• มาตาวายุกานต์
  • ranking : สมาชิกทั่วไป
  • email : whiteyok@hotmail.com
  • วันที่สร้าง : 2007-12-04
  • จำนวนเรื่อง : 15
  • จำนวนผู้ชม : 20939
  • ส่ง msg :
  • โหวต 15 คน
ระเบียงบ้าน
"ระเบียงบ้าน" แห่งนี้ยินดีต้อนรับทุกคนเข้าเยี่ยมชม เพื่อถ่ายทอดแลกเปลี่ยนเรื่องราวสนุก ๆ ภายในบ้านของเรา
Permalink : http://oknation.nationtv.tv/blog/matawa
วันเสาร์ ที่ 15 ธันวาคม 2550
Posted by มาตาวายุกานต์ , ผู้อ่าน : 791 , 12:22:46 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

           “สมอง เจ้าช่างเก่งจริง ๆ ดูสิ  เพราะความชาญฉลาดของเจ้าแท้ ๆ ทำให้เจ้านายของพวกเราก้าวหน้าในหน้าที่การงานขนาดนี้”  อวัยวะต่าง ๆ พากันส่งเสียงสรรเสริญเยินยอ “สมอง” กันยกใหญ่  หลังจากช่วงเวลาที่ผ่านมา  “สมอง” ได้แสดงความปราดเปรื่องนำพาให้ร่างกายทั้งหมดประสบความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตความชื่นชมของเหล่าอวัยวะ  สร้างความภาคภูมิใจให้กับ “สมอง”  อย่างยิ่งยวด  มันรู้สึกฮึกเหิมกับชัยชนะที่ได้รับ ....

อ่านต่อ

Posted by มาตาวายุกานต์ , ผู้อ่าน : 632 , 12:17:36 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                 “เป็นอะไรไปหรือดวงตา  เธอเคยเข้มแข็งหนักหนา  แล้วทำไมวันนี้ถึงร้องไห้”  หัวใจถามเสียงอ่อนเนิบ  ขณะที่ลมหายใจรวยรินทอดถอนแต่ยังคงมีแก่ใจถามไถ่ “ดวงตา”                “มีอะไรไม่สบายใจพูดออกมาเถิด  เจ้าร่ำไห้เช่นนี้ ลมหายใจอย่างข้าก็พลอยอึดอัดคับข้อง จนราวกับจะไร้ซึ่งลมหายใจ”  แต่ไม่ว่าจะถูกตั้งคำถามด้วยความห่วงใยจากอวัยวะอื่น ๆ เพียงใด  ดวงตาก็ยังคงนิ่งงัน  มีเพียงหยาดน้ำที่ยังคงหลั่งร....

อ่านต่อ

Posted by มาตาวายุกานต์ , ผู้อ่าน : 675 , 12:11:30 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                  “เท้าเจ้าเป็นอะไรหรือทำไมถึงไม่ยอมก้าวออกไปล่ะ”  ดวงตาถามเท้าซ้ายและขวา  ที่ดูอ่อนระโหยโรยแรง  ไม่ยอมก้าวออกไปข้างหน้า                คำถามดังกล่าวทำให้เท้าซ้ายและเท้าขวาค้อนดวงตาอย่างตัดพ้อพลางบอกว่า  “เจ้าไม่เห็นหรือว่าทางข้างหน้ารกชัฏเพียงใด  ลองข้าสองพี่น้องก้าวเข้าไปสิ  จะได้เจ็บปวดกันไปละไม่ว่า  เห็นไหมว่าพวกข้าเปลือยเปล่าไม่มีสิ่งใดมารองรับความเจ็บปวดแทนเลย” เท้าซ้ายเท้าขวาหง....

อ่านต่อ

Posted by มาตาวายุกานต์ , ผู้อ่าน : 506 , 12:04:35 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

                  “หัวใจเธอเป็นอะไรไปหรือ  ทำไมถึงได้ดูเศร้าสร้อยเช่นนั้นเล่า”   ดวงตาเอ่ยถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้  เมื่อเห็นหัวใจเต้นอย่างอ่อนล้าไร้ความสุข                “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน  อยู่ ๆ ก็รู้สึกเหมือนกับว่าการเต้นของฉันมันไร้ความหมาย  และไม่รู้ว่าจะเต้นต่อไปเพื่ออะไร”  หัวใจพูดอย่างหดหู่                “เลิกรู้สึกได้แล้ว  ฉันว่าเธอจมปลักกับความรู้สึกที่จับต้องไม่ได้มากเกินไปนะหัวใจ”  ดว....

อ่านต่อ

Posted by มาตาวายุกานต์ , ผู้อ่าน : 566 , 11:55:02 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

           ความวุ่นวายดูจะเข้ามาจู่โจมโลกของอวัยวะอีกครั้ง  เมื่ออยู่ ๆ เจ้าก้นจอมขี้เกียจ  ก็เกิดความไม่พอใจในหน้าที่การงานของตัวเองแบบเฉียบพลัน  แถมยังไม่ยอมเก็บงำความไม่พอใจนั้นไว้แต่เพียงลำพังด้วย  ความเงียบสงบจึงถูกทำลายลง                “ข้าสงสัยจริง ๆ ทำไม ก้นอย่างข้าต้องเป็นที่ถ่ายของเสีย  แล้วปากอย่างเจ้าถึงได้กินแต่ของดี ๆ ฮึ”  เจ้าก้นถามอย่างกระแทกกระทั้น  ด้วยรู้สึกว่าถูก “ปาก” เอาเปรียบเ....

อ่านต่อ


/1