เช้าวันใหม่ พวกเรารีบเดินทางไปหัวลำโพง (Hauptbahnhof) แห่งเมือง "Frankfurt am Main" เพื่อขึ้นรถ ICE ไป "Munich" ในแคว้น Bavaria ได้เห็นบรรยากาศของผู้ที่มานั่งรอขึ้นรถไฟ ซึ่งการตรงต่อเวลาเป็นสิ่งที่สำคัญมาก เพราะถ้าช้าไม่ได้แม้เพียงนาทีเดียว ก็อาจตกรถไฟได้

จั่วหัวว่า "นั่งรถ ICE ไป Munich" กลัวว่าจะเข้าใจผิดว่า คิดไปว่าพวกเราโบก "รถส่งน้ำแข็ง" หรือนั่ง "รถไฟหวานเย็น" ถึงก็ช่าง ... ไม่ถึงก็ช่าง แต่ "ICE" ในที่นี้ จะย่อมาจากคำว่า "Intercity-Express" หรือ รถด่วนที่แล่นระหว่างเมืองนั่นเอง

เอกสารที่พิมพ์จากการจองตั๋วผ่านอินเตอร์เน็ต โดยเป็นตั๋วรวมการเดินทางสำหรับ 5 คน ไป-กลับ ระหว่างเมือง Frankfurt และ Munich ซึ่งสัญลักษณ์ [DB] สีแดงที่เห็นนั้น คือ Deutsche Bahn AG ถือเป็นบริษัทผู้ให้บริการรถไฟของประเทศเยอรมัน ... สังเกตกรอบสี่เหลี่ยม และมีจุดๆ ในนั้น คือ "Maxicode Barcode" ซึ่งเป็นบาร์โค๊ดชนิดหนึ่ง เราอาจไม่คุ้นเคยในบ้านเราซึ่งมักใช้เป็นแถบเส้นทั้งนั้น และที่สำคัญคือ ผู้ที่จองตั๋วด้วย Credit Card ใบไหน ต้องนำมาประกอบกับเอกสารใบนี้ ซึ่งมีเจ้าหน้าที่เดินมาตรวจตั๋วบนรถไฟพร้อมเครื่องอ่านบัตร

ซึ่งรถไฟออกจากชานชาลาของแฟรงค์เฟิร์ตในเวลา 08.54 น. ไปถึงสถานีรถไฟที่เมืองมิวนิค ในเวลา 12.04 น. เป็นเวลาประมาณ 3 ชั่วโมง ด้วยความเร็วสูงสุดประมาณ 300 ก.ม. ต่อชั่วโมง

เมื่อรถไฟแล่นออกจากสถานี เราก็มองเห็นตึกระฟ้าของเมือง Frankfurt ในอีกมุมมอง

รถไฟยังแล่นบนสะพานข้ามแม่น้ำ Main ที่เพิ่งนำเสนอไปในเอนทรีที่แล้ว ซึ่งพาเดินชมบนสะพานที่มองเห็นนั้น ... ขอไปเที่ยวมิวนิคซัก 3 วัน แล้วค่อยกลับมาแฟรงค์เฟิร์ตอีกครั้ง

รถไฟเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ และมองเห็นความสวยงามจากข้างหน้าต่างทั้ง 2 ฝั่ง

มองเห็นทุ่งสีเหลือง ซึ่งเป็นพืชที่ใช้ทำน้ำมัน ยังกับใครมาละเลงสีข้างหน้าต่าง

เป็นความงามที่มีคุณค่า เพราะได้ประโยชน์ทั้งการบริโภค รวมทั้งเป็นอาหารตาอีกด้วย

มองเห็นบ้านเรือนต่างๆ อาจถือได้ว่าอยู่นอกเมืองใหญ่ และมีอาชีพทางเกษตรกรรม ก็ไม่ต่างกับบ้านเรา แต่ได้เห็นความเขียวชอุ่มแสดงถึงความอุดมสมบูรณ์ของพื้นดิน

ด้วยความซุกซน ขอพาไปดูทางด้านหน้าของรถไฟ และดูบรรยากาศภายในรถซักหน่อย

มองเห็นที่นั่งคนขับรถไฟ คล้ายกับที่นั่งของคนขับยานอวกาศในหนังสตาร์วอร์มั้ยเนี่ย!

หากมองออกไปนอกหน้าต่าง ในความเร็วประมาณ 300 ก.ม. ต่อชั่วโมง ภาพที่เห็นก็จะเป็นแบบนี้

แต่ละโบกี้ จะมีประตูกระจกเปิด-ปิดอัตโนมัติกั้นอยู่ และไม่พลาดที่จะใช้บริการสุขา ซึ่งสะอาดคล้ายกำลังใช้บริการอยู่บนเครื่องบิน

ป้ายบอกข้อมูลข่าวสาร และความเร็ว ... เหลือเพียง 8 นาที ก็จะถึงจุดหมายแล้ว ซึ่งผมเคยไปลองนั่งรถไฟแม่เหล็ก (Maglev) ที่ความเร็ว 431 ก.ม. ต่อชั่วโมง ที่เมืองเซี่ยงไฮ้ ประเทศจีน มาแล้วซึ่งก็สร้างขึ้นในประเทศเยอรมัน แล่นจากตัวเมืองเซี่ยงไฮ้ไปสนามบินผู่ตง ในเวลาเพียง 7 นาที และฝากไว้ในเอนทรี "เยี่ยมเยือนแดนมังกร ตอนที่ 14 : รถไฟแม่เหล็ก (Maglev Train) แห่งเมืองเซี่ยงไฮ้" แต่สำหรับรถไฟขบวนนี้ แม้จะแล่นช้ากว่า นั่งนานกว่า แต่ก็นั่งนุ่มสบายและเพลิดเพลินได้ตลอด 3 ชั่วโมง

เพื่อนที่ทำการจองตั๋วรถไฟ ได้เลือกที่นั่งแบบหันเข้าหากัน พร้อมมีโต๊ะตั้งวางคั่นกลาง เราจึงกินขนมและดื่มกาแฟ illy หอมกรุ่น แกล้มกันวิวนอกหน้าต่าง หลังจากนั้นก็หยิบ Netbook แล้วก็นำภาพถ่ายในวันแรก มาเปิดดูกัน นอกจากนี้ บนรถไฟมีปลั๊กให้เสียบได้ หรือจะใช้บริการอินเตอร์เน็ตก็ยังได้ ... งานนี้มีภาพก๊วน 5 พาตลุยซักที โดยผมหยิบกล้องรูป กดถ่ายไปยังเงาบนกระจกของรถ ICE นั่นเอง

เวลาผ่านไป ไวเหมือนโกหก ... เราก็มาถึงหัวลำโพงแห่งเมือง Munich กันแล้ว

หันไปมองดูระหว่างขบวนรถไฟ ที่ส่วนหัวรถไฟจะยึดติดด้วยพลังแม่เหล็กไฟฟ้า เพื่อต่อกันเป็นขบวนยาวระหว่างการแล่นไปบนราง

ทำให้ขบวนรถไฟยาววววววววว มาก และนี่ก็คือ หัวขบวนรถไฟ ICE ที่พวกเราโดยสารมา

ระหว่างรอเพื่อนไปดูตารางเวลา เพื่อไว้ซื้อตั๋วรถไฟไปยังเมือง Fussen ในพรุ่งนี้เช้า และบริเวณนี้จะเห็นตู้ขายตั๋วอัตโนมัติเต็มไปหมด ... ไม่ใช่ ตู้สล๊อตแมชชีน นะครับ

เกือบถึงประตูทางออกจากสถานี เหลือบไปเห็นร้านดอกไม้ เลยขอบันทึกภาพความเรียบง่าย แต่ดูสบายตามาฝาก

พอพ้นประตูสถานีรถไฟ ก็มองเห็นห้างสรรพสินค้า KARSTADT ตั้งอยู่ตรงหน้า

เราลากกระเป๋าไปยังโรงแรม ซึ่งอยู่ห่างจากสถานีรถไฟไปเพียง 2 บล๊อก เพื่อเช็คอินกันก่อนออกไปเที่ยวกันในช่วงบ่าย

เห็นแผนที่และเอกสารแนะนำการท่องเที่ยวในมือผมมั้ย ... อดใจอีกนิด จะพาไป "ตลุยเมืองมิวนิค" ในตอนต่อไป คอยมาติดตามให้ได้นะครับ เร็วๆ นี้