อยู่ดีๆ ผมก็ได้เลนส์ไวด์มา "ฟรีๆ" ครับ 555+ ^^" ที่มาของเรื่อง...คือ...เรื่องมันยาวมว๊ากกกกกกกกกกกๆ
ผมนั่งจิบเบียร์แต่งกลอนลง Facebook อยู่ดีๆ ก็มีคนเข้ามาชอบ และขอยืมไปแต่งเพลง ^^
ชายหนุ่มใจดีคนนั้น ก็คือ คุณ Tar Korthondaeng ซึ่งเป็นศิลปินเพื่อชีวิต ที่รอนแรมไปหากินไกลถึงประเทศญี่ปุ่น (เท่ห์มว๊ากก)

หายไปนานแสนนานหลายเดือน คุณ Tar ก็กลับมาที่ Facebook ของผม พร้อมกับ Link เพลงที่คุณต้าร์แต่งขึ้น
โดยมีกลอนของผม เป็น..."แรงบันดาลใจ" เชิญแวะไปฟังกันได้ครับ

"เพลง...แพ้ที่หวัง" ฟัง แล้วคิดถึงบ้านมากๆ Y_Y

จากนั้นคุณต้าร์ คอทองแดง ก็ถามผมว่า...อยากได้อะไรเป็นการตอบแทน ผมก็บ่ายเบี่ยงๆ ไม่เอาๆๆๆ แต่งมั่วๆ เล่นๆ เฉยๆ
แต่..."แม่นู๋ไอซ์" ซึ่งเป็นเพื่อร่วมรุ่นมัธยมของคุณต้าร์โผล่มาใน Facebook บอกว่า...เอากีตาร์มาตอบแทนซะดีๆ 1 ตัว ^^"
คุณต้าร์ ก็ถามว่าอยากได้ กีตาร์แบบไหนจากญี่ปุ่น? ผมก็ตอบไปว่า อะไรก็ได้มือสองก็ได้ ขอแค่มีเสียงดีดดัง ก็พอละครับ ^^
คุณตาร์ก็เลยเอากีตาร์เก่าๆ ตัวนึงมาให้ผม >"<
....เก่าประมาณ...30+ ปี Y_Y (แต่สภาพยังกะไม่เคยมีใครได้เคยดีดมันเลย) สภาพใหม่กิ๊กมากๆ
สวยและเสียงดีมากๆ >"< (ผมเพิ่งมารู้ ทีหลังว่า...เป็นกีตาร์สำหรับสะสม Morris W-20 ที่มีลายเซ็นต์คุณต้าร์กำกับไว้อย่างดี ^0^)

เท่านั้นยังไม่พอ...คุณต้าร์ ยังบอกว่ามีเลนส์ไวด์ ที่ซื้อมาแล้ว ไม่มีเวลาได้ถ่ายเลย
จะมอบให้มันอยู่กับคนที่สมควรอยู่ด้วย...ก็ คือ...Mr.Apirak นั่นเอง ^0^ โว้ววววว ขอบคุณมากๆ เบยยยยยยยยยยยยยยยยย
ได้ทั้งกีตาร์และเลนส์ฟรีๆ สุดยอดๆๆ คุณต้าร์หัวใจหล่อมว๊าก......

อ่า...กลับมาเข้าเรื่อง...เลนส์ไวด์ครับ @_@" พอผมได้มาปุ๊บ...ก็...เริ่ม...ทดลอง...ฝึกใช้...ฝึกส่อง...พบว่า...มัน...แปลกตาดี
คือ ว่า...มันเป็น...รูปยืดๆ ยาวๆ แปลกตา ตื่นตาตื่นใจมากครับ ถ่ายไม่เป็นเลยล่ะ ก็เลยเอามาลองถ่ายดอกไม้ดูก่อน >"<

นี่เลยครับ...รูปมาโครดอกไม้ จากเลนส์ไวด์ @_@" (พอได้เลนส์ใหม่มา ฝนก็ตกทันที Y_Y)

อยากที่ทราบกันว่าช่วงนี้เข้าหน้าฝน...ตั้งแต่ได้เลนส์ไวด์มา ฝนก็ตกทุกวัน...ผมไม่มีโอกาสได้ไปไหนเลย...งานก็ยุ่งๆๆๆๆ >"<
จึงได้แต่แอบเกาะ แอบถ่ายรูปตามระเบียงห้อง...มีแต่เมฆฝนๆๆๆๆ Y_Y

ผมรออยู่นานแรมสัปดาห์ ^^" ในที่สุด ก็ทนไม่ไหว ออกไปเสี่ยงดวง ตามริมๆ ทะเล เผื่อว่า...ฟ้าจะสวย ไม่มีเมฆฝนบ้าง...
สุดท้าย...ก็พอได้เริ่มฝึกถ่ายรูปจากเลนส์ไวด์ซะทีครับ ^0^

ผมเคยมาถ่ายรูปที่เขาชีจรรย์แห่งนี้หลายครั้ง...แต่ไม่สามารถถ่ายมุมนี้ได้เลย เพราะภูเขาล้นเฟรมตลอดๆ...แต่พอเป็นเลนส์ไวด์
ถ่ายได้เลยครับ สบายมากๆ ^^ เพราะเลนส์ไวด์จะดันทุกอย่างให้ไกลออกไปจากตัวเรา
เราจึงสามารถถ่ายของที่อยู่ใกล้ๆ และใหญ่ๆ ได้โดยไม่ ต้องถอยหลังไปไหน ^.^

ผมคือคนที่ชอบถ่ายรูปท้องฟ้าเป็นประจำอยู่แล้ว...พอได้เลนส์ไวด์มา...ก็ยิ่ง..."บ้า" ถ่ายรูปหนักเข้าไปอีกหลายขุมครับ >"<

สถานที่หลายๆ แห่งที่ผมไม่สามารถถ่ายรูปได้ด้วยเลนส์ปกติ เพราะ...ต้องถอยหลังไกลๆ สายไฟบดบัง ฯลฯ คราวนี้ถ่ายได้สบายครับ

ลองพาออกไปดูทะเลดูบ้าง...วัดอัมพาราม แห่งหาดบ้านอำเภอ...เนี่ย ดีมากๆ เลยครับ มีทั้งวัดและทะเล รวมอยู่ด้วยกัน...^^
หลังวัดติดทะเล...ผมชอบมากกกกกกกก 555+

เมื่อผมเริ่มชินกับมุมมองของเลนส์ไวด์ตัวใหม่นี้แล้ว...ผมจึงเริ่มถ่ายรูปในมุมมองที่ผมถนัดทันที...เอาจินตนาการผสมผสานเข้าไปครับ
มันสามารถสร้างรูปถ่ายที่...มีพลังได้อย่างดีเยี่ยม ^0^

รูปนี้ผมบังเอิญ...ขับหนีรถติดที่แถวๆ อ่างศิลา จ.ชลบุรี...แล้วไปเจอสะพานปลา...โดยบังเอิญ
มองไปทางขวาบังเอิญเจอ..."พายุเมฆ" สวยมากๆ ครับ

พอมองไปทางซ้าย...ผมถึงกับขนลุก...>"< เพราะเจอ "แสงทะลุเมฆ" อยู่อีกด้าน...@_@"

ผมเองก็แปลกใจ...??? ทำไมนะ..."ธรรมชาติ" ถึงรู้ว่าผมจะมาถ่ายรูป...>"< พากันมาแสดงพลังธรรมชาติต่อหน้าผมมากมาย - -"
ดูสิครับ...มีสะพานปลากั้นกลางเอาไว้เท่านั้นเอง...

ยิ่งถ่ายรูปในบรรยากาศที่แสงเป็นแบบนี้...ยิ่งมีความสุขครับ ^^

ผมเห็นว่า...ฟ้าวันนี้เป็นใจขนาดนี้...หากรออยู่ถึงช่วงพระอาทิตย์ตกทะเล...น่าจะได้รูปถ่ายสวยๆ
จึงขับรถไปต่ออีกนิด มายัง...ท่าเรือพลี...จ.ชลบุรีครับ...เป็นถนนยื่นไปในทะเล และเลียบทะเล สวย เท่ห์มากๆ ครับ ^^

มีนักท่องเที่ยวมานั่งเล่น เปิดท้ายรถทานอาหารเย็นกันมากมาย...และก็มี...สารพัดโปร มาจองมุมถ่ายรูปกันเต็มไปหมด >"<
ผมก็เลย...ไปหามุมอื่นก็ได้ฟระ >"< โลกนี้ออกจะกว้างใหญ่นี่ครับ 555+ ปล่อยพวกโปรๆ เขาถ่ายตรงนี้กันไปละกัน ^0^

ผมเดินๆๆๆ ทอดน่องไปตามริมทะเล...ลมที่พัดโชยมาเย็นสบายมากๆ รู้สึกสบายใจ ผ่อนคลาย และมีความสุขมากๆ ^^
พอเห็นตรงมุมนี้ไม่มีใคร...ก็บรรจง...เอาเลนส์ไวด์มาฝึกถ่ายดูซะเลยครับ ^0^

หน้าฝนนี่ยังสอนให้ผมรู้ว่า พระอาทิตย์จะเป็นแสงแรงๆ จนกระทั่งลับขอบฟ้า...จะไม่เป็นไข่แดงๆ เหมือนตอนหน้าหนาว ^^"

ผมชักเริ่มรู้สึกว่า...รูปบางรูปที่เกิดขึ้นต่อหน้าผม...แล้วผมพยายาม "ฝืน" ใช้เลนส์ไวด์ถ่าย...ชักจะเริ่มไม่สวย >"<

ผมจึงเปลี่ยนกลับเป็นเลนส์เทเลตัวเก่าคู่ใจ เพื่อเก็บภาพบางภาพ อย่างเช่นภาพนี้ครับ ได้นกสองตัวที่บินไล่ตามจีบกันมาด้วย
เลนส์ไวด์ถ่ายไม่ได้ครับ...เพราะนกจะเหลือตัวเท่า...แมงหวี่ >"<

และรูปที่สวยที่สุดของวันนี้...ก็ต้องใช้ "เลนส์เทเล" ถ่ายครับเพราะต้องซูมไปที่เรือกลางทะเล รูปถึงจะดูสวยลงตัวไปอีกแบบ ^^"

เบื้องหลังของความสวยในรูปนั้น ไม่ใช่เพราะผม เพราะเลนส์ หรือเพราะกล้อง หรอกครับ...
แต่เป็นเพราะ "ธรรมชาติ" ที่สร้างสีของท้องฟ้ามาแบบนี้...ใครถ่ายก็สวยครับ ^0^

ผมอำลา..."ท่าเรือพลี"...ไปด้วยความสุขอิ่มเอมใจ...แสงที่ทะเลค่อยๆ เลือนหาย...กลายจากม่วง...เป็นน้ำเงิน...^_^
ไม่ว่าเลนส์อะไร...กล้องอะไร...ก็ถ่ายรูปสวยได้ ถ้าหากไปอยู่...ถูกที่...ถูกเวลา...

ลากันด้วยรูปทดสอบเลนส์ไวด์ด้วยการ..."ฝึกวิชาดาราศาสตร์" หมุนดาวของผมด้วยเลนส์ไวด์...>"< "รูปแรกในชีวิตเลยครับ"
กลัวก็กลัว มืดก็มืด หมาก็เห่าหอน >"< ต้องตั้งกล้องท่ามกลางความมืดเกือบครึ่งชั่วโมง ยุงกัดขาลายเลยครับ Y_Y
นี่ขนาดข้างๆ รั้วบ้านนู๋ไอซ์เลยนะครับเนี่ย ยังน่ากลัวขนาดนี้ Y_Y
แล้วพบกับใหม่กับทริปฝึกถ่ายรูปของผมกันนะครับ Bye bye............... ^0^

ปล. แวะมาเป็นเพื่อนกันได้ที่ Facebook Mr.Apirak Peanthong นะคราบบบบบบบบ ^0^