม่รู้  มีรูปปั้นการ์ตูนญี่ปุ่นเรียงรายข้างทาง  นี่ถ้าหิมะไม่ตกหนักอย่างนี้ว่าจะแวะลงไปคยด้วยสักหน่อย

ตามริมทะเลจะมี Breakwater อยู่ตลอดทาง, Breakwater เจอหิมะก็แปลกตาไปอีกแบบเหมือนกัน

......ดูจากสถานการณ์ของหิมะ  ดิฉันคงลงที่ไหนไม่ได้  หิมะตกหนักมาก  ทุกแห่งดูจะเงียบเหงาไปหมด ร้านค้าร้านอาหารต่างก็ไม่เปิดทำการเพราะไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยวของเกาะ  คนขับรถชวนคุยไปเรื่อย  เธอก็พูดภาษาอังกฤษแบบเวรี่กระท่อนกระแท่นเลยละค่ะ  แต่เราก็สามารถสื่อสารกันได้อย่างสนุกสนาน  รู้มาจากเธอว่ากุ๊กซึ่งเป็นลูกชายเจ้าของโรงแรมที่ดิฉันพักนั้นเป็นกุ๊กมือหนึ่งของชาวเกาะริชิริในเรื่องการปรุงอาหาร  โอ..ดิฉันช่างโชคดีเสียนี่กระไรที่ฝากท้องไว้กับเธอ

......รถวิ่งมาจนถึงจุดเปลี่ยนรถ  ดิฉันก็ไม่ทราบนะคะว่าขับรถรอบเกาะแค่เนี้ยเหนื่อยอะไรกันขนาดไหนถึงต้องมีการพักและเปลี่ยนคัน หญิงอึดจากไทยแลนด์แดนกำลังจะเลิกสไมล์ไม่เข้าใจจริงๆค่ะ  อ่ะ..เปลี่ยนก็เปลี่ยน  แต่กว่ารถจะออกก็อีกประมาณครึ่งชั่วโมง  เดินไปหากาแฟร้อนๆดีกว่า  ออกไปเดินฝ่าหิมะหาร้านกาแฟ  เงียบสนิทค่ะ  ไม่มีร้านอาหารหรือร้านกาแฟใดๆที่เปิดทำการ  บ้านช่องร้านรวงต่างๆปิดหมด  เดินวนรอบตลาดอยู่คนเดียวกลางหิมะนั่นแหละค่ะ  นานๆจะเห็นมีรถวิ่งผ่านไปสักคัน  ในที่สุดก็เข้ามานั่งรอในสถานี  แล้วก็ต้องพึ่งตู้หยอดเหรียญเอากาแฟกระป๋องออกมา  จิบกาแฟกระป๋องร้อนๆเพลินๆพอแก้ขัดได้เหมือนกันค่ะ

......ในที่สุดรถคิวต่อไปก็ออกเดินทาง  หิมะเริ่มหยุดแล้วแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไปไหนมาไหนได้สะดวก  และแล้วรถก็วิ่งเรื่อยมาจนถึงป้ายรถเมล์ที่ถนนหลักทางเข้าโรงแรมที่พัก  ขบวนการทั้งหมดนี้ใช้เวลาไปประมาณสี่ชั่วโมงค่ะ  ค่ารถเมล์รอบเกาะจำตัวเลขแน่นอนไม่ได้  ประมาณสามพันกว่าเยนน่ะค่ะ

ที่เกาะริชิริในหน้าหนาว ไปทางไหนๆก็เจอแต่กำแพงหิมะอย่างนี้

แถวชุมชน Kutsugata ที่นี่คนดูน่าจะหนาแน่นกว่าจุดอื่นๆ  เห็นมีหน่วยงานราชการร้านค้าบริษัทเยอะแยะ

......หลังจากชะโงกทัวร์ฝ่าดงหิมะอันสนุกสนานจบลง  รถเมล์ก็วนมายัง ณ ป้ายเดิมที่ดิฉันมารอขึ้นตอนเช้าแต่ขึ้นไม่ทันนั่นแหละค่ะ  ดิฉันขอลงที่ป้ายนี้เพราะมีนัดกับหนุ่มหล่อลูกชายเจ้าของโรงแรม  เธอบอกไว้ว่าจะมารอรับดิฉันที่ป้ายรถเมล์ตอนกลับค่ะ แหม! ช่างน่ารักจริงๆ  เธอคงห่วงว่าป้าจะเดินเหนื่อยเดี๋ยวจะเป็นลมเป็นแร้งไปเสียก่อน  เธอมารอถามค่ะว่ากลางวันจะทานอะไร  เธอจะพาไปส่งให้ค่ะ  และเมื่อทานเสร็จเธอจะมารับ......ดิฉันบอกอยากทานนู๊ดเดิล  เธอก็พาไปส่งที่ร้านราเม็งร้านนึง  แล้วนำดิฉันไปฝากฝังกับเจ้าของร้านว่าเป็นแขกของเธอช่วยดูแลด้วย  อะไรจะบริการกันปานนั้น  แต่ก็ดีค่ะสบายดีไม่ต้องคิดอะไรมาก  แล้วเธอก็บอกว่าเดี๋ยวจะมารับ  ดิฉันรีบเซย์ โน โน โน ยูไม่ต้องมารับไอ  ไออยากเดิน  ไม่รู้จักป้าเสียแล้ว อิอิ

......หลังจากนี้ก็ไม่มีอะไรแล้วค่ะ  เดินเล่นดูบ้านช่องที่ปิดบ้านกันเงียบทุกหลัง  แล้วก็กลับไปนั่งเล่นนอนเล่นสบายๆ หายใจรดทิ้งไปจนถึงเวลาอาหารเย็น  มื้อนี้เป็นมื้อที่ดิฉันรอทานด้วยใจจดจ่อเพราะพึ่งไปได้ยินกิตติศัพท์ของกุ๊กประจำโรงแรมมาหมาดๆ  อยากรู้ค่ะว่าวันนี้เธอจำทำอะไรให้ดิฉันทาน

......ถึงเวลาอาหารเย็น  ดิฉันก็ลงไปประจำที่  เธอจัดที่ให้ดิฉันที่เดิมค่ะ วันนี้มีแขกเข้ามาหนึ่งคณะ  เป็นพ่อแม่ลูกเล็กๆสองคน  และคุณยายหรือคุณย่ายังสาวอีกหนึ่งคน  นั่งกันอีกโต๊ะนึงห่างออกไปนิดหน่อย  มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับแขกคณะนี้นะคะ  เก็บเอาไว้เล่าวันจะออกจากเกาะค่ะ

......นั่งๆอยู่ได้ยินเสียงเพราะๆของผู้หญิงส่งทักมาว่าสวัสดีค่ะสำเนียงแปร่งๆ สงสัยว่ากุ๊กคงไปบอกว่าดิฉันมาจากเมืองไทย  เลยมีเสียงสวัสดีลอยลมทักมา  ดิฉันยิ้มหวานทักตอบแล้วทักทายกันนิดหน่อยตามมารยาท  หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างสนใจอาหารของตัว

อาหารเย็นมื้อที่รอคอย  เริ่มรออาหารมื้อนี้ตั้งแต่รู้ว่ามาอยู่กับกุ๊กมือวางอันดับหนึ่งของเกาะริชิริ โต๊ะเดิม  ที่นั่งเดิม

อันนี้อะไรไม่รู้  ถามมาแล้วแต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีค่ะ

......และแล้วอาหารเย็นก็มาเสิร์ฟ  วันนี้ขอภูมิใจนำเสนออาหารมื้อเย็นจากกุ๊กมือวางอันดับหนึ่งของเกาะริชิริ  ดูรูปเอาเองละกันค่ะ  ของสดๆจากทะเลทั้งนั้น  มีทั้งหอย, ปู, ปลา, หมึก, ไข่ปลา, ไข่หอย, สลัด และซุป  เรียกเติมได้แบบไม่อั้น  ช่างมีความสุขและเอนจอยกับการกินมากๆเลยค่ะ......สวัสดีค่ะ

....................................................................