เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา แม่ได้กลับบ้านที่สกลนครเพื่อทำบุญบ้านร่วมกับญาติพี่น้องอุทิศส่วนกุศลให้แก่ญาติที่ล่วงลับไปแล้ว พอได้ฟังแม่เล่าว่าทำอะไรบ้าง ดิฉันก็อดไม่ได้ที่จะขอให้แม่ส่งรูปภาพบรรยากาศการเตรียมงานที่บ้านของตา ด้วยไม่ได้กลับไปเสียนาน พอเห็นภาพเหล่านั้น ความทรงจำเก่าสมัยเด็กพรั่งพรูมาไม่จบสิ้น มีใบหน้าเก่าๆของพี่ป้าน้าอาที่คุ้นเคย สิ่งที่ประทับใจที่สุดก็คือความงดงามของประเพณีแบบไทยอิสานยังคงอยู่

ทางอิสานทุกครั้งที่บ้านใครมีงาน มีทำบุญ ญาติมิตรเพื่อนพ้องทั้งหลายจะร่วมกันนำข้าวสาร กล้วยนำ้หว้า ผักหญ้า อาหาร ต่างๆตามที่มีมามอบให้แก่เจ้าภาพ จากนั้นก็ช่วยลงแรงเตรียมงาน ฝ่ายชายผู้มีกำลังมากก็จะช่วยเตรียมสถานที่ ตั้งเต้นท์ ทำเพิง ตั้งครัวใหญ่ไว้ประจำการชั่วคราว ฝ่ายหญิงก็จะช่วยกันตระเตรียมอาหารทั้งหวานคาว ทุกคนกุลีกุจอกัน ช่วยกันด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างที่เห็นในภาพ ในวันงานจริงเมื่อคณะสงฆ์มาถึงบ้านงาน ทุกคนก็จะแต่งตัวด้วยชุดใหม่ ที่สุภาพ สะอาดเอี่ยม ผู้ชายมีผ้าขาวม้าคาดพุง ส่วนผู้หญิงก็จะมีผ้าสไบห่มเฉียงทับ ต่างพากันนั่งพนมมือฟังเทศน์ฟังธรรม รับศีลรับพร คนร่วมงานมักไม่ตำ่กว่าร้อย 

นี่คือประเพณีที่งดงาม ที่ทำให้คนในชุมชนมีความรักใคร่สามัคคีกัน มีความเอื้อเฟื้อเกื้อกูลต่อกัน มันเป็นรากฐานสำคัญที่จะสร้างสังคมดี น่าอยู่และแข็งแกร่งค่ะ จะเห็นได้ว่าคนบ้านนอกไม่ค่อยว้าเหว่อย่างคนในเมือง

ดิฉันดีใจที่บ้านเกิดยังคงรักษาประเพณีไว้ และเชื่อว่าทุกภาคก็มีประเพณีที่สวยงาม หากขึ้นอยู่กับว่าคนรุ่นใหม่เห็นคุณค่าอยากเก็บรักษาไว้ไหม