นานเท่าไรข้าไม่รู้ นับตั้งแต่ที่พระองค์ส่งพวกเรามา ข้าไม่ได้เจอพวกเขาอีกเลย

           ข้าเรียกที่ๆข้าอยู่นี้ว่า ฮินนี แม้มันจะเป็นแผ่นดินที่สวยงาม มีท้องฟ้าใส มีผลไม้และดอกไม้ที่แสนสวยงามและหอมหวาน รวมทั้งสัตว์นานาพันธุ์ ทั้งที่อยู่ในน้ำ บนท้องฟ้าและวิ่งอยู่ทั่วไปรอบๆตัวข้า มีธารน้ำขนาบแผ่นดินอยู่ทั่วไปอย่างอุดมสมบูรณ์ ตามที่โลกควรจะเป็นจากการสร้างสรรค์อย่างสุดพิเศษของพระเจ้า แต่ดวงจันทร์นั้นมีความหมายต่อข้า เพราะมันทำให้ข้าคิดถึงอีวาห์ เสมอ นางนั้นช่างงดงามเหมือนดวงจันทร์ในคืนนี้ นางเหมือนกับแสงจันทร์ที่สาดแสงส่องเข้าไปถึงในดวงใจของข้า  สวยงามและคลายเหงา นาง...นางเป็นมนุษย์เหมือนกับข้า แต่นางเป็นอีกแบบหนึ่งที่ไม่เหมือนข้า  ข้าจะบอกถึงนางอย่างไรดีนะ อืมมม์

                  เหมือนกันแต่ไม่เหมือนกัน ...ไม่ใช่ซิ..เหมือนกันกับไม่เหมือนกันจะเกิดขึ้นพร้อมกันได้อย่างไร 

                  นอกจากพระเจ้าเท่านั้นที่ทำได้  เพราะพระองค์ทรงเป็นผู้กรุณาปราณีสูงสุด และเป็นผู้ทรงลงโทษอย่างรุนแรงเด็ดขาดสูงสุดได้เช่นเดียวกัน  น่าจะ.."เหมือนกันแต่แตกต่างกัน น่าจะใช่กว่านะ ข้าคิดว่างั้น"

                   ข้าเคยถามเหล่าทวยเทพว่านางเกิดมาได้อย่างไร เพราะวันหนึ่งเมื่อข้าตื่นขึ้นมาข้าก็พบนางแล้ว ข้าสงสัยว่านางเกิดจากอะไร เกิดมาจากดินเหมือนข้าไม๊ หรือว่าเกิดมาจากไฟอันร้อนแรงเหมือนเหล่าจิตภูตและซาตาน หรือเกิดจากรัศมีของพระเจ้าหมือนเหล่าทวยเทพ

                  "นางเกิดมาจากส่วนหนึ่งของร่างกายเจ้า"ทวยเทพตอบ

                   "ตรงไหนของข้ากันล่ะ"        ข้าสงสัย

                     (อ่านต่อตอนหน้าครับ)