งานบาติกของ Mark และ Kalou ศิลปินชาวฝรั่งเศษ ในยุคต้นๆของเขา

ทั้งหมดในเนทรี่นี้เป็นภาพเดียวกัน

2

โลกปัจจุบันนี้มีเฟสบุ๊ค...มีเมล์ สำนักต่างๆ

และบล็อกมากมายทั้งไทยเทศ

วันหนึ่งสองผัวเมียฝรั่งเศสที่ผมเจอเขามา

บ่อยๆเกือบหรือสามสี่ปีครั้ง เขาบอกว่าจะแวะมา...เมืองไทย

หลังจากเก็บเงินได้...พอใช้ชีวิตสักหกเดือน...ในไทย

ครั้งหนึ่งผมเคยซึ้งในน้ำใจที่เขาออกค่าตั๋ว

งานดนตรีแจ๊สที่มี อาจาโร และเดวิดแซนบอน 

พร้อมทั้งโก้แซ็กแมน และ จีรศักดิ์ ปานพุ่ม

เมื่อผมปฏิเสธที่จะไปดู...แต่เขาบอกว่าเขาซื้อตั๋วให้แล้ว

5555 ...ผมก็ต้องไปดูซิครับ....อย่างเกรงใจ

ผมอยู่เกาะลันตาเขาก็มาหา อยู่พีพี และกระบี่

สองคนนี้ก็มาหา บางปีไม่ได้มาดูผมเล่นดนตรี

...แต่ก็นัดเจอกัน

...สองเดือนที่แล้วเขาโทรหาผมบอกว่าอยู่เมืองไทยแล้ว

อยากเจอที่ร้าน บลูส์บาร์ ...ที่ตีนสะพานบางลำพู

อันที่จริงร้านนี้ไม่ใช่ ชื่อบลูส์บาร์

แต่ชื่อ เอ็ดเหียร์13(at here13) 

ผมนั่งรถเมล์ไปหาเขา

ประเด็นของเรื่องก็คือ ผมจำได้ว่า อาชีพของเขาที่ฝรั่งเศสนั้น

ก็คือ ทำบาติก ผมบอกว่า ผมไปเรียนทำบาติกมา

ตอนนี้พอเข้าใจเทคนิคบ้างแล้วละ

ผมว่าผมอยากเรียนบาติกกับเขา

เขาบอกว่า...โอ้ยินดีสอนเลย

เขาว่า เทคนิคของเขาไม่เหมือนใคร

ผมบอกว่า ต่างกันยังไงเขาบอกว่าเขาใช้กาว

ชนิดหนึ่ง...เขาซื้อที่ฝรั่งเศส

เอามาประยุกต์ ใส่หลอดคล้ายสลิ๊งค์ เข็มฉีดยา

แล้วก็มีหัวคล้ายปากกา ดันกาวออกมาได้เส้นตามขนาด

ของปากที่ใช้....

ไม่ต้องทนร้อนกับเตาแก๊ส...และเขาก็ไม่ถนัด

การใช้ระบบเทียนแบบไทยๆ..ที่ต้องใช้ฝีมืออย่างมาก

ต้องมีความเร็วแม่นยำ ในขั้นตอนนี้

ราวกับจอมยุทธ..มือกระบี่...จึงจะได้เส้นที่สม่ำเสมอ

คมชัดสวยงาม และค่อนข้างอันตรายกับมือใหม่

เพราะต้องอยู่กับไฟ...ที่ต้องคอยควบคุม

“อ๋อ ...ผมเข้าใจละ” ผมคิด..ก็สบายขึ้นนะ

จะได้ไม่ต้องรีบ..ค่อยๆทำได้...น่าสนใจ

แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย

..และก็คิดว่าอีกนานมั่งกว่าจะได้เรียนกัน

เพราะเขาไปเช่าบ้านอยู่แถวจังหวัดตราด

ถ้าไปใต้เขาก็อยู่กระบี่....ส่วนผมอยู่ กรุงเทพ กับภูเก็ต

ยากแน่นอนที่จะเจอกัน...ถึงขั้นได้ใช้เวลาเรียนจริงจัง

สองผัวเมียศิลปินชาวฝรั่งเศสนี้ คือ มาร์ค(Mark) และ กาลู(Kalou)

จำได้ว่าผมรู้จักกับเขาที่กระบี่..ตั้งแต่ราว ค.ศ. 2,000

ตอนนั้นผมไปตระเวณที่เกาะพีพีและก็กระบี่

เขาเป็นคนชอบดนตรีแสดงสด..ก็ไม่แปลกหรอก

เพียงแต่ ตอนนั้นที่ผมเจอกัน

เขาบอกว่า ...เขามีอาชีพทำบาติก ..อยู่ที่ฝรั่งเศส

สิบปีผ่านไป...ผมเจอเขาอยู่หลายครั้ง

เมื่อเขาแวะมา

จนถึงเมื่อสองเดือนที่ผมเจอกับเขาอีกครั้ง

เขาก็ยังบอกว่าเขา...ทำบาติก..แต่ไม่ได้ทำขาย

เป็นอุตสาหกรรมนะ..แต่ทำเพื่อแสดงงาน

ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปกว่าข้อมูลเดิมที่เคยรู้

จำได้ว่าในช่วงห้าปีแรกนั้น...บางทีผมไปเล่นที่กรุงเทพ

เขาก็ไปหา...และนำม้วนภาพติดตัวไปด้วย

ครั้งหนึ่ง

เขาทั้งสองผัวเมีย...ไปเที่ยวห้องพักเพื่อนผม

แล้วก็เอาภาพของเขาออกมาแสดงให้ดู

ก็สวยดีนะ...ผมรู้สึกในฐานะที่เคยเขียนภาพ

เคยดูภาพแต่ละประเภท ของศิลปินบางคน

จากรูปในแมกกาซีน หรืออ่านหนังสือ

และมีเพื่อนเป็นคนเขียนรูปบ้าง..

และก็พอจะแยกยุคและสไตล์งานเขียนออกได้บ้าง

แม้จะไม้ชัดเจนนัก...แต่เลือกเสพ..แยกชนิดได้

ดูออกว่า นี้คือภาพ สีน้ำมัน...สีชอร์ค..สีฝุ่น

สีน้ำหรือ อาคลีลิก..ฯ พอเข้าใจว่าสีไหน

ผสมน้ำทำละลาย ..หรือสีชนิดใดใช้น้ำมัน

ก็เท่านั้น...หลายท่านในโอเคมีฝีมือจัดจ้านและเป็นมืออาชีพ

เป็นยอดฝีมือ...หรือมีพรสวรรค์หรือเอกสายตรงทางนี้

ในบล็อกโอเคเนชั่นนี้ก็มีหลายท่าน..อันเป็นที่น่าตะลึงพรึงเพริ้ด

ในฝีมือ แม้แต่มือสมัครเล่น

เมื่อราวห้าปีที่แล้วที่เขาเปิดโชว์ส่วนตัวให้ผมกับเพื่อนสองสามคนนั้น

ทุกคนก็บอกว่า....สวยดี..สวยดี...กันคนละสองสามคำ

แล้วก็แค่นั้น..จะเอาอะไรกับพวกคนอย่างเราเล่า

นอกจากคำชม...และคำขอบคุณที่อุตสาหะมายืน

คลี่ภาพให้เราดูแต่ละภาพ...ช่วยกันทั้งสองผัวเมีย

เขาบรรยายภาพเขาราวกับว่า

เขาเป็นจอมยุทธ...ที่ได้บรรลุเรื่องการเขียนภาพ

ในทิศทางที่เขามุ่งมั่น

ทั้งการใช้สีสัน ไอเดีย ลายเส้น จินตนาการที่เขา

สรรสร้างขึ้นด้วยเทคนิค การเขียนผ้าบาติก

อย่างภาคภูมิใจและหลงใหลในงานของเขา

ทั้งสองคนต่างช่วยกันสาธยาย

อย่างไม่ย่อท้อ ว่าภาพของเขานั้น

มองในระยะหนึ่งก็จะเห็นเป็นอย่างหนึ่ง

มองอีกระยะหนึ่งก็เห็นเป็นอีกอย่างหนึ่ง

มันมีศูนย์กลาง...และแตกออกไปทั้งสองข้างเท่าๆกัน

และก็จะมีภาพอีกมากมายตามมาอย่าไม่สิ้นสุด

แล้วแต่ใครจะตีความ..สัมผัสได้

ในองค์ประกอบของภาพนั้นก็จะ

มีหลากหลายที่เกื้อกูลกันในแต่ละองค์ประกอบย่อย

วนอยู่ในองค์เดียวของภาพใหญ่

แต่ละคนก็อาจเห็นเหมือนกันบางส่วน

หรือแตกต่างกันเมื่อความคิดส่วนอื่นเข้ามา

เป็นงานเขียนบาติก บนผ้าไหม

ผมให้คำจำกัดความว่า

มันเป็นไอเดียภาพ แบบ เซอร์เรียลลิสต์ เซมิแอปแทรค(surrealism +semiabtrack)

อาจมีคำอื่นอีกเช่น ความสมดุล หรือ เหนือจริงกึ่งนามธรรม

ก็แล้วแต่จะว่ากันไป

ผสมกับแนวคิดแบบไหม่ของพวกกราฟฟิคตี้

ที่บรรดานักพ้นสีสเปรย์ที่ชอบฝากฝีมือ

ไว้ตามกำแพง หรือตึกร้าง

สามารถดูกลับหัวหลับหางก็ได้

ซึ่งภาพก็จะได้ความหมายอีกอย่างหนึ่ง

มีการเล่นสีเงาอ่อนแก่ตามระบบบาติก

แล้วก็จบลงด้วยการม้วนเก็บ

ดูเขาทั้งสองผัวเมียจะดีใจเป็นอย่างมาก

ที่ได้โชว์พวกเรา..ที่สนใจมั่งไม่สนใจมั่ง

จนเมื่อยมือ....แล้วก็ลงมานั่งพักยิ้มน้อย

ยิ้มใหญ่คุยกันสองผัวเมียหนุงกระหนิง

แล้วก็หายกลับ ฝรั่งเศสไป

(ต่อตอนหน้าครับ)