ภาพจากเน็ต

                     

                                       ร้านชาเฟ่โน๊ต       

  เราจะเริ่มกันอย่างไรดีเล่า ถ้าเราจะคุยกันเรื่องดนตรี

คนเขาว่าเรื่องที่ไม่ควรคุยกันในวงสนทนาทั่วไปคือ การเมืองและศาสนา

ถ้าอย่างนั้นผมก็เลยเปิดหัวข้อเล็กๆไว้สำหรับดนตรีและบันเทิงอาหารและเครื่องดื่ม

ภายในหัวข้อของร้านกาแฟที่ชื่อชาเฟ่โน๊ต  ยินดีต้อนรับทุกท่านครับ

                                   ประเด็นหลักของร้านนี้ก็น่าจะมีไว้พูดคุยหลายเรื่อง

ตามร้านกาแฟทั่วไป ซึ่งอาจมีศาสนาและการเมืองบ้างอย่างหลีกเลี่ยงมิได้

แต่ผมจะเน้นเรื่อง ดนตรี เป็นหลัก ทั้งในเชิงแบบจินตนาการเหนือจริง

ประวัติศาสตร์และความเป็นภาวะวิสันในธรรมชาติของดนตรี

                                  ด้วยแรงใจและแรงยุยงจากศิษย์น้องหรือที่รู้จักกันในนามของจ้าวยุธทจักรเจาะลึกรายละเอียดวัตถุมงคล คือ ศิษย์กวง  ผู้แฝงนัยยะแพรวพราวในข้อเขียนที่ดึงเข้าดึงออกระหว่างความจริง การเปรียบเทียบ กุสโลบาย  และไสยวิชากับปัญญาข้อคิดในแนวพุทธและอื่นๆ อีกคนหนึ่งก็คือที่ผมเรียก โมกุล หรือ Beckybloom ผู้มีสำนวนจัดจ้านชัดเจนในสิ่งที่รู้สึกและการเขียน  แรงยุนี้ทำให้ผมเขียนเรื่องดนตรี  อันที่จริงผมรู้เรื่องแบคกราวการฟังดนตรีของทั้งสองคนนี้ผมก็คิดว่าคงจะผ่านการฟังดนตรีมามากและหลากหลายสไตล์ ทั้งในยุคสมัยและร่วมสมัย

หลายเพลงหรือหลายวงที่เขาพูดถึงผมไม่รู้จักไม่เคยฟังก็เยอะ

คิดอยู่นานว่าจะทำอย่างไรดีจึงจะอยู่ในระดับกลางๆ

สำหรับทุกคน ที่เราจะคุยกันรู้เรื่องในร้านกาแฟที่เรานั่งอยู่ร่วมกัน  โดยทุกคนสามารถเข้าใจร่วมกันในระดับหนึ่งที่สนองความรู้สึกทางดนตรีให้เป็นรูปธรรมขึ้น

ไม่ว่าจะเป็นคน ฟังดนตรี หรือใช้ดนตรีในเชิงการงานสื่อสาร

หรือฝึกหัดเล่นหรือคนที่เล่นพอเป็นก็ตาม ไม่ว่าเขาจะเล่นดนตรีชิ้นไหนก็ตาม

จะเป็นการพบกันระหว่าง จินตนาการ ทฤษฎี  อารมณ์  และเครื่องมือสื่อ

และต่อยอดพูดคุยซึ่งกันและกันได้สำหรับคนฟังดนตรีด้วยกัน

โดยไม่มี อายุ ยุคสมัย สไตล์ เครื่องมือในการสื่อดนตรีหรือ ชาติพันธุ์ เข้ามาปิดกั้นได้

เรื่องทั้งหมดอยู่ภายใต้อัตราส่วนของความบันเทิงและมิตรภาพที่เข้าใจกัน

ในเสียงดนตรี เป็นตัวเชื่อมต่อ บทสนทนา